Capítulo 26: KABANATA 26
Marilou Point of View
Kanina pa ako nakahiga sa kama, at hindi ako pumasok sa University, halos wala akong tulog at hindi ko magawang ipikit ang aking mata. Gusto kong malaman ang lahat, gusto kong malaman kong bakit pa balik-balik si Clifford sa Canada.
Naalimpungatan ako bigla, my phone rang at bumungad sakin ang text ng aking dalawang kaibihan.
"Girl, sorry maaga akong nakatulog kagabi bakit ka napatawag kagabi?" si Jazzy
"Mar, bakit hindi ka pumasok? Nag-aalala kami sayo!" si Jilheart.
Isa-isang tumulo ang luha ko ulit, sobrang namamaga na ang aking mga mata, halos hindi ako makakita sa sobrang singkit ng aking mata. Napagpasyahan kong bumaba, dali-dali akong nagtungo sa ref ag uminom ng maraming tubig.
Kanina pa ako uhaw na uhaw ngunit hindi ko magawang bumaba dahil sobrang bigat ng aking katawan.
"Maam?" mabilis akong napalingon kay Che, nagulat sya ng makita ako at ang aking namamagang mata. "Nagugutom po kayo? Paglulutoin ko po kayo maam, wait lang po." natatarantang tumungo si Che sa drain at nagsimulang magluto, pinabayaan ko sya at umupo sa highchair. Pinapanuod ko si Che habang panay tingin niya sakin. "Maam pasensya na po kagabi, sobrang nagsisisi si Cholo ng gabi na syang dumating sa University." dugtong niya.
Tumango ako bilang sagot. Nilalaruan ko ang baso ng tubig at pina ikot-ikot iyon. Sobrang tamlay ko sa araw na ito, parang hindi ko na kilala ang sarili ko.
Isa-isa na namang tumulo ang luha ko. Nagulat si Che dahil ito ang pinakaunang umiyak ako sa harap niya.
"Maam may problema po ba?" mahinhin niyang tanong.
"Che, may pabor sana ako sayo." lumapit sya sakin. Pinunasan ko ang aking mga luha. "Kilala mo ba kong sino si Zei?" nakagat ko ang aking labi pagkatapos tanongin iyon.
Kitang-kita sa mata ni Che ang pagkagulat, alam kong kilala niya iyon dahil matagal na syang naninilbihan sa pamilya ni Clifford. Alam kong mas matanda sya ng kaunti kay Clifford.
"Maam," tanging sagot niya bago nag iwas ng tingin. Sa reaksyon palang niya ay sobrang sikip na ng dibdib ko. Inabot ko ang kamay niya at hinawakan iyon ng mahigpit.
"Pareho tayong babae, at alam kong naiintindihan mo ako. Nagsinungaling na sakin lahat, sinaktan na ako ng lahat. Baka naman sayo ay maliwanagan na ako, Che." napahigpit ang hawak ko sa kamay niya. Napayuko si Che at hindi ako magawang sagotin.
Dahan-dahan akong tumayo, tinitigan ko syang muli bago napagdesyonang talikiran sya.
Subalit....
"Maam Ex po sya ni sir Clifford." dahan-dahan akong lumingon sa kanya, napabuntong hininga ako bago napakapit saking dibdib. Ramdam na ramdam ko ang sakit saking dibdib. Isa-isa na namang tumulo ang akong luha, ngumiti ako kay Che kahit umiiyak.
"Thank you, Che. Naliwanagan narin ako." sagot ko at tuluyan syang tinalikuran. Hindi pa ako nakakaabot sa hagdanan ay bigla niya akong tinawag ulit.
"Maam Marilou, matagal na po silang wala at alam kong hindi iyon gagawin ni Sir," napahinto ako sa sinabi niya. Hindi ko sya magawang tignan at tumango nalang. Bumalik ako saking kwarto at doon nagpatuloy ng iyak.
Kinaumagahan ay ganon parin, nanatiling namamaga ang aking mga mata. Wala parin si Clifford at alam kong nagpapakasaya sya sa Canada ngayon.
Hindi ako pumasok ulit at panay tawag sakin ni Jazzy at Jilheart, hindi ko sila sinagot dahil gusto kong mapag-isa. Sa puntong ito ay gusto kong uminom ng alak, bago ako tumayo ay napalingon ako sa larawan namin mula sa mesa.
Bumangon ako at inabot iyon. Naninikip talaga ang dibdib ko habang iniisip si Clifford, kong ano ang ginagawa niya ngayon sa Canada at kong si Zei ba talaga ang kasama niya. Tumungo ako sa basurahan at itinapon ang larawan namin. Bumaba ako at naghanap ng alak sa aparado ni Clifford, at natagpoan ko ang iilang alak mula roon.
Kumuha ako ng tatlo. Walang pag alinlangan ko yong nilagok kahit hindi pa nakaka kain ng breakfast. Tawang-tawa ako saking sarili ngayon, naka isang bote na ako at para na akong baliw ngayon na tumatawa sa sariling diwa.
Lagok ako ng lagok hanggang sa may naisip ako bigla. Why can't I just go to the bar and finish drinking? Dali-dali akong nagbihis, suot ang kulay pulang dress ay wala na akong pakialam kong gano ito ka reveal saking katawan, halos kita ang aking dibdib at hita.

Dali-dali akong bumaba patungong parking area, sobrang swerte ng araw ko ngayon dahil wala si Manong Cholo, mas swenerte ako dahil pabukas ko ng kotse ay nakakabit pa ang susi. Dali-dali akong pumasok at pinaandar iyon, nakangiti akong nakalabas ng bahay ni Clifford. Sobrang lawak ng ngiti ko kahit medyo nahihilo na ako habang nagmamaneho.
Pagdating ko sa isang bar ay nagpahinga ako saglit. Napabuntong hininga ako, napatingin ako saking relo at sobrang aga pa. Alam kong bukas ang bar na ito kahit maaga. Dali-dali akong pumasok at agad nag order ng alak. Napaupo ako sa highchair, wala sa sarili akong lumalagok ng alak. Naiisip ko lang ko gano narin ka stress ang atay ko sa kakainom ko buong araw.
Panay ang tingin sakin ng mga bartender, at umirap lang ako.
"Mar?" isang bagsak boses ang bumunga saking giliran. Nanlaki ang mata ko sa lalaking nakatayo mula saking tabi, napaupo sya sa kabilang highchair. "Ang aga-aga mo namang umiinom ng alak, bakit ma mag-isa?" natawa ako sa tanong niya.
"What do you care?" sagot ko bago lumagok ng alak. Natawa sya ng mahina.
"Sorry," aniya. Sumulyap ako sa kanya na ngayon ay umiinom narin. Tinawanan ko sya, ang sarap niyang sampalin.
"Nakakailang sorry kana sakin Bazer, nakakaumay narin pala." sagot ko, kinalma ko ang saking sarili.
"Look, Marilou. Alam kong galit ka pa sakin, pero maniwala ka sa hindi minahal kita." tumawa ako ng malakas habang tinuturo sya at hawak-hawak ang baso ng alak. Sobrang sakit ng tyan ko sa kakatawa.
"Nagpapatawa ka ba?" halakhak ko, natahimik sya. "Kong mahal mo yong isang tao hindi mo sasaktan." dugtong ko pa. Sa puntong ito ay gustong tumulo ang mga luha ko, pinipigilan ko. "Anong klasing pagmamahal ang meron ka, Bazer? Pag hindi mo makita yong gusto mo sa kanya, maghahanap ka ng iba?" nanatili akong nakatawa. "Gago ka pala eh," sa sobrang galit ko ay tinapunan ko sya ng alak. Napatayo sya at gulat na gulat.
"Marilou, what did you do. Kakabili ko lang ng damit na ito." maarte niyang wika. Sa puntong ito ay mas lalo akong nagalit, kuyom ang kamao ko dahan-dahan akong lmapit sa kanya. Pinaglakbay ko ang aking kamay sa kanyang dibdib hanggang tiyan. "Tssss, I know it, alam kong may gusto ka pa sakin. Pwede naman nating pag-usapan." hambog niyang dugtong. Nakagat ko ang aking labi at mabilisan inabot ang alak niya kanina at sa puntong ito ay binuhos ko sa kanyang ulo. Napamura sya at agad na umatras. "What the hell, Marilou. You are crazy!" singhal niya habang hinuhubad ang kanyang long sleeve.
"I know right, ngayon alam muna kong bakit hindi ako nag tagal sayo?" natahimik sya. "Kasi mukha kang pera at mukha kang basura." ngiti kong sambit bago sya tinalikuran. Dali-dali akong pumasok sa kotse. Napahigpit ang hawak ko sa manobela. Natawa ako habang umiiyak dahil sobrang sarap lang sa pakiramdam na makahigante sa taong kinagagalit mo.
Napabuntong hininga ako, sa puntong ito ay naisip ko ang mommy ni Clifford. Gusto ko syang makausap, gusto kong sabihin sa kanya na nasasaktan ako dahil sa magaling niyang anak.
Dali-dali kong pinaharurot ang kotse papuntang bahay ng mommy niya. Kilala agad ng gwardya ang kotseng dala ko kaya pinapasok ako agad. Napasulyap ako mula sa loob ng bahay dahil nakabukas ang kanilang malawak na pinto. Unang nakita kong lumabas ay si Manong Cholo.
Kunot noo akong nagtaka, bakit nandito sila daddy at stepmom. Pagbaba ko ay unang lumapit sakin si daddy, sobrang bilis ng pangyayari dahil isang malakas na sampal ang sumalubong sakin. Napatagilid ang mukha ko, napahimas ako saking pisnge.
"Sumusobra kana, pinag-alala mo kaming lahat. Nagmamaneho kang lasing, at nagawa mo pa talagang tumakas." natigilan ang lahat sa sigaw ni daddy. Nakatingin silang lahat sakin. Napapikit ako, hindi ko lubos maisip na ganito kasakit ang saktan ka ng mga taong minamahal mo.
Maging si Manong Cholo ay nakayuko.
"Okay na dad?" saad ko bago sila tignan isa-isa. "Masaya kana? Masaya na kayong lahat?" singhal ko. Nagulat silang lahat sa pasigaw kong salita. "Ano na ngayon? Masaya kayo kasi successful yong plano nyo na mahulog ako sa putang'inang Clifford na yon." humagulgol ako ng iyak pagkatapos sabihij yon. Hindi ko na mapigilan ang nararamdaman ko. "Kasalanan nyo rin naman kong bakit ako nag kakaganito, kasi yong taong pinakasal nyo sakin sya lang pala yong taong wawasak nito." turo ko saking dibdib ng paulit-ulit. Hindi nila magawang magsalita. Sa puntong ito ay umiiyak narin ang mommy ni Clifford. "Ang unfair nyo naman," dugtong ko.
Sobrang sising sisi si daddy sa ginawa niya. Napahilot sya sa kanyang sentidu na tila nasaktan sa ginawa niya sakin.
"Marilou anak, Im sorry." dahan-dahang lumapit sakin ang mommy ni Clifford. Hinawakan niya ang aking dalawang kamay. "Naiintindihan ka namin, pero kailangan rin naming malaman kong anong problema mo, bakit ka nagrerebelde, bakit ka umiinom. Hindi ka na rin pumapasok." umiiling ako habang sinasabi niya iyon. Binawi ko ang aking kamay. Umaatras ako habang pinupunasan ang mga luha.
"Kayo? hindi nyo ba naitanong sa sarili nyo kong nasan si Clifford? kong bakit hindi niya ako nasundo sa University nong gabing iyon?" sunod-sunod kong tanong. Kumunot ang noo ni daddy sa narinig.
"W-what?" si daddy. "Clea anong ibig sabihin nito? Bakit hindi namin alam ito? Ang sabi mo may business trip ang anak mo." naging ma awtoridad ang boses ni daddy, buong akala ko ay alam niya kong nasan si Clifford.
"Garry, please hindi ko rin alam kong bakit wala si Clifford. Hintayin nalang natin syang magpaliwanag, please Garry ayaw kong umabot sa awayan ang lahat." halos mag makaawa ang mommy ni Clifford. Nanatili akong umiiyak, hindi ko magawang magsalita. Hinang-hina na ako.
Agad lumapit sakin si daddy at niyakap ako ng mahigpit. Napahagulgol ako ng iyak. Ramdam na ramdam ko ang pagsisisi niya sa puntong ito.
"Siguradohin mulang Clea, dahil wala ito sa usapan natin. Oo pinagkatiwalaan natin ang anak mo at hinayaan natin sya sa maaari niyang gawin, pero yong pabayaan niya ang anak ko ay ibang usapan na iyon. Kailangan na naming umuwi!" inakbayan at inalayayan ako ni daddy.
Maging sa byahe ay sobrang tahimik naming lahat. Nanatiling yakap ako ni daddy, hindi ko na magawang kumibo dahil sa sobrang bigat ng aking dalawang mata.
Bago pa ako nakatulog ay rinig na rinig ko pang nagsasalita si daddy
"Im sorry anak, Marilou. Patawarin mo ako! Hahayaan ka naming makawala, kong gusto munang umalis sa poder ni Clifford ay kukunin ka namin, anak." wika niya at tuloyan na akong nakatulog.
Hindi ko na alam kong ano ang sumunod na nangyari dahil sa sobra kong kalasingan. Sobrang haba ng aking tulog at hindi ko manlang napansin na nasa kwarto na pala ako, ang sarili kong kwarto sa bahay ni daddy.
Ramdam na ramdam ko ang malambot kong kama lalo ang ang malambot kong pangtulog.
Dahan-dahan kong idinilat ang aking mata sabay ng aking pagkagulat. Halos tumalon ang puso ko ng masilayan sya ulit. Nakaupo sya sa gilid ng aking kama, napahawak ako saking dibdib. Hindi ako makahinga. Hindi ako makapagsalita! Dahan-dahan syang umusog at hinawakan ang aking bewang, hinila niya ako ng walang kahirap-hirap. Sa puntong ito ay sobrang lapit na naming dalawa, ang kulay palubog niyang mata ay sobrang ganda. He is very handsome especially up close.
Napalunok ako, napapikit ako ng hinalikan niya ang aking noo. Isang halik na sobrang babaw ngunit ramdam na ramdam ko ang init ng kanyang labi. Dahan-dahan syang kumawala at tinignan ako mula sa mata.
"Umuwi na tayo, kailangan kita Marilou. You are my wife and you need to come with me." wika niya, napapikit ako dahil sa mainit ang mabango niyang hininga.
Napakagat ako saking labi. Walang pag alinlangan ko syang niyakap ng mahigpit. Ayaw ko nang itago ang lahat ng nararamdaman ko, ayaw ko nang magtago sa sariling pangangamba dahil kasal kami ni Clifford, hindi lang sa papel kundi mahal ko na sya.
Sigurado ako sa nararamdaman ko dahil sa araw-araw naming pagsasama ay hindi ko maiwasang namimiss ko sya ng sobra. Kumawala ako sa yakapan namin, hinawakan ko ang magkabila niyang pisnge.
"Gago ka," nguso ko habang sya ay tawang-tawa. "Mahal na kita eh," sinabi ko agad iyon ng walang pag alinlangan. Hinalikan niya ang ilong ko kaya napapikit ako.
"Alam ko, sino ba namang hindi maiinlove sa kagwapohan ko." kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Nagtaas ako ng kilay.
"Eh ikaw? May nararamdaman ka ba sakin?" napabuntong hininga sya sa sinabi ko. Inabot niya ang magkabila kong kamay at hinalikan iyon. Halos makuryente ako sa ginawa niya. Inilapit niya ang kanyang mukha saking mukha. Nagkatitigan kami!
Hinawakan niya ang baba ko at dahan-dahan niya akong hinalikan. Parang naging slowmo ang lahat, halos wala akong marinig, halos hindi ko maramdaman ang lamig saking kwarto dahil sa init ng kanyang labi. Dahan-dahan lumakbay ang kamay ni Clifford saking likuran, at agad ko namang ipinulupot ang aking kamay sa kanyang leeg. Bawat halikan naming dalawa ay sobrang diin.
Natigilan ako ng mahawakan niya ang aking dibdib. Bumalik saking alala ang napaginipan ko. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko dahil hawak niya parin ang dibdib ko.
"You didn't wear a bra again, hmhmhm." nagulat ako ng bigla niya iyong pinisil. Pinalo ko sya sa kanyang braso kaya natawa sya, napakagat ako saking labi. "Let's go home asawa ko, huwag dito." bulong niya at mabilis akong hinila pa tayo. Kanina pa sya titig na titig sakin kaya sinamaan ko sya ng tingin.
"Whaat?" usal ko. Hinila niya ang magkabila kong kamay at ipinalupot niya iyon sa bewang niya. Napatingala ako dahil matangkad si Clifford.
"From now on, when you are at home. I want you not to wear a bra, always" nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Nagtawanan kaming dalawa na para bang mga bata.
Sobrang saya ko, sobrang saya sa pakiramdam.
Status de energia semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Pedra de
Poder