Capítulo 2: Chapter 1
Third Person
Maraming taong namumuhay na normal sa panahong ito.Isa sila sa mga tahimik lang ang buhay at nilalagpasan ang bawat oras na lumilipas sa kanila.
Itanggi man natin ay hindi natin maaaring baguhin ang ikot ng mundo,dahil kung ano ang nakatadhana sa'yo ay dapat mong harapin at pilit na lagpasan ito.
Ngunit sa mga panahong ito ay laganap ang mga usapang tungkol sa mga 'di pangkaraniwang bagay na ilan sa mga ito ay mahirap ipaliwanag.Ngunit ang mundo ay maikli lamang,at maaaring magkatotoo ang mga haka-haka ng iilan.
Ilan sa bukang bibig ng mga bata ay ang tungkol sa pinakatatakutan nila...ang mga halimaw o sa salitang ingles ay MONSTERS.Ibat-ibang panlalarawan tungkol sa mga ito,may nakakatakot,nakakadiri at normal na itsura lamang.
Ngunit sa ilang taong nakalipas ay darating na ang puntong dating hindi pinaniniwalaan ng lahat...dahil ang mga halimaw ay totoo sa mundong ito.
Sila ay namumuhay ayon sa gugustuhin nila.Kung gusto nilang magpakaasal halimaw ay walang makakapigil dito,ang iba naman ay tinatago nalang ang kanilang totoong pagkatao upang hindi maging magulo ang buhay nito.
Lingid sa kaalaman ng nakararami ang katulad nila ay hindi nakakatakot ang itsura.Sila ay katulad sa mga normal na tao lamang.Nakakapaglakad ng matino,nakakapag salita ng tuwid at nakakapag-isip.
Lahat ng ito ay maliit na impormasyon lamang,dahil ang ilan sa kanila ay hindi basta-basta lamang.
DAHIL MAY ILAN SA KANILA AY KAKAIBA KATANGIAN.KATANGIAN NA KATATAKUTAN NG LAHAT.
Year 2010
Nakatulala lang ang labing limang anyos na binatilyo habang nakaupo sa ibabaw ng kama.Nakapinta ang mapulang dugo sa kamay nito na ilan pa sa mga ito ay nagmantsa sa kasuotan kanyang kasuotan.
Malakas na bumukas ang pinto at bumungad ang ama nito na may bitbit na malaking bag at dali-daling lumapit ito sa kaniya.
Nakatulala lang ang binata sa kanyang ama habang hinihimas ang pisngi nito.Pagpapaalam ang nakamarka sa mga mata ng kanyang ama kasabay ang pagluha nito habang nanginginig sa takot.
"I have a brother in the Philippines who can help you. He knows about what's happening now and he is waiting for you there"the father looked at the hand of his son."This is the beginning of your life without me by your side.Promise me that you will protect yourself"
Tumango ang binata at hindi napigilan ang luha sa kanyang mga mata."I will,untill I die"
Bumunot ng baril ang ama ng binata sa likuran nito at binigay ito sa kaniyang anak.Tumayo ito at naglakad ng mabagal palabas ng kwarto.Bago isara nito ang pintuan ay sumilip muna ito sa kanyang anak,binigyan niya ito ng ngiti at tuluyang isinara ang pintuan.
Tumalikod ang ama ng binata sa pintuan at bumaba ng hagdan.Tumungo siya sa sala at humarap sa 'di kalayuang pinto ng kanyang bahay.
Walang emosyon ang nakapinta sa mukha nito.Ngunit ang galit at paghihinagpis nito ay unti-unting namumuo sa kanyang damdamin.
Ilang minuto ang nakalipas ay nakatayo parin ito habang nakatingin sa pintuan.Hinahantay niya ang isang bisita na magbibigay sa kaniya ng kakaibang laban.
Tahimik ang buong paligid at kahit hangin ay nakatikom ang pag-ugong nito.
Ilang sandali ay unti-unting kumukurap ang ilaw sa kisame.
"I've been waiting for all of you"
Saktong pagsabi nito ay nabasag ang mga salamin sa bintana na nakapalibot sa buong bahay at lumitaw ang mga lalaki at babaeng nakaitim na uniporme.
the door was split in the middle and the man in black clothing and black glasses entered.
"Good evening mister Moreau,it's been a while"holding a gun in his right hand and smiling at mister Moreau."Your son escape to my lab and kill my guards.There are other children that quickly killed my guards and his friends escape too"
"Mister Boucher,you are slowly killing my son because of your experimentation with them"his eyes still twinkled as he looked at mister Boucher.
"Oh I see...."mister Boucher smirk and give signal to his guards."Then I'll kill you quickly"
Mabilis na kumilos ang guard,ngunit hindi pa ito tuluyang nakakalapit kay mister Moreau ay agad na nahawakan ang braso nito at sinuntok sa mukha ng paulit-ulit.
Hinawakan sya sa buhok ni mister Moreau at hinawakan sa kwelyo.Sa mabilis na galaw ay humiwalay ang ulo nito sa katawan at tumagas ang malagripong dugo sa napugutang katawan nito.
Kinuha ni mister Moreau ang baril ng una niyang napatay at pinagbabaril sa ulo ang ilan pang mga nakapaligid sa kanya, kumalat ang mga nagtalsikang dugo sa iba't-ibang bahagi ng sala at ang isa sa mga ito ay kumalat ang isang pares ng mata sa sahig.
Lahat ng asinta nito ay tama sa ulo dahil iyon ang kahinaan ng mga katulad niya.Isa siya sa mga kauri ng mga pinapatay niya ngayon ngunit mabuti ang hangarin nito.
Habang nakatalikod ay lumapit sa kaniya ang babaeng naka ponytail at sinaksak siya nito sa tadyang gamit ang mahabang patalim ngunit hindi ito ininda ni mister Moreau.Siniko niya ito sa mukha at dumugo ang ilong ng babae saka niya hinawakan ang braso nito at binali na naging sanhi ng pagsigaw nito ng malakas.Kinuha ni mister Moreau ang patalim na nakatarak sa kaniyang tadyang at sinaksak ang babae sa lalamunan at hiniwa ito ng pababa hanggang dibdib kasabay nito ang pagbulwak ng dugo nito sa malalim na sugat.
In a swift event, Mister Moreau heard some footsteps coming on his direction, so he immediately pulled the knife to the lifeless woman's chest and confronted a man with a brace.When he saw that this man was meeting him, he attacked faster and repeatedly stabbed his opponent's eyes until it dies.The blood was dripping down his face but nothing stopped him from stabbing repeatedly into the man's eyes.
Nakahiga sa sahig ang walang buhay na kalaban at nakapatong si Mister Moreau sa dibdib nito.Tumayo si Mister Moreau at mabagal na humarap kay Mister Boucher.
Nakatutok lang ang baril ni Mister Boucher sa kanyang ulo.Pagod na ang lalaking punong-puno ng dugo ang buong katawan.Brutal man ang nangyari sa loob ng kanyang bahay ay normal lang ito sa mga katulad niya.Gusto niya lang naman protektahan ang anak niya sa oras na malagay ito sa panganib.
"I didn't expect you to be that strong until now"nakangiting bigkas ni Mister Boucher.
"Only age has changed me, not strength"kasabay nito ang malalim na paghinga nito.
Ngumisi si Mister Boucher at may tangka pa siyang paputukin ang baril sa ulo ni Mister Moreau"Oh....I see...."
Ilang beses nagpaputok si Mister Boucher sa direksyon ni Mister Moreau,ngunit nang tumigil siya sa kanyang ginagawa ay bigla na lamang naglaho sa harapan nya si Mister Moreau.Ang hindi niya alam ay nasa likod na niya ito at akmang sisipain siya nito sa ulo ngunit agad siyang nakaiwas at mabilis na umatras.
"Too slow.."mabilis itong lumapit kay Mister Moreau at sinuntok ang panga nito.
Sumuka ng dugo si Mister Moreau at napaluhod sa sobrang panghihina.Hindi na siya makatayo at wala na siyang magagawa kundi tanggapin ang nakatadhana sa kanya.
"For three years your son was one of the trainers I cared for. I fed him the food he liked, dressed like a prince, read various language books and practiced daily in combat"it pointed the gun to Mister Moreau's head and made his expression serious.
"Your son is one of the special weapons that I keep. He is different from everyone as well as his friends. Now they have made a way to escape and I know they have left this place. Like a gold, now I feel like I've lost a billions like that. I have lost a weapon that will change the world"
Hindi na niya pinagsalita si Mister Moreau at pinasabog nito ang ulo nito.Naglakad ito papabas at sumakay sa kanyang mamahaling kotse.
"Call all Mamba, we need to catch the kids"utos nito sa isa pa nyang guard.
_____••••_____
Mula sa talahiban ay nakatayo lamang ang batang kakaalis lang sa kanilang tahanan.Alam niya na namayapa na ang kanyang ama at hindi nito alam kung babalik pa'ba siya roon upang harapin ang napaka samang Mister Boucher.
Tinanggal niya ang name tag na nakaipit sa dibdib nito at binasa ang sarili nyang pangalan.
Louis Moreau,ang pangalan na ibinigay ng kanyang magulang.Wala nang pag-asa ang nakapinta sa kanyang mukha.Ngunit ang nakakatakot sa kanyang prisensya ay ang nanlilisik nyang mata.
"Wait for me,and I'll kill you all"
Naalarma ang kanyang katawan nang maramdaman nitong may humawak sa kanyang braso.Agad siyang humarap sa kanyang likuran at hinawakan ang braso ng isang lalaki.
Nakahinga siya ng malalim nang malaman na kaibigan niya lang iyon.
"Henry?"binitawan nito ang kanyang kaibigan at lumingon sa paligid."Where's the other?"
"Can you speak tagalog so our enemies can't catch us"naiinis na boses nito.
"Sandali nga lang at bakit ganyan ka ngayon?"yumuko silang dalawa para makapagtago sa matataas na damo.
"Maraming namatay na batang katulad natin at hindi pa man sila nakaalis sa facilities,pinaulanan na sila ng bala.Kami nalang ni Mateo at iilang trainers ang natira.Hindi ko alam kung nasaan na ang iba"masyadong mabilis magsalita si Henry kaya hindi siya gaanong naintindihan ni Louis.
"Nasan si Mateo?"
"Humiwalay siya sa akin,ang sabi niya maghahanap daw siya ng sasakyan para makaalis na tayo dito"sagot ni Henry.
Nakaramdam silang dalawa ng ilang kaluskos kaya tumahimik sila agad.Naglabas si Henry ng dagger at mahigpit nyang hinawakan ito.
"Let's find the kids!"
"Over there!"
Sumenyas si Henry na bibilang siya ng tatlo bago sumugod.Nang tumaas ang pangatlong daliri nito ay mas mabilis pa sila sa kidlat kung kumilos.Ang mga armadong lalaki na nakatayo sa talahiban at pilit silang hinahanap ay tumilapon ang mga ulo sa lupa at tumagas ang dugo sa pugot na katawan nito at humalundusay sa lupa.
Ang kilos Louis at Henry ay hindi mabasa ng ilan,hindi na nakakalaban ang ilan at bumabagsak nalang sa lupa.Ang baril na hawak ni Louis ay mabilis nyang pinapaputok at ang lahat ng bala nito ay tumatama sa sintido ng kanilang kalaban.
Sa huli ay natira ang isang lalaking nanginginig na sa takot.Hinihintay nalang niya ang kanyang kamatayan.Natulala siya nang makita si Henry na natatakpan ng dugo ang buong katawan at tumutulo pa ang mga dugo sa patalim na hawak nito.
Nakaramdam ng ilang kaluskos ang lalaki at nang mabilis siyang humarap sa kanyang likuran at saktong nadakma ni Louis ang mukha nito at pinasabog gamit lamang ang sariling kamay nito.
Ang charisma ng dalawa ngayon ay hindi biro,mapanganib at walang chance na sila ay matalo.Kasabay ng pagdanak ng dugo sa kanilang katawan ay ang kanilang galit,sumasagi sa kanilang isipan kung paano sila pinahirapan ng mga taong may kinalaman sa kung ano sila ngayon.
Tinago ni Henry ang kanyang dagger sa likuran nito at sumenyas kay Louis na umalis na sa lugar na kanilang kinatatayuan.
_____••••_____
After Five Hours
Everything is okay,Louis and Henry are now in airplane with their another friend.But Louis didn't know what will happen soon.Are their enemy will gonna find him and his friends?Maybe not.
Lumingon si Louis sa kanyang katabi na si Henry na nakanganga habang natutulog.Kumunot ang noo nito at pinitik ang ilong nito.
"I'm taking a nap,you stupid"Henry said.
Louis clear his throat"We're gonna take off soon"
"Who cares?"Henry took his phone in his pocket and read some messages."Your father said that he have a brother in the Philippines,the country where we going"his voice turn into seriou tone.
"Why?Even me,I didn't know him"
Henry face the phone on Louis' face and the kid saw the picture of a guy that look like his father.
"Father....what....is the man on the phonescreen is my father's brother?"
Inalis ni Henry sa harapan ni Louis ang phone niya at umiling.
"He's not your father,that is your uncle.Your father's twin brother.Lately,I searched him in all website and his name was Jonathan Moreau,half Filipino and half French so your father has a half blood Filipino too.He's a one of the top rich man in the world because he have a famous three royal mansions,the two mansions are in the Philippines and the other one is in California.He have an only child,a boy and his name was Dominic Moreau,same age as you"he turn off his phone and tucked into the pocket.
Naramdaman na nila na nakalapag na ang eroplano kaya naman naghintay na sila nang senyas ng flight attendant.
After a minute they're in the airport and the two guys are still talking about anything but their friend—Mateo, is walking slowly.
"I'm tired,after we found your uncle's mansion I want to get some rest"Mateo said with a tired face.
The two faced him and their two eyebrows met.
"Magtagalog ka nga,sa dalawang taon na pagbabasa lang ang isa sa mga ginagawa natin sa laboratory, imposibleng hindi ka marunong nun"sabay ngisi ni Louis.
"Maraming lengguwahe tayong napag-aralan at ito na ang time para magamit natin 'yun"dagdag pa ni Henry.
"Oo na,oh ayan nakapag tagalog na ako masaya na kayo?"sabay irap ni Mateo sa dalawa.
Papalabas na sila ng airport nang may sumalubong sa kanilang apat na nakaitim na lalaki at naka itim na shades ang mga ito.
Natigilan silang tatlo sa paglalakad at sumagi sa mga isip nila na myembro ito ng mga Mamba.Bumilis ang tibok ng puso nila at nagsimula silang umatras kasama ang mga hila-hila nilang bagahe.
"Good morning to three of you"
Hindi nila alam kung saan nanggaling ang boses na iyon.The guard move sideward and the man with black hair and black jacket and pants on the back step ahead in their front and smile at them.
"I'm Daniel Beverly,mister Jonathan's personal assistant"
Ang mukha nito ay hindi lalayo sa edad nilang tatlo ngunit napaka tikas ng katawan nito.
"Don't worry,I'm telling the truth.We're same as you,monsters and the we are against to the Mambas"
Nakaluwag ng maluwag sina Louis at inabot nila ang kanilang mga bagahe.Sumunod sila kay Daniel at tumambad sa kanila ang isang limousine na sasakyan.Sumakay sila sa loob nito at nag-umpisang umandar ang kotse.
_____••••_____
Habang hinihintay nilang makarating ang sasakyan sa paroroonan ay nagsalin si Daniel ng alak sa apat na baso at hinikayat silang abotin ito.Ang tatlo ay para kina Louis,Henry at Mateo at ang isa ay para kay Daniel.
Napansin ni Daniel ang tamang paghawak ng tatlo sa baso ng wine.Napangiti siya ng bahagya at nagsimulang magsalita.
"Base sa mga itsura niyo ngayon ay halatang galing kayo sa matinding laban.Sinabi sakin ni mister Jonathan na tumakas kayo sa laboratory at hindi naman maitatago 'yun sa mga sugat niyo sa kamay"sabay lingon nito sa mga kamay ng tatlo na nakabenda ng malinis na puting panyo.
Nagkaroon ng oras si Louis para itanong kay Daniel ang lahat ng nalalaman nito tungkol sa kaparid ng kanyang ama.
"Ano ba ang ugali ni mister Jonathan?"walang pagdadalawang isip na tanong nito.
Napataas ng dalawang kilay si Daniel habang iniinom ang wine.
"Napaka bait niya,hindi siya yung taong mapagmataas sa sarili dahil palagi niyang inaalala kung saan siya dati noon nanggaling at nagsimula.Maging ang kaisa-isa niyang anak na si Dominic sobrang bait din at napaka masayahin"
"Katulad din ba natin ang anak niya"tanong ni Henry.
"Malamang.Pero hindi siya naexprimentohan ng mga scientist and governor kaya naman hindi siya delikadong kalabanin.Pero may kakaiba siyang supernatural ability na siya lang ang meron nito"sagot nito.
"Supernatural ability?What is it?"Mateo's asked.
Nagsalin muli si Daniel ng wine sa isang baso na kanyang iniinuman at sinagot ang tanong nila.
"Maraming taong gustong lasunin siya,isang taonna ang nakakalipas.Isa siya sa mga taong napaka talino at kahit sino ay walang nakakahigit sa kanya"pagmamayabang nito."Isang miyembro ng deadly squad ang nagbalak na lasunin siya gamit ang isang plato ng cake sa araw ng birthday niya.Inubos niya ang cake at walang natira.Akala ng mga taong nagbalak na patayin siya ay mamatay si Dominic pero hindi"
"P-paanong hindi?"sabik na sabik na tanong ni Henry.
"He's immune to poison, liquid or solid"Daniel take a sip on his glass of wine and laid it on a small table on his table.
Ginala ni Louis ang kanyang paningin sa buong sulok ng sasakyan.Hindi katulad sa mga loob ng sasakyan ang loob nito dahil sobrang lawak nito at halos puwede ka nang tumira dito.Alam niya na pangmayaman lang talaga ang sasakyang ito.
Their car stopped and the three teenager boys looked out of the window.They now overlook the large castle-like mansion. There are many guards outside and wearing a dark clothes.
"We are here"binuksan ni Daniel ang pintuan at bumaba ng sasakyan.
Sumunod ang tatlo sa pagbaba ng sasakyan ngunit nakatanaw parin sila sa malaking pamamahay na sinasabing pagmamay-ari ng kapatid ng ama ni Louis.
"Hindi ko inaasahan na ganito kalaki ang bahay na 'to"manghang sabi ni Mateo.
"Ako rin naman,ganito pala talaga kayaman ang tito ni Louis"ani ni Henry.
Walang ekspresyon ang namamayani sa mukha ni Louis habang nakatanaw sa malaking mansion.Napapaisip ito kung ano ang magiging reaksyon niya kapag nakita nito ang kaniyang tito sa unang pagkakataon.
"Tara na"panghihikayat sa kanila ni Daniel.
Nagsimula silang humakbang sa mga hagdan pataas,habang papalapit na sila sa pintuan ng mansion ay tumitindi ang pagtibok ng puso ni Louis at namumuo ang mga pawis sa kanyang mukha.
"Hooooyy!"isang malakas na sigaw ang narinig nila sa kanilang likuran kaya naman napabaling ang tingin nila dito.
Isang binatang tumatakbo na nakasuot ng uniform ang papalapit sa kanila.Nang makalapit ito ay hingal na hingal siya sa sobrang layo ng kanyang tinakbo.
"Sir Dominic,tapos na pala ang klase nyo"bungad ni Daniel dito.
"Oo,tumakbo nalang ako ng mabilis para makarating agad dito"
Napalingon si Dominic sa tatlo at napaturo pa siya kina Louis.
"Teka,kayo ba yung sinasabi ng daddy ko na darating ngayon?"
Hindi sumagot ang tatlo dahil nakaramdam sila ng pagkailang kay Dominic.
"Wow ang galing!"napalingon siya sa katawan ng tatlo."Magkakasing-edad lang tayo pero anlalaki na ng mga katawan niyo,marami na sigurong hindi kasiya sa inyong mga damit"
Tinapik-tapik ni Dominic ang dibdib ng tatlo at naramdaman niya na sobrang tigas ng mga ito.
"Ang galing naman,ako kasi nagsisimula palang at apat na buwan pa'lang ako nagpapalaki ng katawan"tinaas nito ang polo niya dahil wala naman siyang suot na sando."Tignan niyo yang abs na yan?four packs palang ang meron ako.Siguro kayo nasa eight packs na"
"Sir Dominic,pinabibilinan kayo ng daddy niyo na magsuot ng sando tuwing papasok para masipsip nito ang pawis ninyo"saway ni Daniel.
Binaba ni Dominic ang kanyang polo at napakunot ang noo.
"Ang init na nga sa bansang 'toh pagsusootin mo pa ako ng sando at papatungan ng polo?"natigilan si Dominic at napalingon sa likuran ng tatlo.
Dahil sa naging reaksyon ni Dominic ay unang napalingon si Louis sa kanilang likuran at natulala siya nang makita ang lalaking kasing hawig ng kanyang ama.Hindi niya maisip na ito ay ang kanyang pinakamamahal na ama ngunit sumasagi sa isip niya na ito ay kanyang uncle lamang.
"Andyan na pala ang daddy ko"masayang pananalita ni Dominic.
Status de energia semanal
-- Ranking de
Poder 
-- Pedra de
Poder