Capítulo 30: chapter 30

Sa pag gising ni anghel tumamban sa kanya ang isang maganda at maliit na kwato.. isang magandang at malambot higaan. " Asan ako" wika ni nito sa sarili bago pumasok ang kanyang lola. " Apo ano ba.. tumayo ka na riyan at kakain na tayo at para makapag simba narin tayo..nakalimutan mo na ba birthday mo ngaun 21st birthday mo.. kaya tara na bumaba na tayo" wika ng kanyang lola mira at agad mga silang bumaba. Sa pagbaba ni anghel ay hindi parin siya makapaniwala sa lahat ng nangyayari at sa lahat ng kanyang nakikita. At mula nga doon ay nakita nya ang kabuuhan ng kanilang tahanan na napakaganda..ibang iba ito sa tahanang minsang kinalakihan nya. At mula nga doon ay nakita nya ang masasarap na pag kain sa lamesa. " Anu bang nangyayari sayo.. alam kong di ka naman umiinum.. pero bakit parang may hang over ha...halika na nga at kumain kana" wika ng kayang lola. " Wow grabe ang daming pag kain nito.. totoo ba ito.. lola.. totoo ba ito hindi ba ko nanananginip" wika ni Anghel. " Ewan ko sayo anghel.. ano bang nangyayari sayo...sige na kumain ka muna dyan" wika ni mira. " Salamat po la.. grabe ang dami naman ng niluto nyo.." wika ni anghel. " Anong niluto ko?? Hindi ako ang mag luto nyan.. nakalimutan mo na ba.. ang mama mo ang nag luto nyan" wika ni mira. " Ang mama ko.. si mama." Gulat na wika ni Anghel. " Eh sino pa ba?? May iba ka pa bang nanay" wika ni esma. " Ma..mama... Sigaw ni anghel bago yakapin ang mama nya. " Teka lang lang naman ano ba nangyayari sayong bata ka parang ang tagal nating di nakita..binatawan mo nga ako at kumain na tayo." Wika ni esma. " Ma.. papaanong nangyari ang lahat ng ito..bakit gumanda ang buhay natin ng ganito.. ang akala ko... Sumama nyo si berto" wika ni Anghel.