(Totoo nga namatay ang Babaylan bago matapos ang taon... gayon din ang magulang nya namatay sa digmaan laban sa Tang.)
(Isang linggo matapos mamatay ang imperador at imperatris... naging hari rin sya!)
(Naalala nya... ang sabi ng imperador at imperatris)
Imperador: Anak...!
Imperatris: Anak di yun magkakatotoo!
Ahahahaha!
Hh: Ah, sana nga po! (malungkot nitong tugon)
(Hanggang isang araw... narinig nyang;)
Ay alam nyo ba ha?
Alin ga?
Ah si...
Si Lady Kun Yang ay patay na!
Aigoo!
Wae?
Jinja?
Ye!
(Nakapaling ang tenga ng prinsipe...)
(Di nito namalayang tumulo na pala ang luha nito...)
Matapos ay nagpuntang templo ni Buddha...
Buddha hinihiling ko na sana huwag maganap ang naganap kay ama at ina na matalo at mamatay sa digmaan. (may pagluha pa...)
(Makalipas ang isang buwan...)
Choha... choha! (nakikipaginuman sa bahay ng mga Gisaeng:
Hh: Ughhh ahhh!
Babae1: Ah ginoo, inum pa!
Babae2: Sigi pa po... inom, inom!
Hh: Uugh! Galp! Ahhhhhh!
Babae1: Ginoo heto pa!
Babae3: Ah ginoo gusto mong... mamayang gabi ay...
Mga Kawal: Ah... (hinanap ginalugad lahat sa Bahay ng mga gisaeng, lugar tuluyan, kainan at inuman maging palikuran ay di pinalampas kaya naman nagtakbuhan at nagkagulo don...)
(Hanggang sa nakita nila ang prinsipe mayroong lalaking kausap)
Choha! Choha!
Pumunta sa likuran niya para makita niya kung sinong kausap walang iba kundi si Buko...
Kamahan... may sasabihin po!
Hh: Anla mamaya na!
Hh: Ah ginoo maaari mo ba kong tulungan balita ko may pinagkakaguluhang kamukha raw ng prinsipe maaari ko bang makita?
Buko: Gaya ng ipinangako ko makikita mo na sya ngayon rin nasababa lang sandali lang tatawagin ko!
Hh: Ah sasama na ako...
Buko: Sige!