YUL
May sinasabi sa akin si Stella but I have hard time understanding her words. Madalas ay napapatitig lang ako sa aking plato. Ayaw mawala sa isipan ko ang narinig kong pag-uusap nina Mr. Lee at Jewel. Ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit ayaw na ayaw ni Jewel na makasal sa taong yun. He is such a disrespectful jerk towards her.
Naiipit ako ngayon sa gitna. Nahihirapang timbangin ang sitwasyon. Matagal na naming subcontractor ang Lee Con at naging maayos naman ang serbisyo nila maliban sa huling kapalpakan ng produkto nila. But if I were to continue our contract, Jewel will no longer be comfortable at work. Baka maulit din ang mga panghaharass at pananakot sa kanya ni Mr. Lee. Kung puputulin ko naman ang relasyon ng CGC at Lee Con, anong klase akong CEO na dinadamay ang negosyo sa personal na isyu ng empleyado niya?
One more thing to consider is Luigi. I already discovered that he's the one responsible for smashing Mr.Lee's car . Nag-imbistiga ako at nalamang kinutsaba niya ang isang tauhan sa security na idisable ang CCTV. This is an information that only the tops management knows and will remain secret forever. Para wala nang mas malalim pang pag-iimbistiga and to pacify Mr. Lee, kusa ko na lang na pinalitan nang parehas na model ang sasakyan niya. Ang inaalala ko na lang ay si Luigi. Knowing his stubborness baka bigla na lang niyang bugbugin si Mr. Lee kapag nagkita ulit sila.
Hindi pa rin ako makapaniwala sa naging aksiyon ng pinsan ko. Kahit babaero siya, he never did crazy thing like this before. Ganito na ba katindi ang pagnanais niyang magpasikat sa babae ngayon? Mukhang palala na nang palala ang pagiging iresponsable niya.
"Love are you listening to me? Love!"
Nahinto ako sa paghihiwa ng steak. Tiningnan ko si Stella.
"What's wrong with you? Kanina pa ako nagsasalita dito pero lumilipad yang isip mo?" She seems very disappointed.
Nakangiting ibinalik ko ang buong atensiyon sa aking girlfriend. "Sorry Love, medyo may malaking desisyon lang akong pinag-iisipan ngayon."
"Ang daya mo naman. Akala ko ba may usapan tayong kakalimutan pansamantala ang trabaho kapag nagdi-date tayo. Gusto mo bang ganyan din ang gawin ko?" maktol niya.
"I know.I'm sorry. What were you saying again earlier?"
"I said my bestfriend in college is getting married soon. At kinuha niya akong maid of honor," muling excited na kuwento niya.
"I'm happy for her."
"Yeah me too. I can't believe she's marrying her first love. Alam mo bang napakaromantic ng kwento nila!"
"What's their love story?"
"College pa lang ay sobrang in love na yung friend ko sa mapapangasawa niya. At first it was a one sided love pero later on nadevelop din sa kanya ang guy. Back then, they almost had a thing pero naudlot yun nang biglang nag-abroad si guy at doon na nanirahan for good ang family nila. Etong friend ko matagal tong nakamove on kasi yung guy talaga ang first and one true love niya. But to make the story short, nakapag move on pa rin siya at tinanggap niyang hindi na sila muling magkikita. But just recently the guy came back to the Philippines and their path crossed again. Nagkataong single ang friend ko at single din si guy kaya ayun natuloy din ang naudlot nilang relasyon. Kanina lang ginulat niya ako sa balitang engage na sila. The wedding is rush dahil babalik na rin si guy sa America and the sad part on me ay susunod na rin ang friend ko sa Amerika para doon na rin manirahan. Kung gaano sila katagal nagkahiwalay ganun naman kabilis ang pagdedesisyon nilang magsama habambuhay."
Uminom ako ng wine. Nauhaw ako sa narinig kong kuwento. "Their story is sweet indeed."
Itinapat niya ang kanyang kamay sa mukha at tinitigan ito. "She showed me the picture of her engagement ring. It's so beautiful and it looks so good on her finger," she said admiringly while looking at her own fingers.
Muli akong napainom ng wine. Hindi naman ako manhid para di maramdaman kung ano ang gusto niyang iparating. I have no choice but to act clueless. Nahihirapan na rin ako na hindi ko maibigay ang bagay na matagal niya nang gustong mangyari. Ipinagdarasal ko na lamang na maayos namin ni Jewel ang problema sa lalong madaling panahon. Minsan ay natutukso na akong aminin ang totoo kay Stella. Hindi ako natatakot na iiwanan niya ako dahil alam kung sa bandang dulo ay maiintindihan niya rin ang sitwasyon ko. Ang kinatatakutan kong harapin ay ang makitang nasasaktan siya dahil sa nagawa kong pagkakamali.
"Love, meron akong dreas fitting this Saturday for that wedding. Pwede mo ba akong samahan?"
"Hmm... actually meron akong schedule na i-tour ang japanese client sa factory this Saturday pero subukan kong i-move ng Sunday."
"No way. Don't do that! Alam mo namang ayaw na ayaw kong magmumukha kang unprofessional sa ibang tao. Ano kaya kung yayain ko na lang si Jewel?" she said with brighter eyes.
My brows furrowed. "Why Jewel of all people? Wala ka bang mga kaibigan na pwede mong isama?"
She pouted. "Naku parang di mo naman kilala ang mga kaibigan ko. Magkikita lang kami ng mga yun pagmagpapayabangan ng mga bagong gamit. Besides, I like the personality of your secretary. Magaan siyang kasama. Less talkative but sensible. In fact, I really enjoy listening to her unique point of views in life. It is actually not bad being close to people from different class."
"Class? Like what class?" Medyo hindi ko nagustuhan ang ginamit niyang salita but I can't blame her. Lumaki naman talaga siyang puro mayayaman lang ang mga naging kaibigan.
"You know the ordinary people."
I shrugged. "Ikaw ang bahala. She has no work on Saturdays. Kung mapapayag mo siya, isama mo."
JEWEL
Ang bigat ng akap kong mga dokumento. Siyam na makakapal na folders ang pinakuha sa akin sa second floor. Ano bang meron dun ngayon sa floor na yun at parang aligaga ang mga empleyado? Wala man lang pumansin at kumausap sa akin sa kabila nang masiglang pagbati ko sa kanila.
Nakita ni Lorraine na di ko magamit ang aking mga kamay kaya pinagbuksan niya ako ng pinto.
"Thanks."
Hinihingal pero maingat na nilapag ko ang mga documents sa table ni Ma'am Nora.
"Asan si Ma'am?" tanong ko. Pinapamadali niya ako kanina since she needs the documents as soon as possible.
"Nasa washroom. Mukhang masama ang pakiramdam," ani Joanna.
Bahagyang nalungkot ako sa aking narinig. Naapektuhan na rin siguro ang kalusugan ni Ma'am Nora sa dami ng kanyang mga ginagawa. Sinabayan pa nang madalas na pabago-bagong panaho. Mabuti na lang pala at sinisunod ko lagi ang payo ni Mommy na uminom araw-araw ng vitamins.
"Kumusta naman ang sitwasyon ngayon sa second floor?" Lorraine asked.
"Busy lahat ng tao. Wala nga akong makausap," kaswal na sagot ko. Bumalik ako sa aking mesa para mag dial sa telepono. I'll call the japanese restaurant to remind them of my reservation. Mamayang gabi na kasi ang meeting ni Sir Yul with Mr. Takakura.
"Sir Yul revoked the contract with Lee Con kaya siguradong matataranta nga lahat ng tao sa second floor sa paghahanap ng bagong manufacturers."
Di ko itinuloy ang pagtawag dahil sa nadining kong sinabi ni Joanna.
"Y-You mean Jonjie Lee is no longer connected with CGC?" namimilog ang mga matang usisa ko. Nagising bigla ang aking dugo. Mistulang nabalitaan kong nanalo ako sa lotto.
"Yes. Sir Yul released the memo this morning," Lorraine whispered. "Hindi sinasadyang nabasa ko nung binaba ko kanina sa second floor yung papel."
"But why did Sir Yul decide to end the contract?" tanong kong muli nang pabulong na rin.
"We have no idea too," bulong ni Joanna.
"Maybe the negotiation about Lee Con's request for price increase on their product was rejected," sabi ko. Hindi ako mahilig makipagtsismisan pero sa mga sandaling ito ay kating-kati ang dila ko na makipagkwentuhan.
"Baka nga. Poor Mr.Lee parang minamalas yata lately sa CGC," Joanna replied.
"Serves him right!" I exclaimed.
Napatingin sa akin ang aking mga kausap.
"Anong sabi mo? Natutuwa kang minamalas si Mr. Lee? May galit ka ba sa kanya?"
"Ha? Ah... ano ang sabi ko baka yung service nila isn't right. Tama!Baka napangitan na rin talaga si Sir Yul sa serbisyo nila. Ay oo nga pala may tatawagan pa ako!" Patay malisyang nag-dial ulit ako ng telepono. Ngingiti-ngiti habang hinihintay sagutin sa kabilang linya. Unti- unti na ring sinisingil ng karma ang mga Lee. I may be helpless now against them but it looks like fate has its own way to serve justice.
"Hello Ms Nadine," I said when finally someone picked up the phone. "It's me Jewel Gaviola from CGC. Ipapaalala ko lang ulit yung reservation namin mamayang 7pm. Thank you!"
Pagkababa ko ng telepono ay siyang balik ni Ma'am Nora sa mesa niya. Bahing siya nang bahing at namumula na rin ang ilong.
"Ma'am okay lang po kayo? Ikukuha ko po kayo ng gamot," nag-aalalang wika ko.
"I'm fine. Nakainom na ako ng gamot. Maya-maya lang wala na to." She got hoarse voice too.
"Ah Ma'am naremind ko na po pala ulit yung restaurant and okay na naman po. Mga 6:30 daw ay ready na yung isang private room nila."
"Good." Bumahing ulit siya.
Paano kaya kung lumala ang sitwasyon niya? May meeting pa naman.
Tumayo siya upang buhatin ang makakapal na folders na pinatong ko sa mesa niya.
"Ma'am ako na po!" sabi ko agad sabay tayo.
"C-Can you help me bring this to Sir Yul?"
"Sige Ma'am!" Ako na ang nagbuhat ng lahat ng mga folders. Sinamahan ko siya sa opisina ni Sir.
"Jewel put it there," turo niya sa centertable ng sofa set.
Inayos ko ang pagkakahilera ng mga folders sa naturang mesa.
"Sir Yul these are the profiles and proposals of other company na pwede nating ipalit sa Lee Con," she said to our boss.
Ah yun pala ang kinuha ko. I'm suddenly having fireworks display inside my head. Mukhang totoo nga na papalitan na ang Lee Con! Tuluy-tuloy pa rin ang tahimik na pagtatrabaho ko sa CGC.
"What's wrong with your face Nora? Are you sick?" puna ni Sir Yul.
"Wala to sir. Nakainom na rin ho ako ng gamot." She answered pero wala pang ilang segundo ay bigla siyang bumahing nang malakas.
"Uh-uh. You don't look good Nora. You better take a rest now. Umuwi ka na bago pa lumala yang sipon mo."
"Hindi pwede sir may meeting kayo mamaya kay Mr. Takakura. Kailangan samahan ko kayo," she strongly objected.
"Mas lalo namang hindi ako pwedeng magbitbit ng staff na maaring makahawa ng sakit sa napakaimportante nating kliyente."
Hindi nakaimik si Ma'am Nora.
Tumingin sa akin si Sir Yul. "You can speak Japanese, right?"
"Yes sir," sagot ko.
"Are you sure? How good are you in that language?" duda niya.
"I know the basic greetings and phrases they commonly use in daily lives."
"Kung ganun ikaw ang sumama sa akin mamaya."
"Ho?" Napanganga ako. Is he being serious? Isasama niya ako sa meeting ng VIP client? "Seryoso kayo sir?"
Istriktong tiningnan niya ako. "Mukha ba akong nagbibiro? I have no choice. The other two secretaries can't speak Japanese so you better be good at it. Huwag mo akong ipapahiya sa kliyente natin."
"Y-Yes sir."
Pagbalik sa mesa ko ay nanalamin agad ako. Nagmumura ang aking eye bags at dark circles dahil sa madalas na pagpupuyat. What shall I do? I'm not ready. Not even properly dressed. Simpleng brown slacks, blue long sleeve at flat shoes lang ang suot ko. I can't go to a very important meeting looking like this. I need the help of my mother!
YUL
"Sir we have to leave now. It's six o clock already," dinig kong salita ni Jewel mula sa aking pintuan.
"Alright tell Alfred to standby," tugon ko habang nagbabasa ng company profile ng isa sa pinagpipilian kong ipapalit sa Lee Con.
"Nasabihan ko na po. He's already in the car right now."
Huminto ako sa pagbabasa at nag-angat nang mukha. I saw my secretary standing beside my door. Pansamanta akong di nakakibo. She looks extraordinary different...Shall I say way prettier?
She is so composed wearing a black skirt suit with white blouse inside. Tumangkad din siya kung kaya't napatingin ako bigla sa suot niyang stilleto. She has light yet fresh makeup and a neat ponytail hair exposing a pair of elegant dangle earrings.
"Oh you changed your clothes," komento ko.
She gracefully smiled that made her look even more attractive. I had to slightly shake my head to be awaken from this short enchantment with the witch that pained me before. I can't be defeated anymore by the superficial side of myself. I know that deep down inside her, she's still hiding that cruelty somewhere.
"Nagpadala po ako ng damit sa mommy ko."
"Ang sarap sigurong magkaroon ng supportive na nanay." I grabbed my blazer from the coat rack and wore them. "Let's go." I said as I approach the door.
"Wait sir!"
Nagulat ako nang bigla niyang hinawakan ang aking blazer. Pinagpagan, inunat-unat, sinarado ang butones at inayos ang collar. Pati buhok ko ay mabilisang sinuklay ng kanyang kamay.
"Ayan. You look better now!" she exclaimed happily. Naiilang akong tumingin nang diretso sa malapit niyang mukha. "Tara na po!" she opened the door for me.
"Alam mo sir malaking bagay sa mga Japanese na nakaayos ka pag kaharap sila. They appreciate it a lot if you meet them looking your best. It's a sign of maturity and great respect lalo na kapag mas matanda o mas nakakataas sayo ang kausap mo," she explained amiably while we're at elevator.
I shrugged. She talks as if she knows a lot about Japanese culture. But I'm pretty sure she just googled them up because she's pressured after warning her not to embarrass me.
On our way to the restaurant, she sits beside me at the backseat just like what Nora usually does. I expect her to talk to me but she won't. She's too busy reading some stuff.
"What are you reading?" I am getting bored. Sanay ako kay Nora na mayroon kami laging pinag-uusapan.
Saka lang siya tumingin sa akin. "I'm reviewing the agenda and the business deal between Mr. Kitamura and CGC. You know, hoping I can possibly contribute some ideas during the meeting just like what Ma'am Nora does."
"But you're not Nora so you don't need to push yourself too hard. All you need to do is to translate to me the basic Japanese greeting and phrases that you were talking about earlier."
Ngumiti siya nang mapakla. "Ah ganun po ba? P-Pero mabuti na rin ho yung may alam ako. At least I can say something during idle moments." Bumalik siya sa pagbabasa. Nagulat ako nang bigla siyang nag-angat ng mukha. "Oh my god! I forgot something!"
Kinabahan ako sa sinabi niya. We can't turn around anymore. Ang layo na namin sa office. "Anong nakalimutan mo?"
She picked up her phone in panic. "Nakalimutan kong i-inform si Ma'am Stella na pwede kayong tawagan ngayon!"
Pinigilan ko ang kamay niya sa pagpindot sa cellphone. "No need. Malapit na tayo sa restaurant. Akala ko naman kung ano na ang nakalimutan mo. Kinabahan ako sayo."
"Ah s-sorry sir. Ayoko lang na magalit si Ma'am Stella," malumanay na salita niya at pagkuway tiningnan ang kamay ko na nakahawak pa rin sa kamay niya.
Agad ko siyang binitawan. "S-Sorry ginulat mo kasi ako. Continue reading."
When we arrived at the hotel, tumingin muna siya sa salamin at nagpahid ng lipstick. Pagkababa sa sasakyan, inusisa niya ulit ang hitsura ko pati na rin ang suit ko.
"You're perfectly clean and tidy looking sir. Let's go inside now," masiglang ngiti niya. Sinasakyan ko na lang ang kakaibang obsession niya ngayong gabi. Alam kong wala naman itong maitutulong sa meeting.
Someone called her while we're approaching the restaurant. "Hello Ma'am Nora... Ah sige Ma'am sabihin ko na lang kay sir. Papasok na po kami sa restaurant. Thank you po! Get well soon ma'am." She hanged up the phone and looked at me. "Tumawag daw po sa kanya sina Mr. Takakura. Mukhang malilate daw po dahil may banggaan sa daan."
"It's alright we can just wait for them inside the restaurant." I shrugged.
Nakangiting binati agad ni Jewel staff na nakatayo sa pintuan ng restaurant. "Hi I'm Jewel Gaviola! Ako yung nagpareserve from CGC."
"Ah yes Ma'am Jewe! Nice to meet you! Ako si Nadine yung kausap niyo. Halika ihatid ko na po kayo sa private dining room niyo."
She is unusually friendly to the staff. Smiling effortlessly. Nakakapanibago pa rin. She used to be the type who wouldn't initiate a conversation with the stranger.
"Ma'am Jewel do you want to take the order now?"
"We'll take the order now," I said. "Paki serve na lang kapag dumating na yung ibang mga kasama namin."
"Yes sir."
Pinili ko sa menu ang pinakamalaking serving ng mixed sashimi and a wagyu beef for everyone. "For now can you give me glass of red wine. How about you Jewel what do you want?"
"Water na lang sir."
"Okay give her a glass of water."
"At saka Ms. Nadine," Jewel interrupted. "Pag dumating yung mga Japanese guests namin, can you please serve hot tea immediately?"
"Okay ma'am"
"Thank you."
Nang umalis ang staff, Jewel fixed her clothes again. "Sir saan po ako uupo?" she asked.
"Just sit beside me."
"Okay sir."
Umupo siya nang tuwid na tuwid nang tila may nakapermament glue na ngiti sa kanyang mga labi. Pakurap- kurap lang at di gaanong gumagalaw. Our chairs are facing the door so we can know immediately if our associates arrive.
"You can still relax, wala pa naman ang mga kausap natin," I said.
"I am very relaxed sir. Gusto ko lang hong maging handa anumang oras dumating sina Mr.Takakura." Sobrang pormal na sagot niya nang may mala-robot na pagngiti. She's really taking it so seriously. Maybe she's thinking she can get an extra credit points if she'll do a good job at the meeting. A newbie goal of course. "By the way sir, can I text Ma'am Stella now? Mukhang mamaya pa naman darating sina Mr. Takakura."
"No need. I'll call her after the meeting. Ayokong maabutang nasa telepono ng importanteng kliyente."
She bowed. "Naiintindihan ko po." She put her hands on her knees. Hindi man lamang lumalapat ang likod sa sandalan ng upuan.
She won't say a word. The silence is making me uncomfortable. "Kumusta na kayo ngayon ni Mr.Lee?"
Nanlaki ang mga mata niya sabay lingon sa akin. Saka lang naging tao ang mala-robot niyang reaksiyon. "Sir bakit niyo naman ho kinukumusta ang isang estranghero sa akin? I have no idea what's going on with his life now," she answered without dropping the formality.
"Tell me. Was he the reason why you got married to me?"
Tarantang nagpalinga-linga siya. "Shhh sir baka may makarinig sa inyo. Why bring up that topic now?" she whispered.
"So siya nga ba?" I persisted. I won't ask a sensitive matter kung alam kong may makakarinig sa amin.
Uminom siya ng tubig. "Y-Yes. But it was too long ago so you don't have to be concern about it anymore sir."
"Hindi ka na ba niya hinaharrass?"
Naulit ang panlalaki ng mga mata niya. "Sir, d-did you happen to hear our conversation?"
"Yes I did."
Uminom ulit siya ng tubig. Huminga siya nang malalim at pagkuway nilingon ako nang may maamong reaksiyon. "Sir alam kong wala ho akong karapatang magtanong pero itatanong ko pa rin. B-Bakit niyo ho ba kinansel ang kontrata ng CGC at Lee Con?"
"Because of you," diretsong sagot ko.
"M-Me? Why me?" natutulalang sambit niya.
"I'm taking your side. I don't want you to feel uncomfortable working at CGC because of him."
She smiled bitterly. "I'm grateful for your concern but you don't have to be involved with my personal issues. Problema ko na ho kung maging uncomfortable man ako na kanegosyo niyo ang Lee Con. It's up to me to handle it and I can assure you that no matter what I'll remain professional to my work. If that is your reason for revoking your contract with them, nakikiusap ho akong bawiin niyo ang naging desisyon niyo."
"Pero hanggang saan mo kayang tiisin ang panghaharass at pambabastos sayo ni Mr. Lee?" ngisi ko. "Kung sa una pa lang ay katakot-takot na pambabastos at panggigipit ang ginawa niya sayo, what more sa mga susunod na pagkikita niyo?"
"Hindi niyo na po kailangang problemahin yun. I can resolve all my issues with him myself."
"Until when? Paano kung mapagod ka? Paano kung hindi mo na matagalan? And what if you finally give up your work at CGC? I can't bear to lose you now Jewel. You are my only key to one of the most important thing to me now?"
"A-And what is that most important thing sir?"
Nilapit ko ang aking mukha sa kanyang tenga. "The nullification of our marriage," bulong ko.
"Ahh," she nodded. "Pero ano naman ho ang kinalaman niyan sa trabaho ko?"
"Mas kampante akong mapapabilis ang proseso nito kapag malapit ka lang sa akin. What if you ran away again? But don't take it the wrong way. You weren't hired because of this reason. These ideas just got into my head lately after knowing who Mr. Lee is."
"So are you saying now that you fired Lee Con not totally because of me but because of your own personal motives?"
"Sort of."
Napalunok siya. "T-Thank you for being honest sir. At least I know now that it's not my burden to carry but yours. Allow me to be honest too. Even if I'm working at CGC or not, I'd love to void the marriage by all means."
I sip my wine. "Mas gusto ko pa rin ang sigurado ako." I simply replied.
Ngumiti siya nang matamlay at tumingin sa oras. "Baka paparating na sina Mr. Takakura," salita niya. Muli siyang naupo nang tuwid.
Her instinct is right. After few minutes, dumating na ang mga ka-meeting namin. Tumayo agad si Jewel nang tuwid na tuwid at yumukod. Nagulat ako sa biglaang pagtayo niya kaya di sinasadyang nagaya ko siya.
"Konnichi wa sacho!" she said with a wide smile and lively eyes. (Good evening sir.)
"Konnichi wa! Touchakuga okurerukoto mousiwake gozaimasen. Zyuutai ga monosugoi desu," hindi ko naiintindihang wika ni Mr. Takakura. Kasama niya si Victor, ang staff niyang Filipino na madalas ay nagiging translator namin.
Jewel looked at me. "He said good evening and I'm sorry for being late. The traffic is really really bad."
"It's alright," I answered.
She faced her again all smiling. "Daijobodesu sacho!"
Kinamayan ako ni Mr. Takakura.
"Mata oaidekite ureshiku omoimasu, Dela Vega san!"
"It's good to see you again Mr. Dela Vega," she whispered near my ear.
"Good to see you again too Mr. Takakura!" I replied with smile while shaking hands.
"You are looking better Mr. Dela Vega!" he tried talking in english.
"Thank you." It's the first time he commented about my appearance.
"Osuwar kudasai sacho," Jewel said and gestured her hand to the host chair. (Please take a seat sir)
"Arigatoi gozaimasu," he said while sitting. (Thank you very much.)
Victor took the seat in front of Jewel while her chair is in between me and my client.
The hot tea that she instructed earlier is served. Jewel gracefully pour it in Mr. Takakura's cup. I can't take my eyes from the flowing tea between the teapot and the cup. She's pouring it just like how they do it in geisha movies.
" Kanozyo wa dare desu ka?" He looked at me. "Norachan wa doko desu ka?"
"Who is she? Where is Ms. Nora?" she translated.
"I'm sorry sir but Nora is sick right now. She's Jewel my new secretary," I answered.
"Gomenazai sacho. Nora wa byou desu. Kanozyo ha watasino atarasi hisyo no JEWEL desu." She smiled much wider then suddenly stood up. "Hajemashite sacho. Watashi wa Jewel Gaviola desu. Yoroshiku onegashimasu." (Nice to meet you sir. I'm Jewel Gaviola. Please take good care of me.)
He stood up too and shook her hand. "Yoroshiku onegashimasu! Anatawa hontouni utsukusi desu." (Please take care of me too. You are beautiful.)
She bowed smiling and didn't bother to translate that one. "Domo arigato gozaimasu." (Thank you very much)
While the meeting is on going, I can't help not to be amazed by my secretary. She speaks fluent Japanese! To my ear, she almost sounds like a native speaker. She can understand and translate everything. Ni hindi na nga gaanong nagsasalita si Victor. Mr. Takakura is undoubtedly very fond of her. From her gestures, body language, accent and intonations, I can see a fine Japanese lady with round eyes. May mga pagkakataong pinapanood ko na lang siyang ngumiti at magkumpas ng kamay habang nagsasalita nang wikang hindi ko naiintindihan. Eto ba yung sinasabi niyang basic lang ang alam niya? How the heck did she learn it? All I know she lived in America and not Japan.
Você também pode gostar
Comentário de parágrafo
O comentário de parágrafo agora está disponível na Web! Passe o mouse sobre qualquer parágrafo e clique no ícone para adicionar seu comentário.
Além disso, você sempre pode desativá-lo/ativá-lo em Configurações.
Entendi