Capítulo 552: Entering the City

Editor: LiberReverieGroup

Chapter 552: Pagpasok Sa Lungsod

Sa sandaling bumukas ang mga pintuan ng lungsod, ang mga refugee na matagal nang umiikot sa dingding ay galit na galit na nagmadali! "Papasukin nyo kami! Natanggap namin ang utos ng Great Duke na iwan ang aming mga tahanan upang pumunta sa kapital! Bakit hindi nyo kami papasukin?" "May mga Demons sa labas, paano nyo kami iiwan dito?!" "Mabilis tayo!" Sinimulan ng mga refugee ang kanilang mga reklamo. Pinikit ni Marvin ang kanyang mga mata, si Isabelle ay walang ekspresyon, at ang mga tao sa likuran nila ay namutla. Lahat sila ay naguluhan sa mga implikasyon! Ano ang nangyayari? May nangyari ba sa kapital para sa kanila na hindi tanggapin ang mga refugee? "Milord?" Malumanay na sinenyasan ni Isabelle. "Panoorin lang natin ngayon," iminumungkahi ni Marvin. Matapos ang pagdaan sa hukbo ng Demon, hinigpitan ang mga panlaban ng Lavis. Ngunit ang mga refugee na ito ay ordinaryong tao. Ito ay sa halip kakaiba na hindi sila pinapayagan sa loob. ... Ang mga guwardya na responsable sa pagbantay sa mga pintuan ay malamang na hindi inaasahan na ang mga refugee na ito ay sasabog na tulad nito. Maraming mga kawal na may mga kalasag ay itinulak pa sa labas! Isang agwat ang lumitaw sa mga pintuan ng lungsod. Nagpalakpakan ang mga refugee, handa nang magmadali. Ngunit sa oras na iyon, ang isang malalim at mabisyo na tunog ay sumigaw mula sa loob ng mga pintuan! "Tigil!" Hindi ito napasigaw sa Common, parang tunog ng sinaunang wika. Bagaman ito ay isang salita lamang, napakatakot. Sa isang iglap, ang mga katawan ng lahat ng ordinaryong tao ay naging matigas. Takot ang pumuno sa kanilang mga mata. Nais nilang magmadali sa lungsod, ngunit hindi sila makagalaw. Maraming mga tao ang may ayaw na pagpapahayag sa kanilang mga mukha.

Sobrang lapit nila! Tulad ng halos mapangasiwaan nilang makapasok sa lungsod, isang dagundong ang tumaboy sa kanila! "Tigil!" Ang taong iyon ay nagpakawala muli ng isang malalim na ungol. Ang mga refugee na natipon sa harap ng pintuan ay nadama ang kanilang mga binti na naging malambot habang nahuhulog sa lupa. Ang ilan ay nagsimulang gumapang pa rin nang nakakatakot. Habang pinanood ng mga guwardya ito sa takot, isang tao na may kulay itim na suot ang lumitaw sa pader ng lungsod. Ang kanyang tingin ay napuno ng pag-aalipusta habang siya ay nangparusa, "Isang grupo ng mga langgam. Sa anong batayan sa palagay nyo makakapasok kayo sa lungsod?" "Hindi nyo ba alam ang inyong sariling katayuan?" "Mga Peasants? Peddlers? Mga Mason ... Ang mga aktwal na medyo maaaring maging kapaki-pakinabang, nasira ang aking bahay, kaya kung maaayos nyo ito, papayagan ko kayong pumasok sa lungsod." Sumulyap siya sa paligid, malamig na nagsasalita. Ang iba naman ay may mga nakalulungkot na ekspresyon. Gusto nilang sabihin ang isang bagay, ngunit natakot sila sa kanyang malakas na presensya at nawala ang kakayahang magsalita! Sumimangot si Marvin. Upang gumamit ng isang intimidating spell upang makitungo lamang sa isang pangkat ng mga pangkaraniwan ... Ang Sorcerer ay sa halip labis na labis. Ang subordinado ni Daniela? Pakiramdam niya ay mali ito. "Sige tingnan natin." Hindi siya kumunsulta sa iba at nagsimulang maglakad. Ang pangkat na pinamunuan niya ay nagyelo sa lugar, nang makita kung ano ang nangyari. Ang taong naka-itim ay malinaw na mayroong ilang awtoridad, at hindi niya pinayagan ang sinuman. Maaari bang magkaroon ng paraan ang mga kabataan na iyon? Ito ang lahat ng mga tao na umalis sa kanilang mga tahanan. Kung ang kapital ay hindi nagtago sa kanila, sinong may alam kung ilan ang makakaligtas sa gabi! Ngunit matapos na isipin muli ang lakas sa labanan ni Isabelle, silang lahat ay tumingin sa bawat isa nang ilang sandali bago sumunod.

... Sa labas lamang ng lungsod, ang mason na napili ay ang pag-uuri ng kanyang mga bagay, pakiramdam na labis na nasisiyahan. Hinila niya ang mga kamay ng dalawang batang babae, isang mas matanda at isang mas bata, na naghahanda na makapasok. Sino ang mag-iisip na ang lalaking nakaitim ay biglang sumigaw, "Tumigil ka!" Ang mukha ng Mason ay agad na hindi mapakali, "Ano ito, ginoo?" "Kailan ko sinabi na pinayagan kitang magdala ng ibang tao?" Malamig na umismid si Jast. "Ikaw lang, ang iba ay basurahan na walang kwalipikasyon." Namula ang mukha ng mason. Siya ay nanginig, pinigilan ng malakas na pananakot ni Jast, siya ay nanatiling hindi nagsalita nang matagal. Malamig na hindi siya pinansin ni Jast at tumingin sa iba pang mga tao. Matapos sumulyap sa lahat, dumura siya sa lupa, "Akala ko may mga kapaki-pakinabang na tao dito. Ang mga basurang kagaya nyo ay hindi makakaambag sa kapital, kaya bakit naming kayo poprotektahan?" "Anong mga kwalipikasyon ang mayroon kayo para pumasok sa lungsod?" Ngunit sa oras na iyon, ang mason na nasa pagitan ng pangkat ng mga refugee at ang mga pintuan ay biglang sumigaw, "Hindi sila basura!" Sumimangot si Jast, ang kanyang titig na parang may lason na ahas habang sinulyapan niya ang mason. Ang kawawang mason ay sinabi na may mga nagngangalit na ngipin, "Sila ang aking mga anak na babae ..." "Tatay, natatakot ako ..." Isang batang babae na nagsusuot ng mga damit na pangmahirap ay niyakap ang hita ng mason, isang hitsura ng takot sa kanyang mukha. Ang mas matanda ay may isang nag-aalala na ekpresyon. Siya ay may mahabang buhok na kayumanggi at tila hindi sigurado kung ano ang gagawin. Tinignan sila ni Jast nang malamig at sinabi, "Kung gayon." "Lumayas ka na!" Pinangunahan ng mason ang kanyang dalawang anak na babae at tumalikod. Ang lahat ay tila nagagalit, ngunit walang nangahas na magsalita. Ang mga bantay ay tumingin sa bawat isa sa pagkabalisa, ngunit nanatiling tahimik. Ang pagganap ni Jast sa panahon ng pagkubkob ay malinaw sa lahat.

Kung hindi para sa kanya na pumapatay ng ilang mga Greater Demons, baka nasira na ang lungsod. Ang ganitong mga natatanging serbisyo sa militar ay nakakuha sa kanya ng posisyon na ito. Kahit na ang mga mahihinang sundalo na ito ay mayroong pakikiramay sa mga refugee, ano ang magagawa nila? Pagkatapos ng lahat, mayroon din silang mga tiyak na buhay. ... "Ano ang nangyayari?" Isang pangkat ng mga militia men ang lumabas mula sa karamihan. Sa tingga ay isang matatag at malaki na tao na nagdadala ng isang great sword. "Sir, ang utos na natanggap namin ay hindi katulad ng iyong iminumungkahi." "Pagkatapos ay naunawaan mo ito ng mali," malakas na sinabi ni Jast para marinig ng lahat. "Ikaw ay kapaki-pakinabang sa Dukedom, maaari kang pumasok." Tumango ang pinuno ng militia. "Pagkatapos ang mga tagabaryo na sinamahan namin ..." "Hinding-hindi!" Walang pasensyang sininghal ni Jast, "Ilang beses ko bang kailanganin ulitin ang aking sarili bago ito maunawaan?" "Ito ay isang napaka-tiyak na oras ngayon, at ako ay ganap na namamahala sa mga panlaban ng lungsod. Kung sasabihin kong hindi, hindi." "Hindi ko alam kung anong uri ng utos ang iyong natanggap, ngunit narito, ang mga taong maaari lamang mag-aaksaya ng mga rasyon ng pagkain ay hindi kwalipikado na pumasok sa lungsod!" Ang ilang mga miyembro ng militia ay nagngangalit, mayroon silang mga kamag-anak sa mga refugee na ito, "Pagkatapos ay hindi rin kami papasok!" "Malinaw ang utos ng Great Duke, ang bawat isa ay kailangang pumasok sa kapital upang tumakas. Lahat!" "Oo! Kung wala ang utos na iyon, hindi namin maiiwan ang aming bayan na pupunta rito!" Galit na sigaw ni Jast, "Tauhan ka ng militar!" "Kailangan mong sundin ang aking utos!" [Absolute Dominance]! Ito ay isang ika-3 bilog na spell. Ito ay walang pasubali na malulubha ang mga kalooban ng mga ordinaryong tao! Ang mga militia men ay nagpababa ng kanilang mga ulo, at habang ang lahat ng iba pang nakatitig sa pagkabigla, masunurin nilang sinusunod ang mga nais ni Jast at pumasok sa lungsod. Kahit na ang kanilang mga kamag-anak ay tumawag sa kanila, parang hindi nila naririnig ang anumang bagay! Si Jast ay nagsuot ng isang nasisiyahang ngiti. Ngunit sa oras na iyon, isang tinig na walang kasiyahan ang tumunog sa tabi ng kanyang tainga. "Tumabi ka, gusto naming makapasok."

comentário 1 comentário

Votar

ENVIAR PRESENTE

Load failed, please RETRY