Capítulo 56: Kabanata 56: Sa Kabundukan

Editor: LiberReverieGroup

Ang ruwisenyor ay dahan-dahan na dahan-dahan sa kahabaan ng bundok.

Ang landas sa ilalim ng kanyang mga paa ay tulad ng malawak na sa kanyang mga balikat. Sa isang gilid ay isang malaking bato talampas. Kabaligtaran ay mga matarik na bato. Ang dalawang hiwalay ay halos tatlong metro ang lapad. Nasa ibaba ang isang napakalalim na bangin. Maingat niyang sinundan ang bato talampas upang maiwasan ang pagdulas.

Nang tumingala siya, nakita niya na sa kalangitan, mayroon lamang isang manipis na ray ng liwanag, tulad ng isang pabitin na pilak. Ngunit alam niya na tanghali iyon. Kahit sa araw, kinailangan niyang magdala ng sulo. Ang ilaw na lumalabas sa bato ay hindi sapat na maliwanag upang maipaliwanag ang daan. Ang mahabang landas ay nagbigay ng ilusyon na siya ay nasa loob ng mga bundok.

Ang tanging kalamangan dito ay sa kabila ng malamig na hangin na pagsipol at pag-ulan ng niyebe sa mga bundok, ang agwat sa pagitan ng mga talampas ay hindi naapektuhan. Paminsan-minsan ang ilang mga snowflakes nahulog mula sa itaas sa ilalim ng cliffs at mga landas, mabilis na nagiging tubig singaw. Ang temperatura dito ay naiiba mula sa labas. Paminsan-minsan maaaring makita niya ang mainit na gas na tumataas mula sa kalaliman.

Kung hindi ito naging ganoon, hindi sana siya darating na mag-isa sa pamamagitan ng Hindi Maipapaikot na Saklaw ng Bundok sa Buwan ng mga Demonyo. Ang Mist ay maaaring itago ang kanyang katawan, ngunit hindi maaaring ihiwalay ang temperatura. Magigising siya sa kamatayan kung lumakad siya sa malamig na hangin nang wala pang dalawang oras.

Ngunit ang Nightingale ay ayaw na manatili dito nang higit pa sa isang sandali, sapagkat lagi siyang naramdaman ng isang bagay sa madilim na nakatingin sa kanya. Ibinigay nito sa kanya ang kilabot.

Kung magagawa niya, gusto ng Nightingale na lumakad sa Ulap. Sa kasamaang palad, wala siyang sapat na lakas upang gawin iyon. Ang matagal na paggamit ng lakas ay mabilis na maubos sa kanya.

Ang ruwisenyor ay itinaas ang tanglaw. Sa kabaligtaran, ang mga bato ay kumikislap sa loob at labas ng paningin. Sa malabo na firelight, maaaring paminsan-minsan niyang makita ang mga anino ng iba't ibang laki sa kabaligtaran ng mga bangin. Alam ng ruwisenyor na sila ay mga kuweba, kaya malalim na ang liwanag ay hindi lumiwanag, at mukhang isang kumpol ng mga anino. Sa parehong posisyon bilang talampas malapit sa kanya, nagkaroon din ng isang katumbas na malalim na guwang.

Ipinaalala nito sa kanya ang sabi-sabi tungkol sa minahan sa Northern Slope. Ito ay sinabi na ang mga demonyo sa ilalim ng lupa den. Mula roon, maraming mga pag-agos sa lahat ng direksyon na hinuhuli ng mga monsters. Ang Northern Slope ay isa lamang sulok ng hindi mailabas na Saklaw ng Bundok. Ang mga kuweba ba ay konektado sa minahan?

Ang ideya na ginawa sa kanya shiver.

Kanluran ng Hindi Maibabaw na Saklaw ng Bundok ay ang walang tao na Salin ng Lupa. Sino ang maaaring maghukay ng maraming kuweba sa loob ng mga bundok na ito na umaabot sa daan-daang kilometro? Marahil walang sinuman kundi ang mga monsters, na nakaligtas sa Barbarian Land, ay maaaring gawin iyon.

Hindi siya maglakas-loob na pagninilay-nilay pa, at sa halip ay nagtutuon siya sa paglalakad.

Sa wakas, ang path sa harap ay nagbago. Ang landas ng malawak na balikat ay nahahati sa dalawa, isang bahagyang paitaas at ang iba pang tuwid na pababa, na umaabot sa malalim sa kadiliman. Walang alam kung saan ito humantong sa. Sa turnoff, siya ay may mas malakas na damdamin ng pagiging pinanood na kung hindi mabilang na mga pares ng mga mata ay tumitingin sa kanya sa kadiliman. Ginawa nito ang kanyang bibig na tuyo at ang kanyang anit ay tumingal.

Nakita ang ruwing kanyang mga ngipin, binuksan ang Ulap at nagmadali paitaas. Di-nagtagal nawala ang kakaibang damdamin.

Sa pagtaas ng altitude, ang temperatura sa paligid ay unti-unting bumabagsak. Ang pilak na thread sa ibabaw ay lumalaking mas malawak at mas malawak. Matapos ang kalahating oras, isang malaking kuweba ang lumitaw sa kanyang kanan. Ang pasukan ng kuweba ay bahagyang mas mataas kaysa sa kalsada. Lumakad siya sa kuweba at nakikita ang malabo na mga ilaw ng apoy sa loob.

Ito ay ang lungga ng Association of Witch Cooperation.

Ang ruwisenyor ay lumabas mula sa Mist at agad na natuklasan ng guarding britch. Ang isang itim na gas wall hinarangan ang kanyang paraan, ngunit sa lalong madaling panahon nawala sa invisible. Sa kadiliman, ang mga tinig ng kasamahan ay sumigaw nang kawili-wiling. "Bumalik ka!"

"Sa wakas ay bumalik," naisip niya, ngunit nang napansin niya ang mga kamay ng kanyang kasamahan na nakabalot ng dalawang piraso ng puting tela, ang mood ng Nightingale, na tumalon lamang, ay lumubog muli. "Dalawa pang babae ..."

Ang boses ng ibang tao ay naka-pause para sa isang sandali. "Uh ... ah, sila si Airy at Abby. Namatay sila limang araw na ang nakararaan at hindi ito ginawa hanggang sa adulthood," sabi niya, na nagpilit ng isang ngiti. "Madalas na mangyayari ito, hindi ba? Hindi mo ito sinasabi. Maaari kang pumunta sa kampo. Matagal nang pinag-uusapan ka ni Wendy."

Airy at Abby, isang pares ng twins na ipinanganak sa isang mayaman pamilya ng Fallen Dragon Ridge, ay sa wakas natapos na ang kanilang buhay sa ito malalim na bundok. Ang pag-iisip ay paminsan-minsan ay nagtaka kung siya ay gumawa ng isang tamang bagay. Kung hindi niya kinuha ang dalawa, kahit na maaari nilang tangkilikin ang mayayaman at malusog na buhay, na hindi na kinakailangang umalis sa iba, bago mamatay.

Ngunit sa pag-iisip ni Wendy, isang mainit na kasalukuyang lumakas sa puso ng Nightingale. Kung si Wendy ay hindi nakatulong sa kanya, siya ay magiging isang papet, na ginagamit bilang isang kasangkapan at posibleng itapon anumang oras. Nais ng ruwisenyor na sabihin sa kanya ang balita sa lalong madaling panahon. At gusto niyang sabihin sa lahat ng kababaihan na hindi nila kailangang itago tulad ng mga daga, dito at doon. Ang ilang mga tao ay nais na tanggapin ang mga ito. At maaari nilang gugulin ang kanilang Araw ng Paggising bawat taon sa kapayapaan!

Sa pagpasok sa kampo, ang Nightingale ay nakakita ng isang pamilyar na figure squatting sa gilid ng apoy sa kampo, paghawak ng pagkain. Ang iba pang mga witches ay hindi pa dumating. Hindi niya matulungan ang pag-iyak. "Wendy, ako ay bumalik!"

Nagulat si Wendy. Itinaas niya ang kanyang ulo, na nagpapakita ng ngiti kung saan pamilyar ang Nightingale. "Veronica, welcome home."

Si Wendy ay isang napaka-mabait na babae, at isa rin sa pinakamaagang miyembro ng Association of Witch Cooperation. Siya ay 30 taong gulang, ngunit wala pang kulubot sa kanyang mukha. Ang kanyang mapula-pula-kayumanggi tuwid na buhok ay halos haba ng baywang. Siya ay may mga mature facial features, na puno ng kagandahan tulad ng isang malaking kapatid na babae. Pinag-alaga niya ang bawat kapatid sa asosasyon. Hindi mahalaga kung ito ay pang-araw-araw na buhay o pangkaisipan na paliwanag, at handa siyang gawin ang anumang makakaya niya upang tumulong. Kung hindi ito para kay Wendy, ang asosasyon ay hindi maaaring maipon ang napakaraming mga witches kaya mabilis.

Ito ay dahil sa kanya na ang Nightingale ay nagpasya na lumayo mula sa kanyang pamilya at pumasok sa paglalakbay na naghahanap ng Holy Mountain. Si Wendy ay isa rin sa ilang mga tao na nakilala ang kanyang orihinal na pangalan.

"Ilang beses ko na sinabi sa iyo na hindi na ako ang duwag na batang babae," sabi ng Nightingale, iniig ang kanyang ulo nang may ngiti. "Ako ngayon ay isang malakas na bruha, at Veronica ay tumigil na umiiral."

"Ang iyong kasaysayan ay pagmamay-ari pa rin sa iyo upang maiwasan ang masamang bangungot ng nakaraan ay hindi nangangahulugan na maputol ang mga link," sabi ni Wendy ng mahina, "Siyempre, OK lang hangga't gusto mong gawin ito. ay naghihintay para sa iyong pagbabalik. Nakaranas ka ng isang mahirap na paglalakbay. "

"Well." Ang ruwisenyor ay sumulong at hinahabol. "Salamat."

Pagkaraan ng ilang sandali, tinanong ni Wendy, "Ano ang nangyari sa batang babae? Hindi mo siya maiiwasan?"

Sa pagsasalita tungkol dito, ang Nightingale ay biglang nabigla. Kinuha niya ang braso ni Wendy, at nasasabik na sinabi, "Hindi, hindi na niya kailangan na iligtas ko siya, sa halip, iniligtas niya kami!" Pagkatapos ay isinaysay niya ang kanyang karanasan sa Border Town. "Ang panginoon, na tinatawag na Roland Wimbledon, ang ika-apat na Prinsipe ng Kaharian ng Graycastle. Nais niya na magkaroon tayo ng pag-aalaga sa kanya. Bukod dito, ipinangako niya na sa hinaharap ay hahayaan niya ang mga witches sa kanyang teritoryo mabuhay bilang mga libreng tao.

comentário 3 comentário

Votar

ENVIAR PRESENTE

Load failed, please RETRY