章 42: Chapter 39
....
Chapter 39: Do you like men?
....
Chummy's P.O.V
Napangiti naman ako sa nakita ko. Marahil ay parang nasanay na ako sa mga ganitong lugar.
Matapos nun ay nagsilabasan na ang mga iba sa manhole na pinangalingan namin.
At nandun kami nakatingin sa scenary. Bigla rin naman natuwa si Hushy at nasasabik naman siyang dumiretso sa pinaka gilid ng bundok kung saan pwede man siya mahulog anumang oras.
Pinuwesto niya ang mga kamay niya sa gilid ng kanyang bibig na para bang may isumigaw. At sumigaw nga siya.
"I'm Hooooome!" He shouted.
Matapos nun ay bigla siyang tumalon talon sa saya at sumigaw naman ulit.
"I'm Hoooome!" Pagsigaw niya habang hinahingal.
Tinignan niya ang tanawin at bigla-biglang may pumorma na maayos na ngiti sa kanyang mukha. Hindi yung ngiti na palagi niyang sinusuot tuwing nag papakabaliw siya. Yung maayos talaga na ngiti. Ang ngiti na nagpapakita ng tunay na saya, klase, sopistikado at kisig.
Ang kanyang ngiti ay isa sa kaligayahan na lumalaki, katulad ng pagbubukas ng bulaklak ng tagsibol. Nakikita ko kung paano ito nagmula sa malalim na loob upang magaan ang kanyang mga mata at kumalat sa bawat bahagi niya. Ang isang animalia ay ngumiti ng higit pa sa kanilang mga bibig, at narinig ko ito sa kanyang tinig, sa pagpili ng kanyang mga salita at ang paraan na nakapakalma.
Matapos nun ay dumapo ang atensyon niya sa amin habang nandon parin ang ngiti niya.
Inulit niya ang sinabi niya kanina, ngunit ngayon. Mahina at malambot na ito.
"I'm home..." Pag-uulit niya.
Sunod-sunod naman ay biglaang pumatak ang luha niya. Bigla rin kaming nagulat sa nangyari ngunit ay lumapit kami para pathanin siya.
Habang pinapatahan namin siya ay parati niyang inuulit ang nga katagang, 'I'm Home' kaya napapangiti rin ako.
Matapos nun ay tinatapik namin siya sa likuran niya para ay tumahan siya. At nang nakatahan na siya ay napatingin na kami sa kanya.
"Tuloy kayo sa bahay ko." Pag-aaya niya kaya napatango nalang kami.
Pero may isang tanong na napapunta sa aming mga isipan.
Paano kami makakababa sa bundok na ito kung gabi na masyado?
Bigla naman kaming napa-isip. Hindi pwedeng gumawa ako ng Slide na Yelo, baka makikita kasi ng mga animalia yun sa susunod na umaga at gagawin yung malaking isyu.
Hindi rin naman pwedeng gumawa ng shooting star si Chloe at mag-wish kami ng hot airballon o ano pa ba para maka-alis dito.
Makakaabala pa kami sa mga natutulog ngayong mga oras at tanga lang ata ang gagawa sa planong ganun.
Kung nandito nga lang si Phoebe para mailipad kami---napadapo ang tingin ko kay Arcane.
Para ring naintindihan niya ang iniisip ko.
"No, hindi ko kayo kaya lahat." Pagtanggi niya sa ideya ko.
Ngunit naglakad siya patungo kay Kuya Bluve at kinuha yung slingbag na ibibigay sana ni Kuya kanina kay Anelle.
"And you, wag na wag mo tong ibibigay kung kanino, kanino." Utos ni Arcane kay kuya.
"Why not? As I was about to say earlier, I checked the bag and tell that Anelle girl that it was empty so she can have it." Kuya Bluve defended himself.
"That's the whole point, this bag is a summoning bag. Kahit anong gusto mo ay mag-aapear dito." Paliwanag ni Arcane at parang kinukuha siya, matapos ng ilang segundo ay parang may hinihila siyang Carpet. At doon niya itinapon ang carpet sa harapan ni Hakun.
Para ring nagka-ideya si Hakun sa inasta ni Arcane. At napatingin rin siya kay kuya Bluve.
"Bluve, can you help me with this?" Patanong niya at napatango lang si Kuya Bluve.
"Everyone, get on the carpet." Utos ni Hakun at parang naiintindihan na namin kung anong pinaplano nila.
Nagsi pwesto kami sa Carpet at pumwesto rin sila kuya Bluve at Hakun. At matapos nun ay dahan-dahang lumutang ang Karpet sa himpapawid.
Gustong-gusto ko talaga ang pakiramdam kapag ang hangin ay humihipo sa aking balat sanhi ng pakiramdam ko ang lamig na gumagapang sa aking buong katawan. Para kasing nararamdaman ko ang pagsigla ng aking katawan.
Kinokontrol ni Kuya Bluve at Hakun ang Carpet ginagawa itong parang eroplano. Ginagamit rin nilang mapa si Hushy, sinusunod nila kung saan mang direksyon papunta yung Carpet.
Kung saan man na direksyon naka-pwesto ang bahay ni Hushy. Come to think of it, hindi ko nga alam kung mayaman ba si Hushy o hindi. Ang alam ko lang talaga ay baliw siya.
Iniimagine ko ang bahay nila Hushy, kung maliit ba o malaki. Para sa akin ay parang kasing laki lang ata ng resthouse ni Alpha sa Cambridge.
Iniimagine ko rin ba kung meron silang kapit bahay o front lawn manlang.
Hindi ko nalang pinagpatuloy ang pag-iisip kaya ay inaliw ko nalang ang sarili ko sa pagtingin sa tanawin. Itinaas ko ang aking ulo upang makita ang lungsod.
At parang tila bang nawalan ako ng hininga sa aking nakita. Ang lupa sa ilalim ko ay buhay na may mga ilaw, tulad ng isang tao ay kumuha ng isang dakot na kinang at itinapon hanggang sa nakikita ng mata. Madilim na gumawa ng mga indibidwal na gusali, ngunit ang mga ilaw ay sapat para sa akin.
Bumuntong hininga ako, namangha sa pagtingin na nakalatag sa harap ko. Ang lungsod ay kumalat sa ilalim ko, at ang mundo ay biglang nadama nang malapad at malaya na nais kong tumalon.
Ang mga ilaw na kumikinang sa lahat ng dako ay nagustuhan ko na para lamang ang mga bituin ay bumababa sa lupa, ang mga malalaki at maliit na gusali ay bumangga sa isang halo ng anino at iba't ibang hugis, ang mga maliliit na sasakyan na sumasabay sa mga gusot na linya ng mga kalye na lumilikha ng mga magagandang ilaw
Ito lahat ay magkasama sa isang kamangha-manghang parang magulo na panaginip.
Isang kamangha-manghang tanawin, halos lahat ng takot ay nagpaparamdam sa akin ngayon mismong mga ora na to, parang hindi makapaniwala na nakikita ko itong sobrang gandang larawan.
Napapikit ako saglit ng mata para masigurado kung tama ba itong nakikita ko.
"Ang ganda, diba?" Rinig kong boses ni Alpha.
Napangiti naman ako at napatango, Oo. Maganda nga talaga ang Pynka. Upang masaksihan ang paningin sa himpapawid ng bayan sa gabi ay tulad ng pagiging hailed ng mga anghel.
Ninakaw ng mga ilaw ang aking hininga sa pinaka mahiwagang paraan na posible. Sa may libu-libong mga kaluluwa na iniilawan ang mga ilaw tulad ng maliwanag na artipisyal na bombilya. Ang bawat isa sa kanila ay isang bituin, ito ay sa ilalim ng pang-araw-araw na buhay na dumating sila upang makalimutan ito at pinaniniwalaan ng kanilang sarili na karaniwan lang ito.
Ngunit tulad ng karaniwang hangin at karaniwang tubig, sila ang kadalisayan na ginagawang kaakit-akit sa mundo. Napakaganda neto.
"Oo. Napakaganda." Pag sang-ayon ko. Nakatutok sa mga ilaw nakapalibot. Oo tama nga siya.
Napatingin ako kung saan man siya nakatutok ngunit pagtingin ko ay biglang nagkasalubong ang mga mata namin.
"Maganda talaga." Ani ni Alpha habang dumapo ang noo niya sa noo ko.
At hinawakan niya ang pisngi ko.
Ang aking balat ay namumula kung saan hinawakan niya ako at tibok ng puso ko nang tama sa aking dibdib na iniisip ko na maaaring lumipad ito. May mga paru-paru-- hindi, mga leon sa aking dibdib, ngunit maganda naman ang pakiramdam.
Sa wakas ay inamin ko narin sa aking sarili, ngunit natatakot din na aminin ito. Na gusto ko siya. Sobra. At gusto kong makasama siya ngayong oras na ito.
---------
"Hmmmm. Not bad." Komento ni Arcane habang nakatingin sa bahay ni Hushy.
Bigla nalang ako napatu-nganga. Marahil ay hindi ko naman ine-expect na ganito kalaki ang ang Bahay ni Hushy--este mansion pala.
Napababa kami sa Carpet at inayos namin ang sarili.
Nerbyosong naglakad si Hushy sa harapan ng sarili niyang bahay, ngunit ay pumunta parin siya sa harapan ng pintuan. Alam kong ito ay kakaiba para kay Hushy, na nandito ulit pagkatapos ng napakatagal. Sa kabila ng kung gaano katagal siyang nawala, naalalal niya pa rin ang lahat tungkol sa lugar.
Naglakad ako papunta sa pintuan, kinaladkad ang kanyang backpack sa likuran niya. Sumunod rin naman kami sa kanya.
Itinaas niya ang kanyang kamay upang kumatok, ngunit tumigil ito. Huminga siya ng malalim, at pinilit niyang pindutin ang doorbell. Narinig ko ang tunog na "ding-dong" na nagmula sa loob, at may tumatakbo upang makuha ang pintuan.
Dahan-dahang bumukas ito, at ipinakita ang mainit at maibiging mukha ng isang ina. Niyakap siya ni Hushy sa isang mahigpit na yakap. At bigla ring napaluha ang babae.
Matapos neto ay may mga katulong na biglang napapunta sa direksyon namin. Nang mapadapo ang kanilang mga mata kay Hushy ay tila bang nagmumukhang hindi sila makapaniwala.
"Y-young Master!" Ani nila habang ang iba ay tumakbo patungo kay Hushy at yinakap siya.
Tignan mo nga naman. May nag-aantay kay Hushy sa pagbabalik niya.
"Anong nangyari sa'yo? Asan ka napunta?!" Tanong ng ina ni Hushy.
"Alam mo ba na gumawa kami ng search party para hanapin ka lang?! Pati ang pukis ay hindi ka mahanap!"
Napakamot nalang sa batok si Hushy.
"Na-kidnap ako at nakatakas ako....Kasama nila." Pag explain niya sabay turo sa direksyon namin.
Bigla namang napunta ang tingin ng ina ni Hushy sa amin at parang doon niya pa kami napansin.
"Ah! Mga kawawang bata! Magsipasok kayo sa loob, dali." She said as she welcomed us. Napatingin nalang ulit siya kay Hushy at yinakap ito ng mahigpid.
Inutusan niya rin yung mga katulong na sumunod sa kanya.
"Asikasuhin niyo ang mga bata, bihisan niyo sila, pakainin at bigyan ng silid na matulugan." Pagbibigay niya ng utos sa kanyang mga katulong.
"Make yourselves at home." Sabi ng Ina ni Hushy.
Napasunod ang mga katulong at merong isang babae na nagasikaso sa akin. Dinala niya ako sa isang guest room.
Ang aking silid ay tulad ng isang kamanghaan para sa mga komiks na hinihimok ng comic. Ang mga dingding ay isang malalim na pula na nakikita sa ilaw, dinidilig kasama ang iba't ibang mga poster, na karamihan sa mga kakaibang medieval o di manlang abstract ng painting.
Ang aking comforter ay nakuha sa kama. Ang ilang mga istante ay itinulak laban sa mga pader at napuno ng mga libro. Ang ilang mga libro ay nakaupo sa sahig sa harap ng mga istante.
Napamangha ako sa disenyo ng silid na eto.
"Would you like to take a bath or eat dinner first?" Napatanong ng katulong.
"Gusto ko maligo muna." Sagot ko at napatango siya.
"Sige, ihahanda ko po ang susuitin niyo. Nandon napo sa cr amg mga kailangan niyo." Sabi neto habang turo ang isang pintuan dito sa silid.
Napatingin nalang ako at napalapit doon, binuksan ko ang pinto at doon tumambad ang napagandang cr. Sobrang mahal tignan pati na rin ang power shower, mayroong isang paliguan na sapat na malaki para sa isang koponan ng football, at isang Jacuzzi. Lahat ng mga tiles ay gawa ng marbles. Parang pang milyonaryo suite. Napangiwi ako upang isipin kung magkano ang gugugol sa isang gabi kung hotel man ito.
Napabalik ang tingin ko sa katulong ngunit wala siyang sinabi kundi ay nag gesture lang siya na pumasok na ako at maligo.
Wala akong nagawa kundi pumasok at nagsimula nang maligo.
Nang matapos ko maligo ay doon ko naman nakita sa kama ang susuotin ko. A big white plain nightgown.
Wala akong ginawa kundi suotin eto. At matapos nun ay bumaba para saluhan ang iba sa pananghalian.
Doon ko nakita na sobrang ayos ni Hushy tignan. Nandun siya naka-upo, katabi niya yung mga magulang niya na sabik na sabik siyang makita.
Nang napapunta ako ay tinulungan ako ng katulong umayos ng upo sa Hapag kainan. Katabi ko si Arcane sa kaliwa at si Hakun naman sa kanan.
Maganda rin ang hapag kainan, Mahaba at solidong kahoy ang lamesa. Ginawa ito ng mga natutulog sa riles na ninakaw sa pagkamatay ng gabi, pagkatapos ay makikintab ito upang itago ang kanilang mga pinagmulan. Nakatayo ito tulad ng ilang talahanayan ng pambuong medyebal sa gitna ng silid.
Ang malulutong na gintong wallpaper ay nagniningning sa ilalim ng puting ilaw. Sa mga dingding ay mga gilded salamin ang mga frame. Ang sahig sa unang sulyap ay parang normal lang tignan, ngunit ito ay gawa sa malalaking terracotta flagstones na sakop sa mga taon ng grime.
Sa itaas ng talahanayan ay nag-hang ang isang lumang gawa na bakal na candelabra na may ilang mga itim na masama na kandila sa loob nito ay nasunog sa mga tuod.
Buong oras ay hindi ako nagsalita kahit na maingay-ingay ang lamesa. Itinuon ko lang naman ang pansin sa mga inihahanda na pagkain. Mga taluktok ng talahanayan na nakalagay sa mga tray ng pinaka masarap na pagkain at inumin na may linya ang mga dingding, mga delicacy na may kakayahang gumawa ng tubig sa bibig ng isang tao, isang buong inihaw na usa na may mga sprigs ng rosemary na sinulid sa pamamagitan ng mga antler nito at pinalamanan ng tinapay na bacon at rye, marinated Glenloth na manok, inihaw na manok na may lemon, pinausukang sausage at isang pine pine glazed ham, mga bundok ng mabangong ligaw na bigas, patatas at diced na kalabasa na sinalsal ng mantikilya at pampalasa na inihurnong sa mga mainit na bato, hindi mabilang na mga keso na sumama sa mga basket ng mga crackers at tinapay na rolyo na hugis bilang mga dagat, at lahat ng uri ng mga varieties ng salad at mga pinggan sa gilid. Ang isang tureen o dalawa sa bawat talahanayan na naglalaman ng alinman sa mainit na sopas o masigasig na kaserola.
Matapos kumain at pagtanong ng Parents ni Hushy sa amin at pagkikiusap ay pinapatulog na kami.
Nauna na akong humiga sa kama. Sobrang lambot neto at parang nalulunod ang buong katawan ko sa dagat. Hindi ko naman maintindihan ang sensasyon na dumalaw sa akin. Napaisip ako sa mga nangyari, Oo. Marami-rami na ang nangyari at parang hindi ako makapaniwala na nalaman na namin ang sanhi ng lahat ng kaguluhan.
Wala na akong pakialam kung mamamatay ba ako sa pagsasagip ng mundo. Wala na akong paki lahat mangyayari, kaya naman ay dito ko na ibabaling ang atensyon kom Ngayong mga oras na ito, susubukan ko ang aking makakaya upang mabuhay ang ngayong oras na ito.
Ngunit habang ikinulong ko ang sarili ko sa sulok ay nagtataka ako kung bakit-bakit pa ba kami nakakuha ng kama? Bakit kami ipinatuloy sa mansion ni Hushy.
Ang aming ekspresyon ng mukha ay tulad ng cadaver, hindi lamang nakalubog ngunit kulang ito ay karaniwang buhay na ganap na, na kung iniwan kami ng aming espiritu na sumamsam sa ilalim ng duvet. Lasing sa pagkapagod matapos ang isang session ng night-time trading, walang duda.
Kahit na ang aming mga paa ay bahagya na lumampas sa tile at sa kabuuan ng aming mga paa ay nagbigay ng hitsura ng pagiging mabigat para sa amin, kaya napapa-isip naman ako mung bakit pa ba kami binigyan ng kama kung sa susunod na araw ay aalis rin kami at baka hindi na makakabalik pa.
Napangiti ako sa hindi masasagutan na tanong sa ulo ko, at bigla bigla naman akong dinalaw ng antok.
At matapos nun ay ang mga mata ko ay nagiging mabigat at susunod neto ay ang kulay itim nalang ang nakikita ko.
---------
Nagising ako sa hindi ko alam na rason, umusog ako kaunti at nagsinungaling ako sa sarili ko na parang natutulog ako muli hanggang sa sumakit ang aking tagiliran at dapat akong lumipat sa aking likuran o sa kabilang panig.
Ang mahabang minuto ay papunta sa mas mahabang oras ngunit tumanggi akong tumingin sa orasan. Upang makita na ito ay bago pa man ng hatinggabi o dalawa lamang ng umaga ay sapat na upang maipadala ang aking karera sa puso at alisin ang pagpapatahimik na epekto ng pagiging sobrang mapanglaw.
Ang nakakarelaks na musika ng mga kotse sa labas sa oras ng pagtulog ay natapos nang matagal, at kahit na nananatiling bulag ako ngayon sa dilim ay pinaghihinalaan kong malapit na sa madaling araw ang oras na ito.
Nanatili ako sa kama hangga't sa nauhaw ako. Ito ay isang uhaw na hindi ko kailanman pang naramdaman dati. Kahit na ang aking laway ay makapal tulad ng wallpaper paste.
Ang aking lalamunan ay makaramdam ng pamumula na parang kinuha ang balat dito at inilatag sa nagniningas na araw upang matuyo.
Ito ay gumapang sa akin, pinahihirapan ako at wala akong naiisip na iba sa paghahanap ng isang bagay na malamig upang pawiin ito. Ang aking ulo ay nabugbog at tumitibok at habang tumataas ang pag-aalis ng tubig ay naging mas desperado ako, naghahanap ng isang bagay, kahit ano, na naglalaman ng likido.
Tinignan ko nalang ang orasan at doon ko nakita ang mga numerong 2:36 am.
Umupo nalang ako sa kama at nagsimula nang lumabas sa kwarto. Napapunta ako sa may hagdan at nagsimula nang bumaba.
Parang napapa-milyar ko na rin kung saan ang kusina kaya pumunta ako doon.
Pagdating ko doon ay nakita ko ni walang Animalia doon kaya dumeretso ako sa ref at kumuha ng maiinom.
I drank as I felt my thrist dying and I feel relieved this very moment.
Hinugasan ko ang baso at umalis na ako kusina upang bumalik ng tulog, patungo na sana ako ng hagdan nang meron akong naririnig na boses sa may sala.
Nalatngin ako doon at parang di ako nakapaniwala sa mga nakikita ko. Nandon si Alpha at Emerald.
Nakatayo sila sa harapan ng malaking salamin na kung saan makikita mo ang napakagandang tanawin sa labas, ngunit ngayon ay madilim pa ito at ang makikita mo palang ang dilim.
Imbes na pumunta sa kwarto at matulog na ay nanatili akong nagtago sa sulok upang makinig sa kanilang pag-uusap.
Nandoon sila nakatayo sa tapat, nakaharap sa bawat isa.
Nakikita ko ang pagka gulo na expression sa mukha ni Alpha.
"Why can't I do what I want with Chummy?" He asked.
Teka nga lang, bakit ba napunta ang pangalan ko sa usapan nila?
Napatingin naman ako at nakita kong bigla ring nagulat si Emerald sa tanong ni Alpha.
"N-no. Hindi ganun ang ibig kong sabihin..." Pag dedepensa neto.
"Then What? Ayaw mo akong palapitin sa kanya, nakikita kita na umiiba ang ekspresyon kapag naguusap kami, para ka nang lumalayo sa akin, parang hindi na kita kilala dahil parang hindi ka ganito dati. Then What, Emerald?" Alpha asked while his face was beaming with anger.
Matapos nun ay nanahimik si Emerald. Hindi siya sumagot at nauna nang maglakad patungo sa direksyon ko. Papalabas sa sala. Ngunit biglang napalitan ang ekspresyon ni Alpha ng realisasyon at pagkagulo.
"Do you....Like Men?" He asked, finally hitting a point as napahinto si Emerald sa paglalakad niya at meron siyang Ekspresyon na tila bang napapahiya siya, at biglang nagsi patak ang luha niya.
"Can you..." Simula niya tapos ay tumingin siya sa direksyon ni Alpha. Alpha was also in a state of shock when he saw Emerald's expression.
"Pretend that it was only a joke. When we met here in midnight and this has ever happened?" Emerald requested as I heard his voice break and Alpha's eyes began to water.
He ran over to Emerald and hugged him tightly as Emerald began sobbing in his chest.
"Emerald. You are my bestfriend." Alpha whispered.
"I know."
I smiled as I finally understood the situation. I didn't bother to eavesdrop anymore as I proceeded back to the stairs to sleep up in the guestroom.
週次パワーステータス
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット