章 472: Video Call（3）
編集者: LiberReverieGroup
Nang mamatay ang nanay ni Lu Jinnian noong labing isang taong gulang
palang siya, ipinamigay siya ng sarili niyang lolo sa Xu family. Noong mga
panahong iyon, hindi lang sina Han Ruchu at Xu Wanli ang hindi namamansin
sakaya dahil maging ang mga katulog sa masyon ng mga it ay ayaw din
siyang tignan. Tanging si Xu Jiamu lang ang nagiisang tumanggap at naging
mabait sakanya kahit anng iwas pa ang gawin niya.
Pagtungtong ng hating gabi, napakaraming nagbigay kay Xu Jiamu ng pulang
envelope na may lamang limpak limpak na salapi. Ang kabuuhan ng mga
natanggap nito ay di hamak na mas malaki kumpara sa iniwan ng nanay niya
para sakanya.
Samantalang siya ay walang natanggap na kahit ano.
Noong araw na iyon, itinapon ni Xu Jiamu ang lahat ng pulang envelope na
natanggap nito at nagbitaw ng salita na talagang bumaon sa puso niya: Kung
wala ang kapatid ko, ayoko nalang din.
Mula noon, itinuring niya ng kapoatid si Xu Jiamu.
Sa matagal na pananahimik ni Lu Jinnian, walang ideya ang assistant kung
anong tumatakbo sa isip nito.
Base sa pagkakakilala ng karamihan kay Lu Jinnian, napaka suplado at bihira
lang itong makisalamuha. Mukha rin itong walang pakielam sa mundo at sa
nararamdaman ng iba kaya walang gustong lumapit dito dahil nahihirapan
silang pakisamahan ito. Pero ang hindi alam ng lahat,
napakaramingpagsubok na ang pinagdaanan nito.
Kapag ang isang tao ay nakaranas ng kabutihan mula sa iba, tatak na ito ng
diretso sa puso at ang taong nagawan ng mabuti ay mananatili ng tapat na
handang umako ng lahat ng sakit na pwedeng maramdaman ng taong
gumawa ng mabuti sakanya.
Isinuko ni Mr. Lu ang karapatan nitong maging masaya dahil alam nito na
gusto rin ni Mr. Xu si Miss Qiao.
Dahil ayaw ni Mr. Lu na saktan ang kapatid nito.
Ito nalang ang umako ng lahat.
Parang may biglang bumara sa lalamunan ng assistant at medyo sumikip ang
dibdib niya kaya ilang sandali pa ang lumipas bago siya muling
makapagsalita. "Pero, Mr. Lu, marami pang pwedeng mangyari, hindi
pwedeng maghintay ka nalang. Bakit hindi mo kaya subukang maghanap
nalang ng iba…"
Oo, pwedeng may magustuhan pang iba si Mr. Lu at malaki ang posibilidad
na hindi na ito masaktan kapag nakahanap na ito ng ibang mamahalin.
Sumagot si Lu Jinnian na halatang walang kalaban-laban, "Pero ang ibang
mga babae…hindi sila si Qiao Anhao."
Nang marinig ng assistant ang sagot ni Lu Jinnian, hindi niya na alam kung
ano bang dapat niyang sabihin.
Muling nabalot ng katahimikan ang buong sasakyan at medyo matagal bago
muling nagsalita si Lu Jinnian para sabihan ang kanyang assistant na
magpahinga muna. Sa pagkakataong ito, agad na pumayag ang assistant at
tahimik na umalis.
Ibinaba ni Lu Jinnian ang bintana ng passenger seat para magsigarilyo
habang pinagmamasdan ang isang partikular na bintana sa ikalawang
palapag. Bakas sa mga mata niya ang matinding kalungkutan.
Ilang metro lang ang layo ni Qiao Anhao mula sakaya…Pero hindi niya
kayang umakyat.
Para bang kahit napakalapit niya na at anumang oras ay pwede niya na sana
itong hawakan, pero hindi niya pwedeng gawin.
Pakiramdam niya parang may isang mahabang pader ang nakapagitan
sakanila na kahit kailan ay hindi niya matatawiran.
-
Paubos palang ang pangalawang swero ni Qiao Anhao na ikinabit sakanya
kagabi kaya mga alas diyes ng gabi pa ito pwedeng palitan.
Buong magdamag na siyang binantayan ni Xu Jiamu kagabi kaya
nagdesisyon ito na umuwi muna sa hotel kasama si Han Ruchu para
makapagpahinga habang si Qiao Anxia at ang nanay naman nito ang
magbabantay sakanya ngayong gabi.
May lagnat pa rin si Qiao Anhao hanggang ngayon pero di hamak na mas
naging mabuti na ang pakiramdam niya at sa takot na baka mainip, naisapa
niyang hiramin hiniram muna ang phone ni Xu Jiamu para may
mapaglibangan.
Noong kinatanghalian, nagpadagdag si Xu Jiamu ng isa pang kama sa kwarto
ni Qiao Anhao. Pagsapit ng alas onse imedya, tumakbo si Qiao Anxia sa
isang convenience shop para bumili ng makakain habang natutulog sa
reserbang kama ang nanay niya.
-- 贈り物
が届きました 
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット