章 869: Ang Katapusan (30)
編集者: LiberReverieGroup
Habang paangat ng paangat ang eroplano, unti-unti ring lumalabo ang
makukulay na ilaw ng Beijing, at muli, bumuhos nanaman ang luha ni Song
Xiangsi.
Bigla niyang naalala ang Song Xiangsi, walong taon na ang nakakaraan.
Nakaputing bistida at nakatirintas ang buhok. Tandang tanda niya yung araw
na nakatayo siya sa harapan ng napaka gwapong Xu Jiamu. Nakatitig siya sa
hawak nitong credit card. Wala siyang magawa… kailangan niya ng pera, kaya
bandang huli, napakagat nalang siya ng kanyang labi at walang magawang
tumungo habang nakapikit pa ang mga mata. "Sige, payag na ako."
-
Noong araw na nakalabas si Qiao Anxia ng ospital, saktong sakto lang ang
klima.
Umagang umaga, nagtulungan sina Auntie Qiao at Chen Yang na magempake
ng gamit. Nangako si Qiao Anhao na sasamhan niya si Qiao Anxia sa paguwi,
pero dahil malaki na ang tyan niya, hindi pumayag si Lu Jinnian na hindi ito
kasama, kaya mula sa trabaho, dumiretso ito sa ospital para sunduin siya.
Alas dose na ng tanghali noong nakauwi sila sa bahay ng mga Qiao at
saktong sakto lang ang dating nila dahil katatapos lang ding maghanda ng
mga katulong ng pananghalian. Dahil hindi pa tuluyang magaling si Qiao Anxia
at buntis naman si Qiao Anhao, sinadya ni Auntie Qiao na magpaluto ng mga
masusutansyang pagkain na madali lang matunaw.
Pagkatapos nilang kumain, sinamahan nina Chen Yang at Lu Jinnian si Uncle
Qiao sa study room, habang ang tatlong babae naman ay naiwan sa sala na
nanunuod ng TV.
Dahil tatlong buwan ng buntis si Qiao Anhao, medyo mas naging antukin na
siya kaya habang nanunuod, hindi niya namalayan na nakatulog na siya sa
balikat ni Qiao Anxia.
Habang tumatagal, pabigat na pabigat ang ulo ni Qiao Anhao, kaya bandang
huli, hindi na kinaya ni Qiao Anxia at sinilip na ito. Nang makita niyang
nakatulog na ang pinsan niya, bigla niyang siniko si Auntie Qiao para
senyasan na kunin ang kumot, na nakatupi mula sa hindi kalayuan. "Kunin mo
yung kumot."
Pagktapos, maingat niyang tinakluban si Qiao Anhao. Pero habang inaayos
niya ang kumot, hindi niya namalayang natapik niya ang tyan nito. Bigla
siyang natigilan…. At hindi nagtagal, dahan-dahan niya itong hinimas. Pero,
siguro dahil sa sitwasyon niya, parang may kumurot sa puso niya, kaya
bandang huli, huminto nalang siya at napayuko.
Alas sais na ng gabi nang magising si Qiao Anhao, pero bago sila umuwi,
kumain muna sila ng gabihan na si Auntie Qiao mismoang nagluto.
Bumyahe sina Qiao Anhao at Lu Jinnian pabalik sa Mian Xiu Garden,
samantalang si Chen Yang naman ay inuwi na kaagad si Qiao Anxia sa
apartment nila. Siguro dala na rin ng pagod, nakapikit lang si Qiao Anxia sa
kabuuhan ng byahe.
Pagkarating nila sa apartment, binuksan ni Chen Yang ang pintuan at
hinarangan ang daan ni Qiao Anxia. "Pumikit ka muna."
Malinaw na hindi maintindihan ni Qiao Anxia ang ibig sabihin ni Chen Yang
kaya naguguluhan siyang nagtanong. "Ano?"
"Pumikit ka."
Pero dahil nakita ni Chen Yang na naiirita na si Qiao Anxia, at mukhang wala
itong balak na sumunod, gamit ang kanyang kamay, tinakpan niya ang mata
nito, at gamit naman ang isa niyang paa, sinipa niya ang pintuan at dahan-
dahang naglakad papasok.
"Chen Yang, ano bang ginagawa mo"
Sinubukang alisin ni Qiao Anxia ang kamay niya, pero imbes na pakawalan,
yumuko siya at bumulong ng 'shhh'. Sinarado niya ang pintuan at nagpatuloy
sa paglalakad ng mabagal hanggang sa makarating sila sa gitna ng sala, kung
saan dahan-dahan niyang inalis ang kanyang kamay mula sa mata nito.
"Chen Yang, ano bang pakulo mo…"
Habang sinasabi ito ni Qiao Anxia, naiinis siyang dumilat, at nang sandaling
mabuksan niya ang kanyang mga mata, sumalubong sakanya ang
napakaraming alitaptap, na nagpaliwanag sa napakadilim nilang apartment.
-- 贈り物
が届きました 
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット