アプリをダウンロード
43.9% BOOK 1 THE MILLIONAIRE'S SLAVE (THE PROMISE) / Chapter 18: PART 18

章 18: PART 18

Ash POV

"Natasha?" Naka ngiting tawag ni Mamá nang makita akong nag hahanda ng agahan.

"Ma, nag luto ako ng steak tsaka sunny side up egg." Masaya kong saad habang nag titimpla ng gatas para kay Mamá."

"Talaga? Kailan ka pa natuto mag prito?" Tanong niya saka malagkit na tumitig sa akin.

"Ma, mag isa lang ako sa inuupahan ko... walang choice-"

"Good morning Tita Belinda!" Naka ngiting bati ni Beatrixie habang mabilis na pumapanaog.

"Good morning Beatrixie." Tipid na ngumiti si Mamá.

"Anong meron?" Tanong ni Papá na kakababa lang.

"Wala naman. Nag luto si Natasha ng breakfast --" ani Mamá.

"Fried? Good. Well at least may mapapakain ka na sa mapapangasawa mo." Biro ni Papá saka humalik sa aking pisngi.

"Napa ngisi lang ako habang nag titimpla ng gatas para sa akin."

Unti-unti nararamdaman ko na bumabalik na sa dati ang normal na samahan namin kahit pa kasama namin si Beatrixie at wala na si Austine.

"Mukhang may lakad ka Pa," nahihiya kong tanong dahil ilang beses ko siyang tinawag na Arturo dala ng sobrang galit ko.

"Sa work" naka ngiti niyang sabi habang nag sasandok ng pag kain.

"Work?" Ulit ko.

"Sa company ng Finacé ko." Sabat ni Beatrixie.

"Katabi ko si Mamá habang katapat ko si Beatrixie at nasa tabi niya si Papá."

"Napakaganda niya naman kasi para hindi pag pantasyahan nang gaya ni Spencer. Naiinggit tuloy ako at nahihiyang humarap sa kaniya."

"Kailan ka pala babalik sa New York?" Tanong ni Papá kay Beatrixie na ngayon ay pumapapak ng steak.

"This week. Sayang naman din kasi... wala daw silang mahanap na model na papalit sa akin kaya for the last time, rarampa ako." Usal niya na parang bilib na bilib sa sarili niya.

"Mas nakaka panliit ang narinig ko. Buti pa siya naranasan niya na makapag travell kung saan saan. Samantalang ako hanggang dito lang."

"Pag balik ko just make sure na hindi mo 'ko ipapahiya sa soon to be in laws ko Dad ah! This year na kami mag papakasal kaya dapat tuparin mo yung promise mo..." Napa angat ang tingin ko sa kaniya dahil sa narinig.

Ano na naman kaya ang promise ni Dad? O baka naman siya lang ang humiling?

"Ma, kumusta po yung sugar niyo?" Malumbay kong tanong habang naka yuko.

"Okay naman. Hindi niya nakaka ligtaan ang insulin niya kasi ako ang nag papa-alala sa kaniya." Masayang sabi ni Papá na sinang ayunan ni Mamá.

"Ikaw Natasha? Kumusta ka naman? Ano pala ang trabaho mo?" Tanong ni Beatrixie na may malapad na ngiti.

"Mm-manager ako sa isang Standard Cosmetic." Sagot ko nang di nag aalis ng tingin sa hapag.

"Good. Kahit hindi mo natapos yung college maayos naman ang trabaho mo." Naka ngiti niyang sabi.

Napasulyap naman ako sa kaniya na pailalim na tumitig sa akin na para bang may malalim na nais ipakahulugan.

"Maayos naman..." pag sisinungaling ko.

"Dad, kapag kinasal na 'ko this october, ibabalik ko sa iyo yung company mo. Promise. I'll be a good girl na talaga." Usal ni Beatrixie na para bang nag lalambing.

Paano niya naman kaya mababalik ang company na itinayo ni Dad? Samantalang pinatalsik na siya don? Parang may mali talaga sa mga nangyayari...

"Well, sana-" kibit balikat na sagot ni Papá.

Kasal? Pangarap ng bawat babae. Pero ako, hanggang panaginip na lang...

"Saan ka nga pala ikakasal?" Usisa ni Mamá.

Gusto ko na sana iligaw yung usapan dahil hindi ako komportable pag usapan ang kasalan nang bigla naman pumasok ang mayor doma kasunod ang mga di ko inaasahang bisita.

"Trixie!" Maligayang tawag ng isa sa mga bisita.

Halos malaglag ako sa aking kinauupuan ng makita kong pumasok si Ricky Flor. Isang sikat na fashion designer ni Britney Spears, Oprha, Angelina, at marami pang iba.

"God! Mamita!" Sigaw ni Beatrixie mula sa kinauupuan.

"Where's kasandra?" Tanong ni Ricky.

"She's too busy right now." Tipid na sagot ni Bea.

Tumayo na si Papá at Mamá saka nilapitan si Beatrixie.

"Good morning Ricky Flor."

Bati ni Papá sabay lahad ng kamay na inabot naman ni Ricky.

"Engineer! It's nice to see ya' again!" Nakaka rindi niyang sabi.

Again? So they've met before? I don't care...

Ipinag patuloy ko lang ang pag kain habang pinag mamasdan sila. Kitang kita ko yung sparks sa mata ni Beatrixie ng buklatin niya ang book sketch of wedding gown personal compilation ni Ricky Flor.

"Aaaaah! So excited!" Tili niya habang tumatalon.

"Dad! I like this one. And this one! Or this one is much better than these..." usal niya habang pumipili ng design.

"Choose the very best Beatrixie. Minsan ka lang ikakasal..."

"Yeaaah.. I can't decide kasi lahat gusto ko!" Usal niya habang naka nguso.

"Can I have a best five dad?"

Tanong niya na ikina bigla naming lahat.

Best five? Isang beses lang ang kasalan at hindi aabot ng twelve hours para pumili siya ng limang gown!

"What do you think Tita Belinda?" Tanong niya dahilan para mag ka tinginan sila ni Papá.

Ngumiti naman ng tipid si Mamá saka tumango.

"Ikaw Papá?" Tanong niya na sinang ayunan ni Papá.

"Alam kong anak siya ni Papá pero mali naman yatang ilustay ang pera sa sobra sobrang bagay."

Naaalala ko tuloy kapag may gusto akong makuha o bilhin. Kailangan pag hirapan ko muna para lang pumayag si Papá. Palaging may kapalit. Pero si Beatrixie, walang kahirap hirap. Kahit si Spencer? mapapa sa kaniya ng walang kahirap hirap.

"Okay. It's up to you!" Maligayang sabi ni Papá.

"Mamita, Sana talaga maka punta ka sa wedding day. Mag tatampo talaga ako sa 'yo!"

"Oo naman. Saan ba ang kasalan? I heard some rumors na sa New York magaganap?"

Tanong ni Ricky habang sinusukatan si Beatrixie.

"One month kaming mag i stay sa US. Don kasi gaganapin yung bridal shower. Sana maka punta ka Natasha..." Usal niya na nginitian ko lang.

"Natasha? And who is she?" Naka ngiting sumulyap sa akin si Ricky na halatang nag tataka.

"She's my younger sister mamita..."

"Oww... Di ko alam na may kapatid ka pa pala! You two have the big similarities. Parehas kayong magaganda!"

"Of course! Mga anak namin sila!" Sabat ni Papá na naka akbay kay Mamá.

Halatang nag tataka at gulat si Ricky sa pag akbay ni Papá kay Mamá. Mukhang ang akala niya kami ang pangalawang pamilya.

Nang tumayo ako sakto naman na naka tanggap ako ng text mula kay Spencer.

"I'm ten meters away far from your house. let's go home." -Spencer

Nag iisip ba siya? O sinasadya niyang mag pakita sa ibang tao?

"Mamá I have to go. Papá mauna na po ako."

Sabay halik ko sa kanilang pisngi.

"Nice meeting you Ricky Flor."

"Nice meeting you too---"

"Natasha Amorine. Arturo Amorine's legitimate daughter. I'll go ahead." Pabalang kong sabi saka sila tinalikuran

.

"Palinga-linga pa ako sa paligid ng hardin habang tinatahak ang daan palabas. Mahirap na kapag may ibang makakita sa akin na kasama si Spencer."

"Hinihingal akong sumandal sa kinauupuan ko sa tabi niya. Itim na hi-lux ang gamit niya siguro pina car wash niya yung mustang niya."

"Hindi mo ba naisip na baka makita tayo ni Beatrixie?" Hinihingal kong sabi habang hinahabol ang aking pag hinga.

"I don't mind her. I'm worried about you." Seryoso niyang sabi sabay start ng sasakyan.

Gusto ko sanang kiligin pero nasaktan na ako ng sobra. Nakakadala na.

For sure nag hahanap siya ng kalaro kaya sinundo niya pa ako. Two days na rin mula nung umalis ako sa bahay niya ng walang paalam.

"How's your mom" tanong niya habang nag mamaneho.

"She's better now."

"Good. And you?"

"Me?" Taas kilay kong tanong habang nag lalaro sa phone.

"Kumusta ka?" Tanong niya.

Aaminin ko. Gusto kong tumambling nung oras na 'to. Hindi ko inaasahan na kukumustahin niya ang lagay ko. Lalo na nang sumulyap siya sa akin ng tatlong segundo.

"Ayos lang." Seryoso kong sagot.

"Kumusta kayo ni Beatrixie?"

Napawi yung saya ko dahil sa tanong niya. Si Beatrixie talaga ang gusto niyang kumustahin hindi si Mamá o ako.

"Masayang masaya siya--"

"Natasha, What I mean yung samahan niyong dalawa!" Pabalang niyang sabi.

"We're not in good terms... forever." Sarkastiko kong sabi matapos ibulsa ang phone.

"Want to go somewhere?" He asked.

"I'm not in a mood." I coldly replied.

"Movie?" Sambit niya.

"Wala akong hilig sa movies."

"Park?" Sambit niya.

"I need to rest."

"Where?" Tanong niya habang naka tingin sa akin.

"Sa bahay--"

"Hotel?" Singit niya.

"Bahay mo."

"Natin! Bahay natin Natasha."

"Basta bahay." Inis kong sabi.

"Sa kubo?" Biro niya.

"Puwede rin." Pag patol ko.

"Now na?" Naka ngiti niyang sambit.

"Ikaw." Sagot ko saka pumikit.

"Ako lang?" Malambing niyang sambit.

"Sana..." sambit ko sa isip na naisa tinig ko dahilan para dumilat ako at sulyapan siya.

Nang sulyapan ko siya ay nauna na siyang tumitig sa akin. Ipinikit ko ang aking mata habang inaalis sa isip ko ang titig niya na punong puno ng pag nanasa.

"Bahay kubo sa Plaza?" Tanong niya.

"Just wanna go home." Sambit ko.

"I'm your home Natasha."

Sambit niya.

"You're my home? Then why I feel unsafe? Why all of a sudden I feel out of Place? Sorry I have forgot, Wala akong karapatan."

Mahinahon kong sabi saka huminga ng malalim. Nagawa ko pa rin ngumiti kahit ang sakit ng nararamdaman ko.

"Dramatic!" Sambit niya.

"Coffee?" Tanong ko ng maka uwi na kami.

"Yes Please."

"Bread?" Offer ko.

"No thanks."

"Need more?" Tanong ko matapos ilapag ang coffee sa tapat niya.

"I need a story." He said out of nowhere.

"About?" Taas kilay kong tanong.

"Never mind." Sagot niya.

"Sit." Saad niya sabay hayag ng kamay sa bakanteng upuan sa kaniyang tapat.

"Anong gusto mong kainin mamayang tanghalian?" Tanong ko habang pinapanood siya.

"Ikaw." Sagot niya saka sumimsim ng kape.

"Ako? Ahh kahit ano." Sagot ko dahilan para tumawa siya.

"Slow..." bulong niya.

"Uh? Ako?"

"Sino ba ang Turtle dito?" Sarkastiko niyang sabi.

Lumingon ako sa kaliwa at kanan saka siya sinagot.

"Ako ba?" Natatawa kong tanong.

"I thought, I'm a Pig. Excuse." Usal ko saka siya iniwan.

"Ano ka ngayon? Hmf!" Bulong ko sa sarili matapos isara ang pinto.

"Matapos kong maligo ay nahuga ako sa kama habang nag babasa ng newsfeed. Naisip kong i-search ang Pangalan ni Spencer Pascual gaya ng dati rati kong ginagawa. Pero hindi ko na siya mahanap. Mahirap dahil ang dami niyang kapangalan."

"Siguro kasi ayaw na talaga kaming pag tagpuin ni God. Ba't ko pa ba kasi siya hinahanap kung si Vahrmaux naman talaga ang mahal ko?"

"Bakit parang may kulang? Baka naman namimiss ko lang siya?"

"Umm..." ungol ko ng maramdaman ko ang napaka lambot na labing dumampi sa aking labi.

"Spe--"

"Lunch is ready." Malambing niyang sabi habang salat ang aking pisngi.

"Sino ka diyan?" Kunot noo kong tanong habang naka higa.

"Uh?" Pag tataka niya.

"Uh?" Ulit ko.

"Uhh!" Ungol niya dahilan para matawa ako.

Minsan gusto ko paniwalain yung sarili ko na may split personality siya...

"Ano uungol na lang ba ako o kakain na tayo?" Tanong niya habang naka ngisi.

"Hindi ako umuungol. I'm a pig. Remember? Kaya ikaw na lang ang umungol. Mukha ka namang aso." Napairap ako saka bumangon.

Napa igting ang kaniyang panga dahil sa narinig.

"How dare you---"

Pabagsak kong sinara ang pinto kahit pa naroon siya sa loob.

"Hey Turtle!"

"I'm Pig!"

"Natasha!"

"Yes Vahrmaux?"

Walang gana akong nag sasandok habang nakiki pag sagutan sa kaniya.

"Two days is enough para maging maayos na tayo-"

"Precisely."

"Eh bakit parang ang cold mo?"

"I miss you. Yan ba ang gusto mong marinig?" Taas kilay kong tanong.

"I know. Kahit di mo pa sabihin. Tsk!" Usal niya saka ngumisi.

"And I miss you too! I've had sleepless nights since you have left. "

"Oh! Sweet." Bulong ko sabay irap sa kawalan.

"Tell me, did you miss me?" Malandi niyang tanong dahilan para mapa tingin ako sa labi niya.

"Alright!" Hiyaw niya sabay tabi sa akin saka ako hinagip palapit sa kaniya.

"Alam ko naman na namiss mo kong halikan eh. Ready na 'ko."

Naka ngiti niyang sabi habang naka pikit at naka nguso.

Gusto ko siyang halikan ng buong pag mamahal. Gusto ko siyang angkinin sa pamamagitan ng pag halik. Pero mali. Hindi na tama. Bakit pa ba ako nandito? Di ba dapat wala na ako dito?

"Ahmm." Ismid ko sabay subo ng pag kain.

Dinig ko ang pag buntong hininga niya habang naka titig sa akin. Ipinag patuloy ko lang ang pag kain na para ba'ng wala siya sa tabi ko.

"Pakipot." Bulong niya na may tono ng pagka inis.

Miss na miss ko siya. Pero sa tuwing papasok sa isip ko yung itsura ni Beatrixie kanina? Sobrang saya. Parang na imagined ko siya na Anghel na may Pakpak. Abot langit ang pangarap niya pero narating na niya. She deserved it. And who am I to destroy her happiness? Or should I say ruined everything to her?

"Never leave again..." sambit niya sa mahinang boses.

"Then give me e'en just one reason to stay..." bulong ko sa 'king isip.


next chapter
Load failed, please RETRY

週次パワーステータス

Rank -- 推薦 ランキング
Stone -- 推薦 チケット

バッチアンロック

目次

表示オプション

バックグラウンド

フォント

大きさ

章のコメント

レビューを書く 読み取りステータス: C18
投稿に失敗します。もう一度やり直してください
  • テキストの品質
  • アップデートの安定性
  • ストーリー展開
  • キャラクターデザイン
  • 世界の背景

合計スコア 0.0

レビューが正常に投稿されました! レビューをもっと読む
パワーストーンで投票する
Rank NO.-- パワーランキング
Stone -- 推薦チケット
不適切なコンテンツを報告する
error ヒント

不正使用を報告

段落のコメント

ログイン