章 23: Chapter Twenty Three
The next two days, hindi ako umuwi sa dorm. Nakitulog na muna ako sa condo ni April. Tutal ay magiging akin na rin naman toh. That's what she promised me if I win this dare. Sure win na. He already confessed his feelings. All I need to do now is break his heart. Easy.
"I didn't know you're kuya's girlfriend. I find it really unbelievable." natatawang wika ni Tristan.
Andito siya ngayon sa condo. Bwesit kasi yung April na yun. Sa lahat ng pwedeng tawagan si Tristan pa. Sabi ko na sa kanyang magkapatid sila ni Tyler.
"I didn't know his your type, Ken."
"I will kill you all." wika ko sabay lagok ng hawak na beer.
"Don't worry... I don't think he'll take it seriously. Knowing kuya? Makakahanap din yun ng iba."
Parang may tumulos sa puso ko sa sinabi ni Tristan. Bakit parang ayaw ko mangyari yun? I know I like Tyler.... But I was never serious with him right? I am too young to be serious in a relationship. Marami pa akong gustong gawin... Or is that what I want to believe?
"Tonight, Ken. You should do it tonight. Ang ganda kaya ng mapapanalunan mo." wika pa ni Tristan. "Akong bahala sayo."
I laughed sarcastically. "He's your brother."
"And? A dare's a dare. I am getting a new car after tonight."
Nailing ako. Pati si Tristan ay nadadamay sa kalokohan nila. Alokin ba naman na halikan daw ako nito sa harap ng kapatid niya? Tsk. Thisbis my life. Lahat ng bagay ginagawang laro. Walang pakialam kung sino ang masasaktan. Natutuwa pa nga kami pag may nasasaktan.
"Isang gabi lang naman toh. All I have to do is break his heart. Wala naman sa usapan na hindi ko siya pwede balikan."
Natatawang umiling si Tristan. "Anong ginawa ni kuya sayo? Hindi ko akalaing seryoso ka na sa kanya."
"Shut up. I'm not serious... May parte lang sa utak ko na ayaw siyang pakawalan."
"Because you like him."
Hindi ako sumagot. He's right. That's because I like Tyler.
"I will be more glad to have you as a sister-in-law, Ken. You know you're like a sister to me since highschool. Ewan ba at bakit kahit anong tulak nila sa ating dalawa, hindi tayo mahulog-hulog sa isa't isa. Is it because you were meant to fall for my brother?"
What he said was true. Halos lahat ng kilala namin, tinutulak kami sa isa't isa. We're good together daw. Gwapo tapos maganda. Close din kaming dalawa. We know each other since forever. Kilalang kilala na namin ang isa't isa. Perfect. Pero kahit anong gawin nila at kahit anong pilit namin, talagang magkapatid lang ang turing namin sa isa't isa. I don't know why. Maybe he's right. I was meant to be with his brother.
"Our friends are weird and crazy. Hinding hindi ako patatawarin ni Kuya matapos nito. But we'll help each other right? I'll help you get him back and you'll help me get his forgiveness."
I laughed. "Parang ganun na nga ang mangyayari. Good luck sa ating dalawa."
Sabay na kami ni Tristan na pumunta ng bar. Doon kami madalas. Ang plano ay tatawagan ni Tristan ang kapatid niya. Hindi ko alam kung paano nila naisip na gawin toh and I think it is really insane but Tristan will pretend like he don't know my relationship with his brother... My friends will then call my name loud enough for him to hear. Kung pupunta siya, good. Kung hindi, well, better luck next time.
My friends love playing games at hindi ko alam kung bakit lagi akong nasasama sa mga larong yun. I enjoyed it a bit... Maybe more... But this one... This is just crazy. I think I can't do it... But the price I need to pay for not winning is just too big to handle. So I should.
"Just stick with me tonight." bulong ni Tristan. "We'll start the show later... Let's have fun muna."
I smiled. "Goodluck."
Walwal. Sayaw dito. Inom doon. Feeling ko tatamaan na ako ng iniinom ko. Kanina pa ako sa condo umiinom kaya hindi imposible. Finally, nasa iisang table na kaming lahat. Tanya asked the dj to turn down the sound a little. He's a friend kaya naman pumayag din ito.
Tristan called his brother. After ilang ring mukhang sumagot na ito.
"Hello kuya!!!" bati nito. "I heard umuwi ka na ng Manila? Hindi ka man lang nagsabi. Bakit di ka pumunta ngayon sa bar? Let's have fun. I have my girl friends here. You'll like them. They're wild."
Napalunok ako. Hindi ko alam ang gagawin. Pinress ni Tristan ang loud speaker.
"I'm sorry bro but I think I can't. I'm waiting for someone right now. Maybe next time."
"And who is that someone?"
Lumapit si Tanya kay Tristan. Natatawa pa ito. She counted from one two three. "Keennnn!!! Stop that! Para namang mauubusan ka ng lalaki!!"
Mahinang nagtawanan ang mga gaga. Ako naman sobrang lakas na ng tibok ng puso sa sobrang kaba.
"Wait a minute kuya. Wag mo ibaba." ani Tristan. "Ken, what the hell are you doing babe?"
Tiningnan ako ni Tanya. She's asking me to speak. What the hell? Wala yun sa usapan ah?
"N-Nothing... I just miss you." my voice broke in the last sentence. I am going to kill myself after this.
"I miss you too, honey!"
"Hahaha..." yun lang ang lumabas sa bibig ko.
Bumalik si Tristan sa phone niya. "Sorry bro. My girlfriend's--" hindi nito natapos ang sasabihin ng ma-cut ang tawag.
Nag-init ang mata ko. Shit. Shit. They are all insane. Hindi ko alam kung anong mangyayari pagkatapos nito. Lumabas si April. Siya na daw ang magbabantay sa labas at siya naman daw ang nakakakilala sa mukha ni Tyler. She will signal us daw pag dumating na siya.
Ilang minuto lang siguro, nakita namin na parang natataranta na si April. She waved at us. Yun na ata ang hudyat niya. Walang sabi-sabing hinila ako ni Tristan at masuyo akong hinalikan sa labi ko. I didn't respond. Tyler... Siya lang ang nasa isip ko. Hindi ko namalayan ay tumulo na ang isang butil ng luha mula sa mata ko.
Napaigtad ako ng biglang may humila kay Tristan. Nakita ko ang pulang pulang mukha ni Tyler. Malakas niyang sinuntok si Tristan dahilan kaya natumba ito sa sahig.
Hindi na ako makahinga. Nanginginig ako sa maaaring gawin ni Tyler sa kapatid niya kaya bago pa ito umamba ulit ng suntok ay pinigilan ko si Tyler. Hindi ako makatingin dito.
Kitang kita ko ang sakit sa mga mata nito. "W-why?" ang unang salitang lumabas sa bibig nito.
"I am sorry.." hindi ko na napigilan ang luha ko.
Bumaling siya kay Tristan. "Bastard." lumapit na naman siya rito. Wala na akong nagawa ng sakyan niya ito at pagsusuntukin.
"Stop him!! Oh my god. Stop him please!" pakiusap ko sa mga nanunuod.
"Papatayin kita!!!" sigaw nito kay Tristan.
Ilang segundo lang ay dumating na ang dalawang bouncer. Inalis nito si Tyler sa pagkakasuntok kay Tristan.
Tristan laughed. "Is that your way of saying you miss me? You're sweet brother." anitong tawang tawa pa rin kahit na bugbog na bugbog na ang mukha nito.
"That's for kissing my girlfriend bastard!!!! Sa lahat ng babae..."
Nanlambot ang puso ko ng makita ang mga luha mula sa mga mata nito. He's crying.
"Your girlfriend? She's your girlfriend? I'm sorry bro but she kissed me first."
Aamba na naman sana ito ng suntok pero matigas ang pagkakakapit ng mga bouncer sa kanya. Hinila na nila si Tyler paalis doon dahil nga natigil na ang lahat sa ginagawa nila because of ehat happened.
"Can you take your hands off me? I'm taking my girlfriend."
Mabilis itong umalis sa pagkakahawak ng mga bouncer at kukunin na sana ako but I stopped him.
"I understand, Ken. I will forgive you. Just come with me. You're drunk. Please come with me sweetheart."
Pinahid ko ang luha ko. "I-I'm sorry, Tyler... I--"
"I will forgive you. Just come with me."
Umiling ako. "I think we're done. Ayaw ko na sayo. Nagsawa na ako. You're too old for me. Narealize ko na masyado pang maaga para magseryoso ako."
"Is this because of what happened to--"
"No!
週次パワーステータス
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット