章 29: Chapter Twenty Nine
Parehas kaming pagod matapos ang ginawa. Hindi ko namalayan kanina na nakatulog na pala kaming dalawa sa sofa. I smiled when I saw him sleeping while I'm inside his arms. Ang gwapo niya talaga. He's so perfect. I mean, he's not really perfect but his imperfectly perfect.
I traced the almost invisible crease on his forehead. Oh it suits him perfectly. His eyebrows are so thick pwede na mabuhay ang kuto doon. Yung mga pilik mata niya... Ang ganda. His nose... Oh his nose... It's my favorite part of his face. Ang sarap kasi tuwing nasa baba ko siya tapos mararamdaman ko yung mataas niyang ilong na tumatama sa sensitibo kong parte... And his lips... They're so red... And soft... So soft.
His sharp jawline... God, how did you made him? Hindi man perpekto pero pag pinagsama-sama mo, napakaganda. Ang ganda ganda.
Bumaba ang kamay ko sa mabalahibo niyang dibdib. It made him really sexy. Gusto ko talaga ng mga balbon... Like him. I always think it's attractive.
Noong una ko siyang nakilala, totoo naman na ayaw ko talaga sa kanya. He seduced me. Ang bastos bastos niya. Ni hindi ko inakala na magiging seryoso siya sa relasyon namin. Mas matanda siya sa akin tapos ang dami niya pang babae. Hindi nga niya kailangang habulin ako dahil may handa namang sumalo sa kanya kung ayaw ko.
Hindi ko talaga maintindihan kung bakit sa lahat ng babae, ako yung napili niya. I'm not pretty like the other girls. Hindi rin kasing ganda ng mga naging babae niya ang katawan ko but somehow he ended up with me.
I am always ready to be with him anytime. Hindi na ako makapaghintay na ikasal kaming dalawa... Ang tagal pa nga lang nun but he's ready to wait.
Gumalaw siya ng dumampi ang kamay ko sa pisngi niya. Napakagat-labi ako. Nagising ko ata siya.
"Are you done fantasizing me?" he asked in his bedroom voice.
I chuckled. "I don't need to fantasize you. You're already mine."
"Hmm... Malay ko ba. Baka nag-iisip ka na kung saan pa natin pwedeng gawin ang mga ginawa natin kanina."
"Feeling mo! Hindi kaya."
He laughed... And oh that laugh. I love that laugh.
"Tsk. I think we need to shower again. Late na late ka na sa klase mo."
Napasimangot ako. Wala talaga akong balak na pumasok ngayon. Nawalan na nga ata ako tuluyan ng gana na mag-aral. Gusto ko na lang tumanga dito. Ugh! Nakakapagod. Isipin ko pa lang na may ilang taon pa bago ako matapos, mas lalo akong tinatamad.
Nakabusangot pa rin na tumayo ako mula sa kinahihigaan namin. Well, Kahit na ayaw ko, I guess I really need to go. Ilang araw na rin akong hindi pumapasok. Sayang naman yung ilang buwan na pinaghirapan ko kung babagsak lang ako.
"Go. I'll wait for you here." ani Tyler.
I nodded. Pumasok na ako ng kwarto. Sa kwarto lang kasi may banyo. Matapos kong maligo ay lumabas na ako at sinuot ang mga damit ko. Dadaanan na lang ako sa dorm bago ako pumasok. Kailangan ko rin magbihis. Hindi naman wash day ngayon kaya siguradong hindi ako makakapasok sa classroom ng hindi naka-uniform. Strikto kasi sila sa uniform policy nila.
Paglabas ko ng kwarto, nakabihis na si Tyler. Nakaupo ito sa sofa habang hinihintay. Hindi niya pa ako napansin nung una. Parang may malalim siyang iniisip. Napakunot na lang ang noo ko. Ano naman kayang iniisip niya? May problema ba?
Tumikhim ako para makuha ang atensyon niya.
"Ang bilis ah?" aniya sabay ngiti.
"I have to. Late na ako."
He nodded. "Let's go?"
Tumango lang ako saka sabay na kaming naglakad palabas. We're both silent habang nasa elevator. Hindi ko alam kung bakit. Kadalasan naman, hindi siya nauubusan ng sasabihin. Nakakapanibago. Ano bang iniisip niya? Kahit gusto ko man makipag-usap, wala naman akong maisip na topic. Hays! Bahala na nga.
"I'll just get the car. Maghintay ka na lang rito." ani Tyler.
Hindi na ako sumagot. Pumunta na siyang parking lot para kunin ang sasakyan niya habang naghihintay ako sa harap ng condo. I looked at my phone. Mukhang hindi na ako makakapasok sa first subject ko.
"Sigurado kang okey lang na dito ka bumaba?" nagdadalawang-isip na tanong ni Tyler.
Tumango ako. "Kailangan ko pa din naman dumaan sa dorm. Malapit lang naman yung dorm. Pagpasok ko sa universirty gate, yun na. Sige na. I have to go."
"Okey. I will see you later."
I smiled at him saka lumabas na ng kotse niya. Hindi ko maiwasang mangamba. He's really acting weird. What the hell is wrong with him? He felt cold. Nawala yung sweetness niya. Napaka-bipolar naman. Ang bilis magbago ng mood. Tsk. Bahala na nga siya. Dami kong iniisip eh.
As I entered my room, agad kong naabutan ang kalat doon. Napataas kilay ako. Ilang araw na rin pala simula nung hindi ako nakauwi rito. Sa pagkakaalala ko, si Tyler ang huling gumamit nito. What the hell did he do at ang kalat dito? Yung mga gamit ko nasa sahig ang iba.
Inayos ko muna ang mga iyun at nilagay sa tama nilang lalagyan bago ako nagbihis ng uniporme. After that, Lumabas na ako at mabilis na naglakad papunta sa department building namin para maka-attend ako ng second class. As I was walking, Isang taong hindi ko inaasahang makita ang biglang nag-appear sa harap ko. Napairap ako. Ano nga naman ang inexpect ko? Na hindi kami magkikita rito? This is her territory.
"Mabuti naman at pumasok ka na." malamig nitong wika.
I rolled my eyes. "I am late for my class. Let's just talk later."
Hinawakan nito ang braso ko. "We need to talk, Casandra."
"Oo. Pagkatapos ng klase ko. Pero ngayon, hayaan mo muna ako please lang?" nawala na nga ata ng tuluyan ang respeto ko sa mga magulang ko. I used to talk to them like I'm the kindest daughter in the world. I remember, I can't even say anything that might offend them in anyway.
"Your dad wants to talk with you too. Go home later. We'll have a family meeting."
I laughed sarcastically. "Family? You call us family?"
"Casandra!" may pagbabanta sa boses nito.
"I'm not interested at all. Kayo na lang ang mag-usap. Just notify me kung ano ang naging desisyon niya but if you want my opinion, I'd advice you to annul your wedding. Nakakahiya naman sa diyos kung pati ang kasagraduhan ng kasal, binabalewala ninyo."
Nakita ko ang galit sa mga mata nito. But if course, she can't hurt me. Maraming tao sa paligid. She's known to be righteous. Kahit gaano kamaldita, hindi niya magagawang dapatan ang isang studyante. Mahal na mahal niya kasi ang posisyon niya. Sayang nga naman. Ilang taon rin niyang pinaghirapan iyun.
"I have to go, ma. Late na talaga ako." wika ko saka umalis na sa harap niya ng hindi man lang hinihintay ang nais nitong sabihin. What for? Alam ko na naman kung ano iyun. Pipilitin niya lang akong umuwi sa bahay kahit na ayoko.
Wala ako sa mood. Mukhang pansin ata yun ng ibang studyante dahil tuwing may nakakasalubong ako, agad silang umaalis sa harap ko. In ordinary days, babatiin nila ako't ngingiti sa akin. Well, I'm glad hindi nila ako ginugulo dahil baka masuntok ko lang ang kung sinong lalapit. I'm out of order today. Red flag's up.
週次パワーステータス
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット