アプリをダウンロード

章 250: 0250

บทที่ 250 : ไลฟ์สตรีมมิ่งครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของทีวีออนไลน์!

*** เนื้อหาในตอนนี้อาจกระทบถึงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ผู้แปลทำการแปลตามต้นฉบับโดยมิได้ตัดทอนอะไรออกทั้งสิ้น ***

_________________________________________________________________

ตกเย็น

เกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว

จางเย่มาถึงออฟฟิศพร้อมแสงจันทร์ ตามกฎบริษัทถือว่าทำงานกะกลางคืน ซึ่งเป็นไปตามคำสั่งอนุมัติพิเศษของกรรมการบริษัท เช่นเดียวกันกับพิธีกรในช่องทีวีปกติ ก่อนการถ่ายทอดสด ไม่ควรให้พิธีกรต้องยุ่งวุ่นวายนานเกินควร อย่างมากแค่มาเตรียมตัวหนึ่งถึงสองชั่วโมงก่อนการถ่ายทอดสด ถ้าขืนชายหนุ่มยังต้องมาทำงานตามปกติเหมือนคนอื่นๆ อีก ต่อด้วยกลางคืนออกอากาศรายการสด จะให้ทำออกมาดีได้อย่างไร? ก็ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือน่ะสิ!

ที่ชั้นหนึ่ง ประตูลิฟต์กำลังเปิดออก

จางเย่รีบเดินเข้าลิฟต์ทันพอดี

ข้างในมีชายคนหนึ่งซึ่งจางเย่รู้จัก เขาคือคนของฝ่ายบุคคลที่เจอกันวันแรกแล้วบังคับให้จางเย่กรอกชื่อภาษาอังกฤษนั่นเอง

ชายหนุ่มชื่อว่าหยางหยาง เขาหันหน้ามาเห็นจางเย่พอดี สีหน้าพลันจืดเจื่อน

แต่จางเย่ไม่ได้สนใจเขา กดชั้นที่ไปของตัวเองด้วยท่าทีสบายๆ ผ่อนคลาย

ส่วนหยางหยางไม่คิดจะคุยด้วยอยู่แล้ว ทั้งสองคนเคยด่ากันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ดังนั้นจึงไม่คุยกัน!

ลิฟต์มาถึงชั้นใต้ดินก่อน จางเย่ที่ถึงแล้วเดินออกจากลิฟต์ตรงไปห้องอัดหมายเลขเจ็ด ผลักประตูเข้าไปพบว่าข้างในเต็มไปด้วยบรรดาทีมงาน

"สัญญาณพร้อมไหม?"

"ยังไม่ค่อยดี"

"งั้นฉันไปปรับอีกรอบ"

"ไฟ ขยับมาทางนี้อีกนิด โอเค!"

คนสิบกว่าคนต่างยุ่งวุ่นวายไปหมด ที่ต้องปีนก็ปีน ที่ย้ายติดตั้งอุปกรณ์ก็ทำไป

จางเย่พบว่าคนที่อยู่กับผู้กำกับเวทีตอนนี้คือหมายเลขสองของแผนกทีวีออนไลน์ รองหัวหน้าหวังสยง จากจุดนี้สามารถบอกได้เลยว่าบริษัทให้ความสำคัญกับการถ่ายทอดสด ‘จางเย่ทอล์คโชว์’ มากขนาดไหน รองหัวหน้าแผนกออกศึกด้วยตนเองทั้งที ทำเอาจางเย่ไม่รู้แล้วว่ากดดันขึ้นอีกเท่าไร!

"จางน้อยมาแล้ว?" หวังสยงมองเห็นเขาพอดี

จางเย่เข้าไปทักทาย "หัวหน้าหวัง"

หวังสยงมองหน้าเขา ยิ้มแล้วกล่าว "สีหน้าไม่เลว เตรียมตัวมาเป็นยังไงบ้าง? สคริปต์กับมุกที่จะเล่นเตรียมมาแล้วใช่ไหม?"

จางเย่พยักหน้า "พร้อมแล้วครับ"

หวังสยงถอนหายใจอย่างสะทกสะท้อน "รูปแบบรายการทอล์คโชว์ของเธอไม่ว่าจะเป็นในประเทศหรือในโลกนี้ต่างก็เป็นครั้งแรก เพราะไม่เคยปรากฏขึ้นที่ไหนมาก่อน จึงไม่มีใครมีประสบการณ์ด้านนี้ จริงอยู่ที่บริษัทเรามีคนทำสคริปต์และตัดต่อเยอะมาก แต่มุกพวกนั้นของเธอพวกเขาก็เขียนไม่ออกจริงๆ เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ดังนั้นจนกว่าพวกเขาจะคุ้นชินกับรายการนี้ คงต้องให้เธอเขียนเองไปก่อน ต่อไปพวกเขาเข้าใจแล้วคงจะดีขึ้นมาก ไว้ฉันหาทีมเขียนบทมาช่วยเธออีกแรง เธอจะได้ไม่ลำบากนัก"

จางเย่ยิ้มกล่าวว่า "ไม่เป็นไรครับหัวหน้า ให้เขียนเรื่องพวกนี้ผมยังทำไหวอยู่"

หวังสยงเตือน "รองประธานเฝิงให้ฉันมาบอกเธอว่า ทางที่ดีที่สุดคือเป็นมุกคิดเองเหมือนอย่างตอนแรก ถ้าเกิดว่าคิดไม่ออก จะเอามุกในเน็ตมาใช้ก็ได้ แต่ว่าบริษัทต้องตามไปซื้อลิขสิทธิ์ขึ้นมา เพื่อไม่ให้มีปัญหาเรื่องการเผยแพร่ทีหลัง"

"คุณวางใจได้ครับ" จางเย่ไม่เคยกังวลเรื่องนี้มาก่อน กล่าวว่า "มุกที่ผมเล่นในทอล์คโชว์ รับรองว่าหาในเน็ตไม่เจอแน่นอน"

หวังสยงสบายใจแล้ว "ฮ่าๆ งั้นก็ดี เธอไปเตรียมตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าทำหน้าผมเถอะ วันนี้ฉันเอายอดฝีมือในแผนกมาช่วยเธอหมดเลย นี่คือการไลฟ์สตรีมมิ่งครั้งแรกแห่งประวัติศาสตร์วงการทีวีออนไลน์ ถือว่าความสำคัญมาก เพราะอย่างนั้นงานเบื้องหลังพวกเราจะช่วยเธอเอง เธอจะได้สบายใจ เรื่องบนเวทีต้องฝากเธอแล้ว การไลฟ์สตรีมมิ่งครั้งนี้ไม่ใช่แค่ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเราที่ให้ความสนใจ แต่ยังมีสายตาของชาวเน็ตด้วย ในวงการเองก็มีคนคอยจับจ้องพวกเราอยู่ ทางเราไม่ได้ต้องการให้ถึงขั้นไร้ที่ติ แค่ขอให้ทำให้ดีที่สุดก็พอ"

จางเย่ฟันธงชัวร์ๆ "ผมไม่ทำให้หัวหน้าผิดหวังแน่นอนครับ!"

……

หลังเวที

ระเบียงทางเดิน

ทีมตากล้องของเจ๊สี่กับสองพิธีกรอย่างต่งซานซานและหวังเป้ยกำลังคุยสัพเพเหระกัน อาเชียนกับเสียวอวี่ก็อยู่ด้วย แต่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

จางเย่ผงะ "ต่งซานซาน! ไม่ใช่ว่ายุ่งอยู่กับรายการเธอหรอกเหรอ? มาทำไมเนี่ย?"

ต่งซานซานหันกลับมามองเขา ยิ้มแย้มกล่าวว่า "เพื่อนเก่าฉันไลฟ์สตรีมมิ่งทั้งที ฉันก็ต้องมาให้กำลังใจหน่อยสิ ยุ่งแค่ไหนก็ต้องมา"

จางเย่พูดอย่างอารมณ์ดีว่า "ดีใจจัง"

ต่งซานซานเลยเพิ่มอีกประโยค "ความจริงคือกลัวว่านายจะย่ำยีฉันอีกน่ะสิ ฉันเลยต้องมาเฝ้านาย!"

ทุกคนถึงกับหัวเราะ

จางเย่หันไปมองเจ๊สี่ "ลำบากเจ๊สี่แล้วครับ"

เจ๊สี่ชี้นิ้วกล่าว "ฉันลำบากอะไรล่ะ คนที่ลำบากที่สุดคือเธอต่างหาก ถ้าเกิดไลฟ์มีปัญหาอะไร คนรับผิดชอบคือเธอทั้งหมดนะ ...เฮ้อ ปากฉันนี่นะ!" หลังจากนั้นก็ไม่พูดอะไรที่ชวนให้วิตกกังวลอีก เจ๊สี่กล่าว "เอ้อ เธอไปทำอะไรไอ้เจ้าอีพัคอูจากแดนโสมขาวนั่นล่ะ?"

จางเย่โบกมือกล่าว "ผมไม่รู้จักเขานะ ไม่เคยได้ยินเลยจริงๆ"

หวังเป้ยกล่าวโพล่ง "ไอ้หลานเต่านั่นน่ะนะ อยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรทำเลยมาหาเรื่องคุณน่ะสิ ไอ้แก๊งนั่นก็จริงๆ เลย พวกบัดซบที่ทรยศชาติจนไม่รู้ว่าตัวเองแซ่อะไร! ตอนกลางวันนี้ฉันก็เข้าไปด่ากับพวกนั้นในเวยป๋อหลายคำด้วย ไอ้อีพัคอูนั่นให้คนอื่นออกหน้าแทนหมด ทำตัวสูงวิเศษวิโสมาจากไหน! ออกมาพูดว่าประเทศเราแค่ไม่กี่คำไอ้พวกแฟนสมองเน่านั่นก็ออกมาพลีชีพแทน กลายเป็นตัวตายตัวแทนหมอนั่น ไอ้อีพัคอูนั่นก็ดูสบายใจเฉิบ โคตรน่ารังเกียจ!"

เสียวอวี่เห็นด้วย "นั่นสิๆ! ยังมีหน้ามาหาว่าที่อาจารย์จางไม่ได้ใช้สคริปต์เป็นเรื่องแหกตาอีก? ทำไมไม่ไปตายซะนะ! ตอนนั้นพวกเราอยู่ในห้องอัดเห็นกันชัดแจ่มแจ๋ว คนดูคนอื่นๆ ล้วนเห็นเหมือนกันหมด อาจารย์จางไม่มีสคริปต์ตั้งแต่ต้นจนจบ เครื่องฉายสคริปต์ก็ไม่ได้ใช้ ไอ้อีพัคอูปากกระโถนเอ๊ย ฉันเห็นพวกแฟนๆ เกาหลีในเน็ตเชื่อกันไปหมดแล้ว เอาแต่ด่าว่าอาจารย์จางกับบริษัทเราหลอกลวงผู้ชม แม่*! นี่มันเรื่องอะไรกัน?"

จางเย่กลั้วหัวเราะ "เรื่องใหญ่อะไรกัน พวกเขาอยากพูดก็ปล่อยให้พูดไปเถอะ ผมไปเปลี่ยนชุดแต่งหน้าก่อนล่ะ"

เขาเดินออกมา

ทิ้งให้เจ๊สี่ ต่งซานซานกับหวังเป้ยมองหน้ากันไปมา

เฮ้ย ไม่ใช่แล้วมั้ง ไม่ใช่งี้แน่ๆ! สันดานจางเย่ฉาวโฉ่จนคนทั้งบริษัทเขารู้กันหมดแล้ว คนอื่นแค่เผลอด่าเขาหน่อยเดียว จางเย่ก็อดรนทนไม่ได้พับแขนเสื้อลงมือด่า อย่าว่าแต่มนุษย์โสมนั่นด่าเขาเสียขนาดนั้น ไม่ใช่สไตล์ของจางเย่แน่!

อาเชียนงุนงงสงสัย "อาจารย์จางเป็นคนยังไง?"

เจ๊สี่เองก็ประหลาดใจไม่ต่างกัน "เรื่องเล็กน้อย? นี่ยังไม่ใช่เรื่องใหญ่อีก? ช่างมันงี้?"

แต่ต่งซานซานที่เป็นเพื่อนกันมานานจนพอจะเข้าใจเขา เธออดจะหัวเราะคิดคักออกมาไมไ่ด้ "นี่น่ะเป็นแค่ความสงบก่อนพายุจะเข้า จางเย่กำลังบิลด์อารมณ์ไง ฉันว่ารายการวันนี้ ต้องมีคนโดนด่าเละเทะแน่ แถมยัง...ไม่ได้เละเทะแบบธรรมดาๆ ด้วย!"

……

แต่งหน้า

เปลี่ยนเสื้อผ้า

เสื้อผ้าชุดนี้เป็นจางเย่ที่เลือกมาเองทั้งหมด แม้ว่าดีไซน์เนอร์ให้คำแนะนำมา จางเย่ก็ไม่ฟัง ยังจะเลือกใส่เสื้อสูทผูกเนกไท คนอื่นไม่รู้เรื่องของทอล์คโชว์แต่จางเย่ดีรู้ ในโลกของเขานั้น ชุดสูทกับเนกไทแทบจะเป็นสัญลักษณ์ของรายการทอล์คโชว์ เพราะอย่างนั้นของโลกใบนี้จางเย่ก็ไม่อยากให้น้อยหน้า จึงเลือกเสื้อผ้าที่สีสันดูเข้ากัน ก่อนจะเดินออกไปหน้าม่าน

ผู้กำกับเวทีและทีมงานหลายคนย้ายเครื่องฉายบทเข้ามา

"พวกนายทำอะไรกันน่ะ?" จางเย่ทักท้วง

ผู้กำกับเวทีกล่าว "เอ่อ หัวหน้าหวังบอกว่าเอามาให้คุณเตรียมงานครับ"

จางเย่โบกมือปัด "เอาออกไปเลย ไม่ต้องใช้ของแบบนี้หรอก"

เจ๊สี่ที่กำลังปรับกล้องเห็นเหตุการณ์เข้า "อาจารย์จางน้อย นี่ถ่ายทอดสดนะ ยังไงก็ต้องมีหลักประกันไว้ก่อนสิ คุณจะไม่ใช้ก็ได้ แต่ยังไงก็ต้องเตรียมไว้ ไม่งั้นถ้าเกิดว่า..."

จางเย่หัวรั้นขึ้นมา ยิ้มยืนยันบอก "เจ๊สี่ ไม่มีคำว่า ‘ถ้า’ แน่นอนครับ ผมไม่มีทางลืมบทแน่ แถมผมยังไม่ได้เตรียมสคริปต์มาด้วย แล้วเครื่องฉายสคริปต์จะฉายอะไรล่ะ?"

ผู้กำกับเวทีเหงื่อตก "เอ๋? ถ่ายทอดสดก็ไม่ใช้สคริปต์เหรอ?"

"ผมถ่ายรายการ ไม่เคยต้องใช้บทครับ" ประโยคนี้จางเย่เคยพูดมาก่อนแล้ว วันนี้ยังพูดซ้ำอีกครั้ง

หลายคนไม่กล้าตัดสินใจ ใครคนหนึ่งจึงไปขอความเห็นจากหวังสยง

หวังสยงคิ้วขมวดฉับมองไปยังจางเย่ ก่อนหันกลับมากล่าวกับทีมงาน "ผู้รับผิดชอบรายการคือาจารย์จางเย่ เขาบอกยังไงพวกนายก็ทำไปอย่างนั้น ไม่ต้องมาถามฉัน!"

ทีมงานคนนั้นแทบสำลัก ไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป

กับจางเย่แล้ว หวังสยงสนับสนุนเขา 100%

……

นับถอยหลังก่อนถึงไลฟ์สตรีมมิ่งอีกยี่สิบนาที

บรรดาผู้ชมเริ่มทยอยกันเข้ามาในห้องส่ง ไม่เพียงเท่านั้น เฝิงกุ้ยฉินกับเหล่าผู้บริหารบริษัทก็เข้ามาทางประตูภายใน พวกเขาไม่เลือกนั่งแถวหน้า แต่กลับไปนั่งอยู่ในมุมๆ หนึ่ง อีกทั้งยังมีพนักงานของบริษัทที่ตามเข้ามาด้วย พวกเขาไม่มีตั๋วเข้าชม แต่ในเมื่อทุกคนอยากดู จะให้ไล่เพื่อนร่วมงานไปก็ไม่เหมาะ ประจวบกับมีพื้นที่ด้านซ้ายขวาของเวทีพอให้มีคนพอยืนดูได้และกล้องถ่ายไปไม่ถึง จึงกลายเป็นพื้นที่สำหรับพนักงานในบริษัทเข้ามาชม ถ้าอยากดู ก็เปิดให้พนักงานในบริษัทได้ดู แม้แต่หยางหยางจากฝ่ายบุคคลที่เคยด่ากับจางเย่ก็ยังเข้ามาชม ไม่ว่าจะด้วยความสงสัยหรือเหตุผลอะไรก็ตาม

ในที่สุด

ผู้ชมเข้ามาเจ็ดสิบถึงแปดสิบคนแล้ว

มีคนในบริษัทมาร่วมชมกันสี่ห้าสิบคน ต่างก็ตามผู้ชมกันเข้ามา

ต่งซานซานกับหวังเป้ยมีตั๋วที่นั่ง จึงนั่งรออยู่ตรงกลางที่นั่งผู้ชม ทุกคนต่างคาดหวัง ทว่าคนส่วนใหญ่ยังกังวลอยู่บ้าง

จางเย่เห็นว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว จึงขึ้นไปทดสอบไมโครโฟนกล่าว "สวัสดีครับทุกคน อีกเดี๋ยวจะเริ่มถ่ายทอดสดแล้ว วันนี้ไม่ได้เป็นเหมือนตอนอัดรายการนะครับ ภาพและเสียงจากในห้องส่งจะถูกถ่ายทอดทางอินเทอร์เน็ตทันที เพราะฉะนั้นหวังว่าทุกคนจะไม่พยายามทำอะไรแปลกๆ นะครับ ขอบคุณครับ"

ทีมกล้องของเจ๊สี่ส่งสัญญาณมือให้เขา --- เหลืออีกสิบนาที

กลุ่มผู้ชมหลังนั่งลงแล้วก็คุยกันเธอคำฉันคำ

"เข้าเน็ตยัง?"

"เห็นแล้ว เรื่องอีพัคอูใช่มะ?"

"ช่าย ไอ้หัวดื้อพวกนั้น แม่*บ้าชัดๆ"

"จริง แค่เห็นพวกนั้นก็สะอิดสะเอียนจะแย่ โตในที่ของพวกนายก็พอแล้วมั้ง นี่มาหลอกเงินเรา เอาแฟนคลับเราไป ตอนนี้ยังจะมาด่าพิธีกรเราอีก?"

"ปกติเกาหลีก็ทำตัวแบบนี้แหละ!"

"ใช่ ประเทศนี่นสมองมีปัญหาจริงๆ อะไรๆ ก็บอกว่าของพวกมัน เฮอะ!"

"ครั้งก่อนฉันก็มารอบสด ตอนแรกอาจารย์จางก็ไม่ได้ใช้สคริปต์นะ พวกนายดูสิ วันนี้เครื่องฉายสคริปต์ก็ไม่มี? นี่มันถ่ายทอดสดเชียวนะ ฉันจะดูสิว่าถึงเวลาพวกนั้นยังจะเพ้อเจ้อเหลวไหลอีกไหม!"

“แล้วถ้าเกิดมีปัญหาอะไรขึ้นมาล่ะ?"

"อือ นั่นสิ ถ่ายทอดสดอะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น หวังว่าอาจารย์จางจะกู้หน้าประเทศเรา อย่าให้ไอ้บ้าพวกนั้นหัวเราะเอาได้!"

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*


Load failed, please RETRY

ギフト

ギフト -- 贈り物 が届きました

    週次パワーステータス

    Rank -- 推薦 ランキング
    Stone -- 推薦 チケット

    バッチアンロック

    目次

    表示オプション

    バックグラウンド

    フォント

    大きさ

    章のコメント

    レビューを書く 読み取りステータス: C250
    投稿に失敗します。もう一度やり直してください
    • テキストの品質
    • アップデートの安定性
    • ストーリー展開
    • キャラクターデザイン
    • 世界の背景

    合計スコア 0.0

    レビューが正常に投稿されました! レビューをもっと読む
    パワーストーンで投票する
    Rank NO.-- パワーランキング
    Stone -- 推薦チケット
    不適切なコンテンツを報告する
    error ヒント

    不正使用を報告

    段落のコメント

    ログイン