บทที่ 83 : จางเย่เขียนเรียงความชั้นประถม!
ยามเช้า
โรงเรียนสาธิตประถมหมายเลขสองเริ่มการสอน
เสียงกริ่งที่คุ้นเคยดังขึ้น ครูผู้หญิงวัยประมาณสี่สิบปีถือแผนการสอนเดินเข้ามาในห้องเรียน “อรุณสวัสดิ์นักเรียนทุกคน”
“ทำความเคารพ!” หัวหน้าห้องร้องบอก
ทุกคนยืนขึ้นพร้อมเพรียง “สวัสดีครับ/ค่ะ คุณครู!”
ครูวิชาภาษายิ้มแย้ม “นักเรียนทุกคนนั่งลงได้”
เด็กคนอื่นๆ ต่างมุ่งมั่นตั้งใจฟังครูสอน มีเพียงเฉินเฉินน้อยของจางเย่เท่านั้นที่มักจะตอบสนองช้ากว่าคนอื่นๆ วงหน้าเล็กๆ นั้นปราศจากจิตวิญญาณและความสนใจโดยสิ้นเชิง ราวกับว่าไม่ได้กินข้าวเช้าอย่างนั้นแหละ จางเย่ไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบมีความสุขอย่างเด็กแปดขวบจากเฉินเฉินเลย ไม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว เธอมักจะยิ้มแสยะพร้อมกับ ‘หึหึ’ อย่างเย็นชาอยู่เป็นประจำ
จางเย่กระตุ้นเธอ “สนใจเรียนหน่อยสิ”
เฉินเฉินน้อยพยักหน้าตอบรับ