บทที่ 991 : คนบ้า!
สถานี BTV
ประตูห้องซ้อมปิดเอาไว้ตลอดเวลา
มีเสียงกีตาร์…
เสียงเบส…
เสียงเล่นดนตรี
แต่กลับไม่มีเสียงของนักร้อง!
เพราะเวลานี้จางเย่เปล่งเสียงร้องไม่ออกอีกต่อไป อาการของเขาร้ายแรงถึงขั้นเสียงหายไปแล้ว ตอนพูดยังพอเปล่งเสียงออกมาได้บ้าง แต่พอจะร้องเพลง กลับไม่มีเสียงออกมาเลยแม้แต่น้อย มีแต่เสียงลม! แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขาก็ยังฮัมเพลงตาม พยายามซ้อมประสานกับวงดนตรี
ซ้อมเพลงแรกเสร็จ
ก็ซ้อมเพลงที่สองต่อทันที
สองชั่วโมงผ่านไป นักดนตรีและสตาฟเห็นคนสวมหน้าโจ๊กเกอร์ที่ยืนอยู่บนเวทีด้วยอาการโงนเงนแล้วต่างรู้สึกปวดใจ
ไป๋หย่วนเฟยทนไม่ไหวอีกต่อไป “โอเคแล้ว พอได้แล้ว!”
ทว่าจางเย่กลับบอก “คุณ...นักดนตรี…ขอ...อีกที!”
ไป๋หย่วนเฟยร้อนใจ “คุณอาการหนักขนาดนี้ เท่านี้ก็พอแล้ว! ไปโรงพยาบาลก่อน!”
จางเย่โบกมือปฏิเสธ “ผมไม่เป็นไร เอา...อีก” หนำซ้ำเขายังเดินลงจากเวที มาคุยกับมือกีตาร์ ชี้จุดที่มีปัญหา “ตรงนี้...ผม...อยากได้...แค่กๆ...แค่กีตาร์...โซโล่” แล้วชี้ไปอีกที่หนึ่ง แล้วพูดอย่างยากลำบาก “ตรงนี้...ผมร้อง...ปากเปล่า”