アプリをダウンロード

章 12: 0012

บทที่ 11 มีรายการเป็นของตัวเอง!

------------------------------------------------------------------------------

CM >> แปล + ตรวจ

********************************

ระหว่างออกอากาศสด

จางเย่เล่าเรื่องค่อนข้างเร็ว อย่างน้อยก็เร็วกว่าความเร็วปกติของเถียนปิน นี่เป็นธรรมชาติที่แตกต่างของแต่ละคน การเล่าเรื่องก็เช่นกันทุกคนจะมีสไตล์เป็นของตัวเอง จางเย่จะบรรยายเนื้อหาส่วนใหญ่ของเรื่องอย่างไวจนถึงไวมาก แน่นอนว่าเมื่อถึงจุดสำคัญที่ควรต้องช้าก็จะเล่าช้าลง

“บทที่ 1 ตุ๊กตากระดาษขาว ปู่ของผมชื่อหูกั๋วหวา บรรพบุรุษสกุลหูเป็นคหบดีใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว ในสมัยที่รุ่งเรืองที่สุดได้ซื้อที่ดินสามตรอกติดกันเชื่อมต่อบ้านเรือนมากกว่าสี่สิบหลัง สมัยนั้นในตระกูลมีทั้งคนที่รับราชการและทำการค้า บริจาคข้าวสารอาหารให้อดีตราชวงศ์ชิง และช่วยเหลือด้านการขนส่งทางน้ำ

ด้านนอก

ทุกคนต่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่มีใครคิดว่าจางเย่จะแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าด้วยการเล่าเรื่องผีออกมาจริงๆ ระหว่างที่ฟังตอนต้นของเรื่องไม่กี่ย่อหน้าทุกคนต่างรู้สึกว่าเนื้อหาไม่ชวนติดตามเลย นี่เป็นเรื่องเหนือจริงหรือเปล่า? จืดชืดเรียบสนิท นายกำลังเล่าอัตชีวประวัติอยู่หรือไง? เล่ามาตั้งนานมีแต่เรื่องปู่ของตัวเอกแค่นั้น? แล้วเรื่องปล้นสุสานที่พูดถึงตอนแรกล่ะ? ปล้นสุสานนี่นับเป็นเรื่องลี้ลับด้วยเหรอ? ไม่เคยเห็นนิยายแนวนี้เลย ในความคิดของพวกเขา งานที่เป็นที่ยอมรับของตลาดและผ่านการทดสอบของผู้อ่านมาแล้วเท่านั้นจึงจะนับว่าเป็นงานที่ดี เมื่อจางเย่เล่าเรื่องปล้นสุสานที่พวกเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน ในใจทุกคนจึงขึ้นเครื่องหมาย “ไม่ผ่าน” ไว้ทันที

ทว่า ความคิดเหล่านี้ก็หายไปจนหมดในสิบนาที

เมื่อจางเย่เล่าถึงตอนที่ตุ๊กตากระดาษจากฝีมือช่างกระดาษ ลุกขึ้นมามีชีวิตและพูดว่าต้องการแต่งงานกับหูกั๋วหวา หวังเสียวเหม่ยถึงกับขนลุกซู่ แววตาของจ้าวกั๋วโจวเริ่มเครียดเขม็ง

บรรยากาศทั้งห้องเย็นเยียบขึ้นมาอย่างฉับพลัน!

ตุ๊กตากระดาษขาวให้หูกั๋วหวาไปที่สุสานของเธอเพื่อขุดหลุมศพ หูกั๋วหวาด้วยใจละโมบหวังสมบัติจึงยอมไป ผลสุดท้ายกลับโดนตุ๊กตากระดาษควักหัวใจกิน เมื่อพล็อตเรื่องเดินมาถึงจุดเข้มข้น ลมหายใจของทุกคนก็กระชั้นถี่ตามไปด้วย!

เถียนปินที่ฟังอยู่ถึงกับตะลึงงัน รายการนี้เริ่มตอนเที่ยงคืน คนในสถานีส่วนใหญ่จึงไม่เคยได้ฟัง เวลานั้นทุกคนต่างเข้านอนกันไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่เข้าใจเรื่องผีมากนัก แต่เถียนปินเป็นดีเจรายการนี้ เล่าเรื่องผีสางนางไม้อยู่ทุกวัน ความสามารถในการแยกแยะจึงพอมีบ้าง ทีแรกเขาก็คิดเหมือนทั่วๆ ไปว่านิยายปล้นสุสานคงไม่เป็นที่ยอมรับของตลาดหรอก เพราะมันไม่เคยมีมาก่อน แต่ยิ่งฟังไปฟังมา เถียนปินก็รู้สึกเหมือนรูขุมขนทั่วร่างหดตัว เหมือนมีไอเย็นแผ่ซ่านจากปากของจางเย่ นิยายเรื่องนี้จับเถียนปินไว้ได้อยู่หมัด!

นี่เป็นเรื่องที่เขาแต่งเองงั้นเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง! หมอนี่เขียนเรื่องแบบนี้ออกมาได้ยังไง?

เถียนปินไม่อยากจะเชื่อ หวังเสียวเหม่ยกับคนอื่นๆ ก็ไม่กล้าเชื่อเช่นกัน!

มีเพียงจ้าวกั๋วโจวที่พอจะเห็นเค้าลางบางอย่าง คิดถึงตอนที่จางเย่แต่งบทกวี ‘นกนางแอ่น’ ขึ้นมาสดๆ ระหว่างการสัมภาษณ์งานจนเป็นที่ประทับใจของกรรมการทุกคนในครั้งนั้น หนุ่มนี่มีพรสวรรค์ในเชิงอักษรมาก ไม่อย่างนั้น ด้วยรูปลักษณ์แบบนี้จะได้รับการยกเว้นเงื่อนไขด้านหน้าตาจนเข้ามาเป็นดีเจได้อย่างไร? ตอนนั้นจ้าวกั๋วโจวถึงกับแย่งจางเย่มาจากมือของหลี่หงเหลียนจนได้มาอยู่ที่ช่องวรรณกรรม ดูเหมือนว่าเขาจะมองการณ์ไกลจริงๆ!

ใกล้จะตีหนึ่งแล้ว

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว

จำนวนคนที่อยู่ก่อนหน้านี้มาถึงตอนนี้ก็ยังเท่าเดิม ทั้งจ้าวกั๋วโจวและคนอื่นๆ ไม่มีใครกลับบ้านก่อน ยังอยู่ฟังเรื่องกันหมด

ผู้ช่วยสาวส่งสัญญาณมือให้จางเย่

จางเย่พยักหน้าตอบรับ ปากก็หยุดเล่าเรื่องในตอนที่พอเหมาะพอดี “ผู้ฟังทุกท่านครับ รายการวันนี้หมดเวลาออกอากาศเพียงเท่านี้ ขอเชิญรับฟังได้ใหม่ในวันพรุ่งนี้เวลาเดียวกันนี้ ขอบคุณครับ ผมจางเย่ดีเจของทุกท่านครับ” หลังจากกดปุ่มเปิดเพลง จางเย่ก็ถอดหูฟังออกพร้อมถอนหายใจยาวเหยียด ถ้าบอกว่าไม่ประหม่าก็โกหกแล้ว ในรายการเขาพูดผิดตั้งหลายครั้งจนเกือบจะขายขี้หน้าตัวเอง ยังโชคดีที่พื้นฐานแน่นเลยพอกลบเกลื่อนไปได้ จางเย่พอใจกับรายการสดครั้งแรกของตัวเองมาก แม้จะมีข้อผิดพลาดบ้างเล็กน้อยแต่ก็ยังอยู่ในระดับที่ยอมรับได้

เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วเพื่อเตรียมอุปกรณ์สำหรับช่วงต่อไป ที่จะเป็นการออกอากาศรายการดังย้อนหลัง

จางเย่เดินตรงไปยังห้องที่จ้าวกั๋วโจวและคนอื่นๆ รออยู่ พอเปิดประตูออกเขาก็กล่าวขอโทษเป็นอย่างแรก “หัวหน้าครับ ขอโทษที่ผมไม่ได้ปรึกษาทุกคนก่อนก็ออกอากาศสดไปโดยพลการ แต่เพราะดูแล้วเวลาไม่พอจริงๆ ผมไม่อยากให้รายการเกิดเหตุขัดข้องจนต้องหยุดออกอากาศ พอดีจังหวะนั้นเกิดคิดพล็อตเรื่องขึ้นมาได้ ผมก็เลยเล่าไปตามที่คิดน่ะครับ นี่เป็นเรื่องที่ผมแต่งเองดังนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องลิขสิทธิ์ ผมอาจจะคิดง่ายเกินไป เอ่อ ขอโทษทุกคนด้วยครับ ถ้าเบื้องบนสั่งสอบสวนลงมา ผมจะรับผิดชอบเองครับ!”

แต่ไม่มีใครตอบสนอง ทุกคนเงียบกริบ

จางเย่กะพริบตาปริบ “หัวหน้า ผม…”

ทันใดนั้น จ้าวกั๋วโจวก็ยกมือขึ้นมา แล้วค่อยๆ ปรบมืออย่างช้าๆ!

ชายวัยกลางคนจากฝ่ายบรรณาธิการก็ยกมือขึ้น ปรบตามอย่างแรง!

จากนั้น แปะๆๆๆ ทุกคนต่างพากันปรบมือตามจนเสียงดังก้อง สร้างความครึกครื้นให้กับสถานีในยามดึกไม่น้อย 

จ้าวกั๋วโจวบีบไหล่จางเย่ ยิ้มพลางพูดว่า “นายยังจะขอโทษอีก? นายช่วยดับไฟได้ทันเวลาพอดีต่างหาก! ถ้านายไม่เข้าไป รายการจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ นอกจากนี้ ‘คนขุดสุสาน’ ที่นายแต่งเองนี่ก็เขียนได้ดีมาก คุณภาพไม่ต้องพูดถึง ภาษาก็ไม่มีที่ติ ฉันว่าเทียบกับพวกนิยายเหนือจริงหลายเรื่องที่สถานีเราจ่ายเงินก้อนโตซื้อมา ยังดีกว่าด้วยซ้ำ ดีล่ะ ฉันรู้แล้วว่ามองนายไม่พลาดจริงๆ!”

จางเย่รีบตอบ “คุณชมเกินไปแล้วครับ ชมเกินไปแล้ว”

ผู้ช่วยสาวที่ยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวหันหน้ามาทางจางเย่พร้อมแอบยกนิ้วโป้งให้

หลี่ซื่อนิ่วหน้า เถียนปิดเห็นอย่างนี้ก็อารมณ์เสีย จ้องมองจางเย่อย่างเย็นชา

จ้าวกั๋วโจวปรบมือเรียกความสนใจจากทุกคน "เอาล่ะ ทุกคนยุ่งกันมามาก เหนื่อยกันมามากแล้วคืนนี้ กลับบ้านไปพักผ่อนกันได้แล้ว" จากนั้นหันไปพูดกับจางเย่ "จางน้อย เรื่องที่นายเล่ายังไม่จบใช่ไหม? พรุ่งนี้นายจัดรายการต่อไปเลยนะ ‘เรื่องสยองขวัญยามค่ำคืน’ จะมีนายเป็นดีเจชั่วคราว!"

ฉันเหรอ?

รายการนี้เป็นของฉันชั่วคราว?

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจางเย่แปลกใจแกมยินดีขนาดไหน แน่นอนว่าเขาดีใจมากด้วย คนที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้แค่อาทิตย์เดียว เรียกได้ว่าเป็นเด็กใหม่ยิ่งกว่าในบรรดาเด็กใหม่เสียอีก ประสบการณ์อะไรก็ไม่มี แต่กลับได้มีรายการเป็นของตัวเอง? ครั้งนี้เป็นโอกาสสำคัญที่ต้องรีบคว้าเอาไว้! ฮ่าๆ เขารีบตอบรับทันที "ขอบคุณครับหัวหน้าที่เชื่อใจผม ผมจะทำให้ดีที่สุด!"

เถียนปินรับไม่ได้กับสิ่งที่ได้ยิน “หัวหน้า ให้เขาจัดรายการ? แล้วผมล่ะ...”

จ้าวกั๋วโจวบอกอย่างหมดความอดทน “นายอะไรล่ะ! ขนาดจนวินาทีสุดท้ายก็ยังไม่กล้าเข้าไปนั่งที่เก้าอี้จัดรายการ! ถ้าไม่เพราะคนอื่นอย่างจางน้อยมาช่วยกอบกู้สถานการณ์ การออกอากาศวันนี้ก็คงพังไปแล้ว! นายไปเป็นดีเจสำรองซะ! ใช้เวลานี้สำนึกความผิดตัวเองด้วย!” จากนั้นก็ยกมือขึ้นปิดปากหาว เขาเหนื่อยแล้วอยากกลับเต็มที

“หัวหน้า!” เถียนปินร้องเรียก

จ้าวกั๋วโจวไม่หันกลับมา ตรงกลับบ้านไปเลย

หวังเสียวเหม่ยทอดตามองจางเย่อย่างลึกซึ้ง ก่อนจะกลับไปเช่นกัน

จางเย่หันไปพูดกับเถียนปิน “อาจารย์เถียน ขอโทษด้วยนะ ต่อไปถ้ามีปัญหาอะไรไม่เข้าใจคงต้องรบกวนคุณช่วยแนะนำด้วยแล้วกัน” เขาไม่ได้โยนหินใส่คนที่ตกบ่อ* ไม่ได้วางท่ายโสโอหังอย่างผู้ชนะ แต่พูดจาสุภาพนุ่มนวลด้วยอย่างดี จางเย่ชื่นชมความใจกว้างของตัวเองอย่างหนัก ดูสิทำตัวดีจะตาย!

เถียนปินโกรธจนคิ้วแทบผูกติดกัน!

ตลอดทั้งวันเถียนปินเรียกลมเรียกฝนได้ดังใจ ใช้สถานะกดขี่เด็กใหม่อย่างจางเย่ แต่เพียงไม่กี่ชั่วโมงผ่านไป รายการของเขากลับถูกจางเย่แย่งไปเสียแล้ว! ชนะเป็นเจ้าพ่ายแพ้เป็นโจร คงได้แต่บอกว่าใดๆ ในโลกล้วนอนิจจัง! เถียนปินขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน คิดในใจว่ายังไม่จบใครจะได้หัวเราะหลังสุดก็ไม่แน่เสมอไป กุญแจสำคัญอยู่ที่รายงานเรตติ้งผู้ฟังวันพรุ่งนี้ นี่ต่างหากที่สำคัญที่สุด ถ้าโหมโฆษณารายการวันแรกไปมากขนาดนี้ แต่เรตติ้งยังออกมารั้งท้ายเหมือนเดิม ต่อให้ไอ้จางเย่นั่นไม่ได้ทำอะไรผิดก็ต้องโดนเตะออกไปอยู่ดี ถึงตอนนั้นพอหมดช่วงสำนึกผิดเมื่อไร รายการก็ต้องกลับมาเป็นของเถียนปินดังเดิม!

(*ผู้แปล : หมายถึงซ้ำเติมคนที่พลาด สำนวนไทยคือได้ทีขี่แพะไล่)

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*


Load failed, please RETRY

ギフト

ギフト -- 贈り物 が届きました

    週次パワーステータス

    Rank -- 推薦 ランキング
    Stone -- 推薦 チケット

    バッチアンロック

    目次

    表示オプション

    バックグラウンド

    フォント

    大きさ

    章のコメント

    レビューを書く 読み取りステータス: C12
    投稿に失敗します。もう一度やり直してください
    • テキストの品質
    • アップデートの安定性
    • ストーリー展開
    • キャラクターデザイン
    • 世界の背景

    合計スコア 0.0

    レビューが正常に投稿されました! レビューをもっと読む
    パワーストーンで投票する
    Rank NO.-- パワーランキング
    Stone -- 推薦チケット
    不適切なコンテンツを報告する
    error ヒント

    不正使用を報告

    段落のコメント

    ログイン