章 167: 0167

บทที่ 166 : นางฟ้าซูเปอร์สตาร์ทำตัวเยี่ยงนักเลงรีดไถ!

_______________________________________________

สายตาเจ็ดแปดคู่จับจ้องมา

จางเย่นั่งอยู่บนเวทีด้วยความเยือกเย็น ถือไมโครโฟนแช่อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเปล่งเสียงออกมาจากในลำคอ เขาเลือกจะร้องเปล่าๆ เมื่อไร้ซึ่งเสียงดนตรีหรือวงดนตรีประกอบ เขาก็ได้แต่ร้องแบบนี้ ยังโชคดีที่เพลงนี้นั้นแม้จะร้องเปล่าๆ ก็ยังไพเราะ อารมณ์กลอนยังอยู่ครบ ตรงกันข้ามที่การร้องเปล่าๆ แบบนี้กลับให้รสชาติต่างออกไป

“จันทร์กระจ่างจะปรากฏยามใด”

“ยกจอกเมรัยขึ้นถามฟ้า”

“คืนนี้ ณ สวรรค์ชั้นเบื้องบน”

“ข้าฉงนจักเป็นปีกาลใด?”

เขาร้องเพลงนี้ในเวอร์ชันของเฟย์ หว่อง

สี่ประโยคในรวดเดียว คนอื่นๆ ต่างตกตะลึง!

ทักษะการร้องของจางเย่ไม่ได้ดีนัก อันที่จริงเขาไม่เคยได้ฝึกฝนอย่างเป็นระบบมาก่อน ทั้งไม่ใช่คนร้องเก่ง แต่อย่างน้อยเขาก็เรียนการสื่อสารกระจายเสียงมา เสียงที่เปล่งออกมาจึงหนักแน่นแข็งแรง อีกทั้งผลเพิ่มเสน่ห์ (เสียง) อีกหลายสิบผลก็มีส่วนช่วยเสริมให้เสียงของเขายิ่งมีเสน่ห์ดึงดูด!

"เพลงนี้..." จางหย่วนฉีหันมองจางเย่ในทันที