บทที่ 532 : ประชาชนทั้งประเทศตาค้างอย่างต่อเนื่อง!
_____________________________________________
"แม่" จางเย่กล่าว
แม่พูดเสียงไม่เบานัก "ทำไมรับสายช้าแบบนี้ล่ะ? ทำอะไรอยู่?"
จางเย่หัวเราะ "ผมอาบน้ำอยู่ครับ แม่เห็นข่าวหรือยัง? ออกทั้งหนังสือพิมพ์กับทีวีใช่ไหม? ในข่าวว่าไง? พูดดีหรือว่าหาเรื่องกันอีก?"
แม่หัวเราะร่าเริง "ตอนนี้ใครจะกล้าหาเรื่องลูกฉันอีก? พูดในแง่ดีทั้งหมดแหละ อย่าว่าแต่ข่าว เมื่อกี้พวกนักข่าวเพิ่งมาที่บ้านเรานี่แหละ สัมภาษณ์แม่กับพ่อตั้งนานแน่ะ แถมยังลากพวกเพื่อนบ้านไปด้วยอีก" ถึงตรงนี้แม่ก็หยุดไปครู่หนึ่ง "เอ้า ให้พ่อคุยกะลูกหน่อยแล้วกัน"
ปลายสายเปลี่ยนคน "เย่น้อย บอกพ่อมาตรงๆ เถอะ เกรดเลขแกไม่เคยเห็นจะดี ไปทำอะไรกับข้อความคาดการณ์ของเดลนั่นได้ยังไง?"
จางเย่ทางหนึ่งอวดทางหนึ่งขี้โม้ "ผมเป็นใครกัน ลูกพ่อไง ก็พรสวรรค์นี้พ่อกับแม่นั่นแหละให้มาเอง จะบอกว่าทำได้ไงผมก็อธิบายไม่ถูก จู่ๆ มันก็แวบมาอ่ะ"
พ่อแทบพูดไม่ออก "แต่พ่อกับแม่ไม่มีใครเก่งเลขสักคนนะ! ไปเอามาจากไหนกันน่ะ?"