บทที่ 330 : เป่ยต้ามาถูกทางแล้ว!
_________________________________________________
ตอนกลางคืน
ช่วงนี้ฟ้ามืดเร็ว ซึ่งตอนนี้สามทุ่มแล้ว
พ่อเคาะประตู "เย่น้อย พ่อกับแม่จะนอนแล้วนะ"
"ครับ นอนเถอะ" จางเย่ที่กำลังปิดคอมพิวเตอร์หันไปบอกคนข้างนอก
พ่อถาม "พรุ่งนี้จะกินข้าวเช้าไหม? จะตื่นกี่โมง?"
จางเย่ยิ้ม กล่าว "กินครับ พรุ่งนี้มีคาบเช้า ต้องตื่นไวหน่อยแหละ เจ็ดแปดโมงพ่อกับแม่ช่วยปลุกผมหน่อยสิ ผมอยากกินเต้าฮวย"
"อืม ได้ พรุ่งนี้จะให้แม่ไปซื้อ" พ่อกล่าว
ตอนนั้นเองที่โทรศัพท์มือถือของจางเย่ดังขึ้น เป็นหมายเลขที่เขาไม่รู้จัก
จางเย่รับสาย "ฮัลโหล ใครครับ?"
"อาจารย์จางเย่ ผมเป็นโปรดิวเซอร์ของช่องดาวเทียมนครหลวงนะครับ" เป็นเสียงผู้ชาย ฟังดูแล้วอายุไม่มากนัก คงสักสามสี่สิบปี
จางเย่อุทานคำหนึ่ง แม้ได้ยินว่าปลายสายมาจากเครือสถานีโทรทัศน์นครหลวง แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนน้ำเสียง หัวเราะกล่าวว่า "สวัสดีครับ โทรหาผมมีธุระอะไรหรือ?"