章 566: 0566

บทที่ 565 : ออกจากเป่ยต้า!

_______________________________________

นอกหอประชุม

เป็นเวลาสี่โมงเย็นกว่า

นักคณิตศาสตร์จากแคมบริดจ์อย่างเบค มองจางเย่ที่เพิ่งเดินออกมาด้วยสีหน้ายอมรับนับถือเต็มเปี่ยม กล่าวภาษาอังกฤษสำเนียงได้มาตรฐานว่า "จาง ฝีปากคุณนี่ทำให้คนได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ นะ" พวกเขาอยู่ที่นี่กันหมด ทั้งยังมีล่ามภาษาอังกฤษคอยแปลให้ ล้วนแต่ได้ฟังอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง

จางเย่กล่าว "อย่างนั้นเหรอครับ?"

เบควิจารณ์ "ขนาดอาจารย์ด้านภาษาที่ทำการศึกษามายาวนานที่แคมบริดจ์ของเรา ยังเลือกใช้คำพูดได้ไม่ดีเท่าคุณเลย" แคมบริดจ์คือสถานที่แบบไหน? หากบอกว่าเป่ยต้าคือสถาบันสูงสุดของประเทศ อย่างนั้นแคมบริดจ์คือสถาบันระดับสูงสุดของโลกแล้ว อันดับต่างกันโข เรียกได้ว่าอยู่คนละชั้น ดังนั้นการวิจารณ์ของเบคคือคำชมอย่างสูง เพียงไม่ทราบว่าเขาพูดจริงหรือยกย่องไปอย่างเลิศลอย "ตอนนี้ฉันชักสงสัยแล้วว่า คุณเป็นนักคณิตศาสตร์จริงๆ หรือ? ในวงการเรา มีคนปากกล้าอย่างนี้ได้อย่างไรนะ?"