บทที่ 940: สำนักใหญ่ทัพอับปาง!
ตอนเที่ยง
ในป่าใจกลางภูเขา
เหล่าศิษย์สำนักฝ่ามือแปดทิศต่างกำลังวิ่งวุ่นวายประหนึ่งแมลงวันไร้หัว
"โพสต์อะไรบนเวยป๋อน่ะ?"
"เรียกคนไง!"
"เอ่อ...บนป่าบนดอยแบบนี้ยังจะมีคนเหรอ?"
"ก็ต้องลองดูน่า ทำไมไม่มีสัญญาณเลยวะ?"
"โทรศัพท์โทรออกไม่ได้แล้ว ไม่มีสัญญาณ!"
"ไหนลองเดินๆ ไปอีก ไหนสัญญาณ สัญญาณอยู่ไหน?"
ทั้งหมดวิ่งไปถึงสิบกว่านาทีเต็ม
จางเย่กดมือถืออย่างบ้าคลั่ง สุดท้ายไม่ทราบมีสัญญาณโผล่มากะทันหันได้อย่างไร ทันทีที่ต่อเข้าอินเทอร์เน็ตได้ โพสต์ข้อความสำเร็จ ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรต่อสัญญาณก็ขาดไปอีกครั้ง คราวนี้ไม่ว่าค้นหาอยู่นานแค่ไหนก็ไม่พบแล้ว จึงได้แต่ยอมรามือ
เอาล่ะ!
ที่เหลือก็รอให้ลิขิตฟ้าเถอะ!
"อ๊ะ ศิษย์พี่ใหญ่ตัวร้อนจัง!"
"เป็นไข้แล้ว!"
"ทุกคนพักก่อน อย่าเพิ่งไป!"
"คนของสำนักใหญ่ล่ะ?"
"ไม่มีเสียง น่าจะตามไม่ทัน!"
"พวกนั้นน่าจะรู้แล้วว่าเราเข้ามาในภูเขา พวกเรามีกันตั้งสิบกว่าคน จะไม่ให้เหลือร่องรอยไว้เลยคงไม่มีทาง"
"แต่ยังไงก็พักกันก่อนเถอะ เดินไม่ไหวแล้ว!"