บทที่ 516 : ทฤษฎีบทสุดท้ายของแฟร์มาต์!
__________________________________________________
คุ้น!
ยิ่งดูยิ่งคุ้น!
จางเย่ไม่สนใจคำวิจารณ์และเสียงวุ่นวายของฝูงชน เขาเดินออกไปข้างนอก หาพื้นที่ที่ไม่มีคนแล้วนั่งลง เปิดหน้าต่างร้านค้าของแหวนเกมทันที กดซื้อไอเทม ‘แคปซูลความจำ’ มาเม็ดหนึ่ง กลืนลงไปอย่างไม่ลังเล หลับตาลง ย้อนกลับไปในห้วงความทรงจำ
……
ในโลกอีกใบหนึ่ง
ขณะที่กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยม
ตอนนั้นบ่ายวันศุกร์เป็นคาบว่าง แต่เพราะข้อบังคับของกลุ่มงานศึกษาธิการ ครึ่งปีหลัง บ่ายวันศุกร์จึงกลายเป็นคาบเรียนตามความสนใจ ทุกคนต้องมีหนึ่งวิชา เดิมทีจางเย่คิดจะเข้าคาบศิลปะ เพราะเป็นคาบที่ค่อนข้างมีเวลาว่าง แต่เพราะทุกคนก็คิดเหมือนกัน สุดท้ายจึงเต็มไปเรียบร้อยแล้ว เขาได้แต่ย้ายมาเข้าคาบเลข ซึ่งในตัวคาบวิชาเสริมนี้กลับไม่ได้เรียนเพื่อการสอบอะไร แต่เป็นเหมือนการเสริมความรู้เท่านั้น