章 3: CHAPTER 2
LEAUNICIAN BELLE PARSON'S POV:
9 years nang ako'y lumisan sa lupaing ito para pumunta sa Spain. I can't believe na nakabalik na ako sa Pilipinas after so many years.
Manang Lieza: "Belle, gusto mo bang tawagan ko ang mga kapatid mo para naman masundo ka nila dito sa airport?"
"I beg to disagree, Manang. Kaya nga kayo lang ang sinabihan ko parang hindi niyo kilala ang mga kapatid ko, anyway you don't need to worry kaya ko na ang sarili ko at mauna na po pala kayo sa mansyon dahil mayroon lamang akong pupuntahan."
Manang Lieza: "Basta mag-ingat ka, hija! Huwag kang magtitiwala kaagad dito."
"Yes, manang." Wika ko sabay alis.
Isang lugar lang ang nais kong puntahan ngayon at iyon ay ang sa puntod ni Papa't Mama.
Sumakay na ako kaagad sa isang taxi. Maraming nagbago sa Pilipinas mas naging maganda ito kumpara noon.
Ang saya sa pakiramdam na makabalik sa sariling lupain ngunit ang mapapait na alaala na siyang aking kinakalimutan ay bumabalik din. Ano kaya ang magiging reaksyon ng mga kapatid kong kumag kapag nakita na ulit nila ako? Sobrang namimiss ko na sila.
Nilibot-libot ko na lang ang aking paningin ang dating magubat ay naging hotels na, kay daming nagbago lalo na ang klema rito sa Pinas.
"Ma'am, ma'am! Naririto na po kayo," wika ni manong driver, na nagpabalik sa aking ulirat.
Nagbigay na ako rito ng pamasahe at bumaba kaagad. Suminghot muna ako ng sariwang hangin. Pero hindi ko alam kong sariwa pa ba ang nasinghot ko dahil sa mga usok mg sasakyan.
Pagkababa na pagkababa ko ay may nasilayan akong tao na nakatayo sa may tapat ng libingan nila Mama at Papa, kaya naman dali-dali akong nagtungo roon upang makita ang taong iyon.
"What the fvck, Mom! I can't find that silly, woman! Minsan na nga lang magkagusto ay sa kaniya pa at ang mas malala pa ay tinakasan pa ako after we made love! Daft!" rinig kong wika ng isang lalaki nasa tingin ko ay si kuya Keats, ang panganay kong kapatid. Gusto kong matawa sa inaakto niya, ngayon lang ito nangyari, napakagandang bungad para sa akin. Akalain mo ang maldito, cold at walang pakialam na lalaking ito sa mundo maliban sa akin... Ang lalaking ito ay nagrarant sa libingin nila Mama at Papa?
I can't imagine na nagrarant siya kilala Mama at Papa, tungkol sa babae. Eh, sa pagkakatanda ko ay wala siyang kahilig-hilig sa babae kahit sobra kong habulin ng babae dahil sa physical niyang anyo at sa katayuan sa buhay. Sino nga ba naman ang hindi magkakagusto kay kuya, eh sobrang guwapo niya, matangkad na mayaman, getleman na moreno, ganda pa ng katawan, masungit nga lang. I even think na he's a gay before dahil wala siyang kainteresado sa babae tapos malalaman ko na lang na nagkakaganito siya? Hmm, sino kaya ang maswerteng babaeng iyon?
Hindi ako kumibo na nasa likod niya at nakinig lamang ako sa mga pinagsasabi niya sabay record dito baka magamit ko in the near future mas mabuti na iyong handa.
"Mababaliw na ako kaiisip kung nasaan siya. Damn! I've never been imagine na magkakaganito ako dahil sa isang babae na sekretary ko pa! I am already 35 years old but the way I act right now is like I am a teenager, more than a teenager to be exact what the fvck! What a stupid, I am. I don't wanna admit it but that silly, Samianiah Parker. She really drive me crazy, damn! That woman."
"Samianiah?" bigla kong bulalas dahil sa parang pamilyar ang ngalan na binanggit ni kuya, minsan ko na itong narinig ngunit saan? Saan nga ba?
Bigla naman itong napalingon sa akin na gulat na gulat.
Keats: "W-What the... Belle! Kanina ka ba riyan?" sabay lapit nito sa akin. Niyakap ako nito at hinalikan sa aking noo. Ang sweet pa rin niya pagdating sa akin—walang nagbago.
Keats: "I miss you so much, my bunny. Sa wakas nakita na rin kita ulit."
"I enjoyed listening to your rants kuya Keats, first time in the history so.... That is why I grabbed the opportunity to listen," panunukso ko rito.
Keats: "Tsk, anyway I really miss you bunny. How are you?"
"Aysus, gusto mong ibahin ang usapan kuya e." Sabay tusok-tusok sa kaniyang tagiliran. "Who's that lucky girl, huh? Lemme know her, please?" Nakanguso kong ani sabay puppy eyes.
Keats: "No."
"What? Seriously? You promised me before kuya, na if ever na may nagustuhan kang babae ako mismo ang unang makakaalam even tho you really insisted na wala kang hilig sa babae. But now, you really wanna break that promise of yours? Tsk, walang isang salita."
Keats: "Okay, fine! Basta atin-atin lang ito, okay?"
Tumango naman ako bilang tugon sa kaniya.
"B-But the problem is tinakasan, tinaguan niya ako," alanganin nitong ani sabay kamot sa batok.
"Really? Baka naman kasi ang sungit-sungit mo sa kaniya daig mo pa kaya ang may regla kapag nagsusungit."
Keats: "Is it? Not a valid reason, she is my secretary after all tapos bigla-bigla siyang mawawala ng hindi ko alam? Halos mabaliw na nga iyong iba para lang mahawakan o makuha lang ang atensyon ko, tapos siya na pati puso ko nakuha niya ay tatakasan ako? Foolish woman," inis at mayabang nitong ani.
"Ang cringe HAHAHAHAHA, anyway kuya, how old is she?"
Nakita ko naman itong napalunok ng mabilis halatang kinakabahan.
Keats: "2-25 years old."
"Really? Y-You are so funny kuya HAHAHAHAHAHHAHAAHA," tawang-tawa kong ani habang hawak-hawak ang aking tiyan sabay padyak-padyak. "Really? Pumatol ka sa 25? Ang akala ko ba ayaw mo sa mas bata sa iyo? Tapos grabi kuya, 10 years age gap? Tapos tinakasan ka pa? HAHAHAHAHAHAHA ang saklap naman ng buhay mo. Natakot siguro sa iyo, pero guwapo ka naman tapos mayaman, pero bakit kaya? HAHAHAHHAHAAHAHAAHAHA sorry kuya, I can't help but to laugh you are so funny! You really made my day."
Pero napatigil ako sa pagtawa nang makita ko itong seryosong nakatingin sa akin halos hindi na maipinta ang itsura. Pero mas gumaguwapo si kuya, kapag ganito ang kaniyang awra.
Keats: "So funny, are you done bunny?"
"Y-Yes."
Keats: *death glare*
Matalim ako nitong tinitigan.
"I-I'm kidding kuya, hindi naman mabiro ito." Sabay peace sign ko rito.
Keats: "Help me to find her, that's your punishment since mahilig ka naman maghanap sa mga nawawala," maawtoridad nitong ani.
I immediately hugged him. "Basta bati na tayo, huh?" tanong ko na parang bata.
He smiled and kissed my forehead.
Keats: "You are always my baby bunny, hindi ko kayang magalit sa iyo."
Ngumiti ako rito at niyakap siya ulit ng mahigpit sabay halik sa kaniyang pisngi.
"I love you, bunny," wika nito habang hinahaplos-haplos ang aking buhok.
I don't have any choice kailangan kong sundin ang kahilingan niya. Well, I also wanna know that woman, named Samianiah, she is very familiar to me at para malaman ko rin kung may balak ba siyang masama kay kuya, o wala. At isa pa nakakaawa naman si kuya Keats, first time mainlove tapos ghosted kaagad. Kahit pala guwapo at mayaman namumulto rin.
To be continued...
— 次の章はもうすぐ掲載する — レビューを書く
週次パワーステータス
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット