บทที่ 196 ภัยของศาสนจักร
ขบวนของเลห์แมนขี่ม้าอยู่ในป้อมปราการลองซอง
หลังจากเสร็จสิ้นการต่อสู้ ประชาชนในเมืองก็พากันหลบเข้าบ้านแล้วปิดประตูอย่างแน่นหนา บนถนนไม่มีเงาคนแม้แต่คนเดียว บรรยากาศดูวังเวงผิดปกติ
“เซอร์เลห์แมน มือท่านไม่เป็นไรกระมัง” เลวินหรืออัศวิน ‘โล่แกร่ง’ ถามขึ้น
“ไม่เป็นไรมากหรอก” เลห์แมนยักไหล่ “อย่างน้อยก็ยังขยับได้” ทว่าการขยับครั้งนี้กลับทำให้เขาขมวดคิ้วมุ่น
การต่อสู้ชิงประตูเมืองเมื่อคืนเป็นไปอย่างราบรื่น ทหารยามที่เฝ้าประตูตะวันออกของป้อมมีเพียงยี่สิบกว่าคน มิหนำซ้ำพวกเขายังคิดไม่ถึงด้วยว่าศัตรูจะโจมตีจากในเมือง
แม้จะมีคนเป่าแตรเขาสัตว์ แต่กว่ากองหนุนจะมาถึงก็ต้องใช้เวลาครู่ใหญ่ ทหารรับจ้างที่กินยาลงไปสิบห้าคนพุ่งไปที่กำแพงเมือง แล้วสังหารทหารยามทีละคนจนหมด เลห์แมนนำอัศวินไปเปิดประตูเมือง แต่เขาไม่ทันสังเกตเห็นประตูเล็กข้างกำแพงเมืองใต้แสงสลัวนั้น กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ทหารยามสองคนบุกออกมาจากในนั้น หนึ่งในนั้นถือค้อนเหล็กพุ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็ว