บทที่ 454 ค่าทำขวัญและการลงโทษ
สามวันต่อมา โรแลนด์จัดแถลงการณ์ในโรงละครป้อมปราการลองซอง
เพื่อการกระจายข้อมูลครั้งนี้ เขาถึงกับให้เปโรประกาศรายละเอียดเรื่องจลาจลให้คนทั้งเมืองรู้ล่วงหน้า ทั้งยังให้เมซีบินไปรับเอคโคมาจากเมืองชายแดนด้วย
แต่พอถึงวันจริงกลับมีชาวเมืองมาที่โรงละครน้อยกว่าที่คิด แม้จะเข้าฤดูใบไม้ผลิแล้ว แต่เนื่องจากหิมะยังตกไม่หยุด ชาวเมืองส่วนใหญ่จึงไม่อยากออกจากบ้าน
โชคดีที่กองทัพที่สองและครอบครัวของพวกเขามากันครบ ดูเหมือนคำสัญญาที่ว่า ‘ทหารทุกคนที่ตายในสนามรบจะได้รับการชดเชยอย่างเต็มที่’ จะยังใช้ได้ผลอยู่ ส่วนชาวเมืองที่เหลือนั้นไว้ค่อยหาวิธีมัดใจเอาวันหลังแทน โรแลนด์เชื่อว่าวิธีโฆษณาที่ดีที่สุดก็คือวิธีบอกต่อ หากเขาสามารถเพาะเมล็ดพันธุ์ในใจคนพวกนี้ได้ ไม่ช้าก็เร็ว มันก็ต้องแพร่พันธุ์ไปสู่คนอื่นๆ แน่นอน...นี่ก็คือเหตุผลที่เขายืนกรานว่ากองทัพจะต้องมาจากประชาชนเท่านั้น
พวกเขาคือคมดาบ คือกำแพงเหล็ก และคือต้นแบบในการกระจายข้อมูล