章 297: บทที่ 159-3 ไม่อาจต้านทาน

บทที่ 159-3 ไม่อาจต้านทาน

ซ่งลู่หยางเป็นหัวหน้าผู้ชำระเอกสารของสำนักราชบัณฑิตหลวงแห่งเมืองหลวงไห่ซื่อ และยังเคยเป็นคนแคว้นฉี เขาอายุน้อยเป็นอย่างมาก และหัวสมองยังว่องไว ในความวุ่นวายของตงฉีหลายปีมานี้ เขาก็มองออกแล้วว่าตงฉีคงใกล้ถึงกาลวิบัติ จึงสานสัมพันธ์อันดีต่อขุนนางของหนานฉู่ไว้ตั้งแต่แรก ในยามนี้เมื่อตงฉีล่มสลาย จึงอาศัยความสัมพันธ์อันดี จากสถานะขุนนางแห่งแคว้นที่ล่มสลายก็ได้กลายเป็นผู้ว่าราชการแห่งมลฑลซู่ซ่างแห่งหนานฉู่

จากขุนนางบัณฑิตเล็กๆ ของเมืองหลวง ชั่วพริบตาก็ได้เป็นขุนนางใหญ่มีที่ดิน นี่จึงเป็นเรื่องน่ายินดีเป็นอย่างมาก ยังได้สั่งสมประสบการจากการลงมือทำงานที่นอกเมืองหลวง ไม่เพียงแต่หาเงินใส่กระเป่าจนร่ำรวย เมื่อเหน็ดเหนื่อยจากการทำผลงานแล้ว ต่อไปเมื่อกลับมาสู่วังหลวงยังได้รับพระราชทานรางวัลจากจักรพรรดิอีกด้วย ในยามนี้จักรพรรดิฉู่ได้ครอบครองแผ่นดินไปกึ่งหนึ่งแล้ว ยังเยาว์พระชันษาทั้งยังทรงพระปัญญา เป็นกษัตริย์ที่มีอนาคตไกลยิ่งนัก หากตัวเขาทำงานดีๆ ก็ไม่แน่ว่าในอนาคตอาจจะได้เป็นขุนนางใหญ่ก็เป็นได้