Ashley POV
After a short deliberation by my team. Siya lang ang nakapasok. As I expected. Well, mapupunta siya sa Singing Faction ng club kung saan under ni Max. Sa ngayon kasi mas kailangan namin ng mga talented singers sa club. Malapit na din kasing gumaraduate sina Ate Elisse at medyo busy na din sila sa kani kanilang mga academics kaya marami samin ang mababawas. Although nag recruit na kami nung first week of the school year but mostly mga musicians lang whose under my wings.
Naglabasan na sila sa club after. Ginayak ko na din yung mga gamit ko para sa susunod na klase ko ngayong hapon. Nang nilapitan ako ni Max.
"Do you know personally ba yung guy na yun? What is his name again? Charcoal? Lime? Ugh. Whoever he is" she asked. Napangiti lang ako at umiling. Hindi ko naman talaga siya personally kilala. Nung pumasok lang siya sa club room ko lang siya na meet for real.
As I sketch my thoughts on my word pad and show it to Max saying 'No. Once ko lang siya nakita. Playing piano" Max nod in convincing manner.
"Ok, President. So pano una na ko?" I nod and pack up my things. Pinadala na rin namin yung acceptance book para sa club. Flute case ko, Bag and my life savior. My Word pad. Isang clipboard paper kung saan sinusulat ko lahat ng gusto kong sabihin. It was quite awkward nung una kong ginamit to but nakakasanayan na rin ng mga kaklase at mga club member ko.
As you see im a Mute. Yes. I cant speak since 10 years ago. It was the time when my dad died. Hindi ko maaalala ang mga eksaktong pangyayare but as I remember he shoot in front of my eyes. As the killer pointing gun and having a villainous smile at everytime na maaalala ko yun... My head hurt so bad as reminiscing my dark past.
Sabi ng mga doctor it was a trauma that can cause a part of my brain shut. It was my speaking skill. Marami na ring mga speech theraphist ang tumingin sakin but they failed hanggang sa sumuko na ko at tinanggap ang lahat. Now I dont have nothing except my Step mom Michelle, na bago mawala si dad napakasalan pa siya.
Athough my pagka something e, pagdating naman sakin she is protective and caring like my real mom kahit na never ko talagang naramdaman personally sa totoo kong nanay ang pagmamahal.
As I leave the club room nagulat ako ng biglang sumulpot sa harap ko ang preskong to. Ugh.
"I will carry your bag" As he taking off my things away but I resist. Kailan ba ko titigilan nitong lalakeng to?. Ang dami daming bubuwisitin araw ko pa. Tsk. Pinandilatan ko siya ng mata as he looks scared. I walked away from him pero sinundan padin ako. Ano ba problema nitong lalakeng to sakin?
"Ash baby, dont be too harsh. I just want to help you" Iww. Nakoo.. kung talagang nakakapagsalita lang ako matagal ko na tong minura at sinabihan ng masasakit na salita kaso hindi e. How lucky.
Dahil mukhang malelate na ko dahil sa lechugas na to. I slap my clipboard on his head. Hardly. "ouch! That hurts! F***"
Buti nga. Sabay alis ko at nagpunta na ko sa pinakapaborito kong klase ang music kung saan nawawala lahat ng badvibes ko ngayong araw kung saan dahil lalaking yun nagkaroon ako. Kainis talaga.
Ethan POV
Hanggang ngayon di parin ako makapaniwala sa ginawa niya sakin. Hindi ko alam ang sasabihin or ano. I tried to be casual but everytime... ugh.
"a-auhmmm..." ugh. C-charlie umayos ka nga.
"A-ano... A-ano kasi..." she hesitated to ask. Well great... Parehas kaming mukhang ewan ngayon. Ano ba kasing trip na naman nito? di ko maintindihan. I understand naman kung hindi niya sinasadya yung ginawa niya at kaming dalawa lang pero fudge cake choco brownies naman. Andun kami sa room tas lahat nakatingin samin. Ayon hanggang ngayon mga nagtilian at mga nagulatang.
Sigurado pag uusapan ako nito mamaya. To think she is a Green class at Brown class lang ako. Isa pa we are Bestbuddies. Simula grade 3 magkakilala na kami. Siya palagi ang nagtutulak sakin sa mga bagay na may doubts ako at sa mga trouble ko sa buhay. She knows almost everything about me kaya naman ganito kami kaclose pero...
I just make myself clear as she was looking blushy and shamed. I exclaimed para naman mawala yung barri-bubble between us.
"F-freya. A-ano uhmm..." as she cuted me.
"Ethan are we okay parin naman diba?!" she said. My thoughts became a mist a second dahil sa tanong na yun.
"y-yeah" nauutal kong pagtango habang nakatingin ako sa kanya habang siya nakatanaw sa malayo. She looked at me seriously na para bang may malalim pa siyang iniisip.
She looked away ulit sabay yakap niya sa mga tuhod niya. As she was burrying a big problem in her chest. Ganyan yan pag may gustong sabihin pero takot or nahihiya niyang sabihin. But I understand naman kung ano man yung gusto niyang sabihin.
"Alam mo. Kung nahihiya ka or natatakot kang sabihin yung mga bagay na nagpapabigat ng mga iniisip mo. Diba andito lang ako?! Pwede mo kong sabihan. Maiintindihan ko maging ayos ka lang" I said without conviction. Medyo binurry pa niya yung ulo niya sa tuhod niya.
"sana walang magbago satin" she said na para bang paiyak na. Ano na naman ginawa ko? Sa tuwing may ginagawa siya palagi siya yung unang umiiyak? Di ko maintindihan sa kanya kung ano ba gusto nitong sabihin.
Dinukot ko yung panyo ko at binigay sa kanya. Narinig ko na naman siyang sumisinghot. She grab it then wipe her eyes kahit di ko nakikita. Sa totoo lang she was my bestbuddies na hindi ko ipagpapalit kahit kanino. She was my Best Bud forever.
As the week passed by ilang araw ding pinuputakte ako ng tanong ng mga kaklase ko.
Yes!
In our room malaking issue parin yun dahil sa totoo lang this school look down on us. Brown Class students. Kung baga hindi nababagay ang mga low class sa mga high class. Hindi ko na hinayaan pang kumalat yung chismis na to sa labas ng classroom namin kaya madali ding namatay. Pero andyan parin yung mga tiga 'Ayyiiee' at tiga kilig. Parang mga timang diba.
Monday na ulit pero hanggang ngayon hindi pa ko officially club member dahil may initiation pa daw yun sa nakausap kong isang club member. Sabi niya wait for them dahil marami din silang ginagawa. I understand naman kaya di na ko nagtanong pa. Ilang araw na ding parang ang awkward namin sa isat isa ni Freya. Sa totoo lang gusto kong kalimutan yun pero wala e. Di ko alam kung paano. Para akong timang minsan pag naaalala ko bigla napapailing nalang ako mag isa. Timang diba.
Ngayon andito ako sa rooftop kung saan mag isa sana akong kakain ng lunch. Tinext ko din si Freya kung nasaan ako. Miya miya nakita ko na siya at lumapit sakin. She smiled at me although ramdam ko ang awkward-mess.
"tara kain na tayo" she said sabay salampak niya. She was too jolly pag pagkain ang nasa harap. We eat together at medyo naguusap na din nang walang awkwardness kahit papaano. We tried to be casual as we talk. Hanggang ngayon di pa rin niya sinasabi sakin kung bakit she do that thing pero di ko na pinilit pa.
As we done eating. Nagpahinga muna kami dahil may one hour pa naman bago ang susunod na klase. Nakasalampak kami habang nakatingin sa malayo. Miya miya she lean his head on my shoulder sabay palupot ng braso niya sa braso ko. Ang weird talaga nito. may paganito pa ngayon.
"remember the last time I did it to you?" she said. Teka... kelan nga ba?
"diba pinagseselos mo si trina noon nung 7th grade tayo tapos nung dumating siya ganito ginawa ko saiyo. Napairap pa siya tapos nun tumawa tayo dahil tagumpay ka na makamove on sa kanya kahit never naman talaga naging kayo" ah... oo I remember. Ngayon nasa ibang school na yung babae na yun. Napangiti nalang ako ng maaalala ko.
"oo. Kala ko siya na first girlfriend ko pero fudge cake siya. Ako lang pala nag iisip na kami na" we both laugh habang na naalala namin. Hayy... those days. Yun din yung mga araw na akala ng lahat tuloy kami na dahil she was a catch noon hanggang ngayon naman e. But were Buddies. Less than Close friends, but more than a Best friends. At mananatili kaming ganito.
Ashley POV
Malapit na ang competition one month from now kaya sobrang busy na ng club. At sa sobrang pagkabusy hindi na kami makapagprepare ng initiation for him. Hayy...
Ngayon naglalakad ako sa corridor papunta sa cafeteria dahil bigla akong nagutom ng bigla na namang sumulpot tong mokong na to. UGH. Nakakairita talaga.
"Where are you going my baby? Lets go to cafeteria together" Can I slap him?. Nakakairita na e. Promise. Hindi ko nalang siya pinansin at nagdere-deretso ako naglakad pero bigla nalang niya kong pinigil. Aray.
He hold me tight in my arm like im his SLAVE. But of course not. "Why are you always pushing me away huh!. What are you trying to say? that you dont like me?" YES. Obvious ba? He was too obsess.
Miya miya dumating si Milly at agad niyang inawat tong lalakeng to. "Dylan please leave her alone would you?" bigla namang lumuwag yung pagkakahawak niya sakin hanggang sa tuluyan niya kong binitawan. Napahilot nalang ako at agad kaming umalis ni Milly.
"Are you okay? Gosh namula yung braso mo. Tara sa clinic" I just dissent nod ang smile at her. Pero tila nagmanhid yung pagkakagrip sakin ng dylan na yun. Hindi ko alam kung bakit naging ganun siya. Dati rati sweet naman siya pero ngayon, he was like a psycho.
It was a year and a months ago ng makilala ko siya. He was the co-captain of the basketball team pa. I mean it na gwapo siya kaya marami na ding girls ang nagkakagusto at minsan nag coconfess ng feelings for him. And I am one of them. Kinikilig sa bawat shoot niya, pumapalakpak sa bawat lamang na ginagawa niya sa kalaban at nag aalala sa bawat dapa, tisod, or maling pagbagsak niya.
Hanggang sa isang pagkakataon ang nagkaroon ako. Our club will be having a meeting sa basketball team for the music piece na gagamitin nila para sa entrance. Yes. It means na live kami magpeperform at kami din ang napili para sa halftime show. I was the Muse at that time dahil napagtripan ako nila ate elisse.
Nang nagsisimula na ang meeting I always catching him looking at me at sa bawat huli ko ay ngiti ang ginagawa niya. His charming smile that making my face turn into red. Kaya sa huli ako din ang umiiwas ng tingin.
I mean it na sobra ko talaga siyang crush not because of his looks but his attitude. He was to kind, gentleman and positive thinker. Pero di ko akalain na sa dinami dami ng nagkakagusto sa kanya he confesses on me. It was like my time turn back and loop endlessly in my head that word. "I like you"
Halos araw araw binibigyan niya ko ng bulaklak at chocolates. Minsan bumibisita din siya club kahit nakatingin lang siya sa may window dahil bawal pumasok ang mga hindi club member. Kahit halos sa text at chat lang kami naguusap it was the sweetest thing to me hanggang sa mafall na ko sa kanya officially. Sasagutin ko na sana siya at aamin na ko na Im a mute. I know na matatanggap niya ko kasi mahal niya din ako sa pagkakaalam ko but...
One day he cornered me. Looking into my eyes sparkling. His so sweaty and amoy alak but his perfume are stronger than the scent of the alcohol. That time gusto ko siyang itulak dahil sobrang awkward. Buti walang mga other student ang nandoon.
"I know that you fall in love on me do you?" his breathe smells mixed of cigar, alcohol and a mint. Di ko alam kung maooffend ako or ano kasi diba if you love somebody his/her dont have flaws.
"answer me please?" Ugh. At that time hindi pa niya alam na I am a mute. His face slowly leaning on my face. At that time bigla na lang akong napaisip. Is this his real personality? Harrassing a girl like me?
Kaya naman agad kong sinipa ang mahiwagang black box niya. Bigla siyang napaluhod sa sakit at napamura "F*** you'll regret doing this" natakot ako at the same time nag alala, At simula nun his attitude become so barbaric. I dont know why but siguro dahil iniiwasan ko na siya kahit masakit sakin. Kasalanan ko din dahil ginusto ko ding magpaligaw ng hindi ko siya nakikilala ng lubusan.
One game nga nung interschool nun. Kalaban namin ang Eucian High. Mahigpit na kalaban ng school namin. Tila sobrang tensyonado ng laban ay halos nagkakapisikalan na hanggang sa ang dating gentle at sportsman na si Dylan, change. Sinuntok niya at ganun din ang ibang mga team hanggang sa magkaroon ng rambol. Ang dylan na nakikilala ko nagbago in a snap.
Akala ko siya na ang first boyfriend ko but it was not.
Ethan POV
After the last period, sakto namang tumunog na din ang bell, it means uwian na!.
Ginayak ko na din yung mga gamit ko para umuwi. Di parin mawala wala yung mga bulong bulungan ng mga chismosa. It was just an accident naman oy!.
"Oh! Para daw saiyo" Sofie handed me a piece of paper. nakabilot siya na may ribbon na Brown. As I took it from her nginitian niya ko then sabay alis niya ng classroom. Pati ba naman siya?
As my curiousity strikes agad kong tinanggal ang pagkakabuhol at inanroll ko. It took me a couple of second to grasp my breath as the letter give me a leap of a beat.
Dear Mr. Charlie Ethan Natividad
We are truly grateful for showing us your wonderful talent. As we promise, You are now part of our club and to be officially part we are inviting you in an initiation at the Music Club 5:30 p.m today. We are hopefully to see you!
Bigla akong napatingin sa orasan sa cellphone ko. It was 5:15. Napabalikwas ako ng tayo at agad na umalis ng room. Agad kong tinahak ang room ng music club at kumatok. Ilang saglit lang pinagbuksan ako ng pinto at sumalubong sakin ang ngiti ng isang club member na si Sofie?...
"a-anong ginagawa mo rito?" gulat kong tanong sa kanya. Sa totoo lang hindi ko alam na isa siya sa mga Music Club Member. Akala ko...
"Natural iinitiate ka. Kaya pumasok kana" agad niya kong hinila papasok sabay sarado ng pinto. Sumalubong sakin ang sobrang dilim na kwarto na animoy para akong nasa kawalan. Hawak hawak padin ako ni Sofie at naglakad pa kami ng kaunti. Hanggang sa nakabunggo ako ng kung ano.
"ano ba yung..."
"Sssshh!" as she warn me. Ilang saglit lang isang liwanag mula sa kandila ang nagsindi sa harap ko. Woah! May paganito pang effect. Kasabay nun isang familiar na boses ang nagsalita. Hinala ko siya din yung nagtanong kung nagpipiano ako.
"Are you ready to be part of this Club?" tanung niya. Kahit di ko siya nakikita tumango ako. Nasan ba yung kausap ko?.
Kahit nakaharap sakin yung kandila wala pa din akong makita. Ee pano ba naman scented ata to, tapos isa lang, maliit pa.
"Sagot!" as she pitch me her voice. A commanding tone. Katakot.
"oo!" Gulat kong sagot.. sorry na agad!.
"Well, if yes... tie him" wait... what? Seryoso?
"di-di ako jerk"
"Ikaw ba yung bago?"
"Dumb. Obviously not me para kayong ewan"
Mga boses na para bang hindi nila alam kung sino yung itatali?
Naramdaman kong parang may nagkikilitian sa gilid ko dahil sa mga hagikgikan. Napakamot nalang ako ng ulo ko. Seryoso ba talaga tong mga to sa mga pinaggagawa nila?...
"You know what guys, lets just turn on the lights. Parang tayong mga sira" as the lights turn on. Halos lahat kami nagadjust ang mga mata sa liwanag. As my eyes open head counts them.
They are all here!. Sa totoo lang bihira lang sila makumpleto ata?..
Napansin ko din na nasa gitna pala ako nila na para bang pinagkakaisahan ako. Ganito ba talaga dapat?. Para kaming nag kukulto nito.
"Ang saya ng ginawa natin na yon guys! Sa susunod na initiation ganun ulit ang opening ah!" natatawang sabi ng isang lalake na may blonde na buhok.
Fudge!
Ang Hearthrob ng Music Club si Zayne. Isang Guitarist at Singer, alam ko main singer din siya ng club which is di ako makapaniwala na eto na talaga siya.
Aaminin ko gwapo nga siya tulad ng sabi ng iba pero mukhang ilang ligo lang lamang niya sakin. Tsk. Bihira ko lang ito makita sa Club, kaya wala akong masyadong alam sa kanya.
"Masaya? Para tayong ewan" isang magandang babae na katabi ni Zayne ang nagsalita.
As I see siya si Hazell. Ang main singer ng club. Tinatawag din siyang Soul Siren, Although Green class siya ee hubog naman yung talent niya, dahil sa banda nilang Anim na puro babae. Ang Silent Gorgons. The Nations Girl Band.
"okay lang yan" Isa ding magandang babae ang nagsalita na katapat ni Hazell.
Fudge! Totoo ba to?
Si Ranchelle. Ang lead guitarist at singer ng Silent Gorgons. The Sweetest Bad Ass ng grupo.
"Talagang lahat ng kalokohan naiisip mo Zayne" Vixen said.
Sandali lang naman!
Really? Siya ba talaga to? Ang Cool Miss ng banda. Grabe!!...
Mas maganda pala talaga siya sa malapitan. Katabi lang siya ni Ranchelle.
"bat naman sinasakyan mo? Ibig sabihin gusto mo din?!" sagot naman nung isang nakasalamin. Di ko siya masyadong kilala, pero base sa postura niya parang ordinaryong weirdo siya. Partida scarlet class pa yan.
"will you please shut it would y're two? Blimey." napalingon ako sa likod ko as she speak na may pagkabritish accent?. She was beautiful and elegant looking pero di ko siya kilala. Especially sa eskwelahan na to.
May mga ibang student pa rin pala na hindi ko kilala lalo na sa itsura at estado nila.
"pagpasensyahan mo na sila. Ganito talaga kami pag kumpleto ang com member" Sofie said. Napalingon ako sa kanya. Di talaga ako makapaniwala na isa din pala siyang member ng club? Since when? Tatanung ko sana siya ng isang boses ang nagsalita na pumukaw ng atensyon ko.
"Max will you please start the initiation para makauwi na tayo?" A soft words coming from the pianist and flutist ng silent gorgons.
Ang Sweet Girl Savage na si Georgia. Ang cute niya parin from where she stands. Di na ko magtataka kung siya talaga ang apple of the eye ng banda. Pati ako napukaw niya agad sa presensya niya.
Katabi naman niya yung kambal sa banda na sina Luna at Sola na parehas ng suot. Si luna ang drummer at si Sola naman ang violinist, acoustic guitar at bassist. Sila din ang mga pinaka bata sa banda pati na rin sa music club.
"alright. Lets start the initiation" her voice stands all. Si Maxinne. Ang Vice president ng club. Napaka soothing para sakin yung voice at the same time may tone of command. No wonder ang ganda ng control niya sa boses niya.
"Okay Ethan... do you accept to be part of the club?" as she said agad akong nagnod.
"Will you respect and trust your companion as it was your brother and sister?" i curtly nod.
"alright to be part of our club you need to follow rules and regulations, you also need to drink the blood of our ancestors for you to be officially part of our club" wait.. what? Dugo talaga?
Inabot sa kanya ni Zayne ang goblet na may pula talagang inumin. Se-seryoso ba sila? As Maxinne looked at me seriously. What the...
"Dont worry its only a wine" Sofie whispered at me. Ah! Kala ko totoo na. Hihimatayin ako sa club na to. Agad kong kinuha yung goblet at ininom ang laman. Maasim siya at may pagka juice at the same time. May after taste din siya na parang sa isang di ko maintindihan.
Napakilig ako sa asim. Para akong kumain ng plum nito. nang mabottoms up ko nagpalakpakan sila as they welcome me nicely.
"congrats, welcome to the club homie"
"Hayy... another wierdo na naman ang nakapasok"
"as for you to be part of our club. We would like you to know the other core member of the club" Maxinne said. Napafrown naman ako sa kanya. Ibig sabihin may mga member pa sila na di ko alam?.
Miya miya mula sa isang pinto ay pumasok ang lima pang member ng club. At isa doon ay familiar sakin...
A silvery ash haired with a bluish eyes that compliment her beauty.
"si-siya?..." nasabi ko nalang.
Ashley POV
As the cue's up, we enter the main room of the club room. Tila nabigla naman si Charlie sa pagpasok namin.
"Charlie we would like you to know more about us a part of our Club now" Max continue to introduce. We regroup in one line curve as we syncronize in a melodic harmony. Ganito talaga kami magintroduce sa bago naming member. Nakasanayan na to since we are in 7th grade para maging comportable agad yung bagong member lalo nat kakailanganin namin siya these incoming months. Kaunti nalang kasi ang preparations for the interschool. Adjust kasi ng adjust ang interschool kaya nagkakaroon din kami ng expansion of time para makapagprepare sana but due to acads nauubusan kami.
"This Club has two responsibility shared. The Core Members and Commercially Members" she explained.
"I will explain it briefly, Core Members are members that holds meetings, Stage performances, and other staff doing unlike Commercially Members, we are as you know." charlie nodding as he understand. Buti naman at nagets niya agad.
After short elaborations about members ay isa isa na kami nagpakilala hanggang sa dumating na sakin. I show im clipboard saying 'Im Joyce Ashley. Im the President and one of the Core member" binigyan naman niya ko nang frowning look as he was looking wondered. Sanay na ko sa mga ganyang reaction.
"As you can see. President is a mute but never underestimate her greatness in instruments" Maxinne explains. He was slowly nodding like he was understand. hmmm... wala siyang tanong kung bakit ako ganito?
"uhmm... so bakit..." well, hindi na ko nagkamali ng thoughts sa ganitong sitwasyon. Mostly laging ganito ang sitwasyon sa bawat nakakaalam na ganito ako like...
"ay! Bakit siya mute?"
"pipi siya? bakit kaya?"
"ayy... sayang pipi siya"
Nakakalungkot lang kasi this world is full of crappy people expressing fake attitude towards you kapag alam na may kakulangan or not normal to others. Para sakin its not even an uncompleted me. Sa totoo lang pakiramdam ko mas kompleto pa ko kesa sa iba na sarado ang isip sa mga ganitong sitwasyon o tao.
I scrib my thoughts in my clipboard para sagutin ang alam ko ng itatanung niya towards me. Kaya uunahan ko na siya. I scrib the word 'its not my uncompleteness, its all about what I have done'
"Uhmm... so bakit pa ko nakatayo dito? Ano na ba kong member commercially or core?"
As I thought...
Wait? What?..
Charlie POV
As I stand here habang nagpapakilala sila sakin hanggang sa makaabot kay...
'Im Joyce Ashley. Im the President and one of the Core member' a familiar girl showing her clipboard, di ko masyadong makita. What? She-she is the president of the club?
O-oh! No...
Fudging cake naman.
Sa lahat!, sana hindi na niya maalala.
"As you can see. President is a mute but never underestimate her greatness in instruments" sabi ni Max. Yeah. Its too obvious naman kasi president siya diba. But fudge cake. Sana wag niya maalala. Miya miya nagsusulat na si president. Di ko kasi natandaan yung nakasulat na pangalan niya. Nagulat kasi ako.
"Uhmm... so bakit pa ko nakatayo dito? Ano na ba kong member commercially or core?" pagtatanung ko. Para matapos na to at makauwi na. Baka makilala pa ko ni president. Pero kahit ano ayos lang sakin. Naeexcite na ko to be part of this club.
Freya POV
After I change my clothes from my uniform agad akong humiga sa kama ko at nagpatugtog ng Classic by MKTO. One of my favorite duo. Napapaindak ako sa bawat beat kahit nakahiga ako. Nakakasoothe. Medyo kaboses din kasi ni Joseph yung main singer kaya nakakainlove hihi.
"Freya, sweetheart the dinner is ready!" mom called behind at my door.
"Coming mom!" I answered. Bumangon na agad ako pagkasagot ko. Pinause ko muna yung music ko sa kwarto as I step down and got into dining table. Nakaupo na si dad at naghahain naman si mom.
"How's your study?" Dad asked as I sat down. Kakaupo ko palang may question agad?
"brilliant" as I answered frowned.
"Great. Remember na study first muna ha! Bago yung ligaw ligaw na yan" kauntik na kong nabulunan sa sinabi ni dad.
"Honey are you alright?" Mom gave me a glass of water. Nakita ko naman sila na tila nagulat sa reaction ko. Uhmmm...
"y-yeah! I-I know dad, mom..." agad kong sabi. Agad na kong sumubo ulit para hindi na ko matanong. Miya miya nagvibrate yung phone ko. As I look at it isang message galing kay mahal... este kay Ethan.
:Done na yung initiation. Sorry hindi ako nakapagreply agad sa mga text mo. See you tomorrow:
Yiiee... Im so proud of him. He deserves naman talaga na mapabilang doon. Hindi na muna ko nagreply dahil kumakain pero...
"Study first pala ah!" nagulat ako kay dad. As he was smiling yet sarcastically said.
"Freya? Kayo na ba ng charlie na yun?" mom said to me. Hala!. Paanong...
"Charlie? His name sounds familiar" I curl my lips. Sa sinasabi nila. Shocks. Ano sasabihin ko?
"uhmm... wa-wala to mom, dad. Charlie is my friend yung nakuwento ko sainyo. He was just my friend thats all kaya wag kayo mag alala" I said.
"e bakit may pakilig kilig ka pa?!" I hold my smile as mom said. As they trying to catch my feelings. But I wont give up.
"k-kilig? Ako? No!. Hindi po ako kinikilig mom. Natuwa lang ako for him kasi nakapasok na siya sa club na pangarap niya" at sobra talaga akong happy for him. I would be so much happy kung kami na officially.
I know this is not the right time to confess my feelings but soon, someday I will make him mine.