章 27: KABANATA 27
Clifford Point of View
Palapag na ang eroplano na sinasakyan ko ngunit nananatili akong nakatulala. Ang dami kong iniisip simula nong umalis ako, I don't know how to tell everyone, I don't know how to explain the truth to them.
Hindi pa ako nakakalabas ng eroplano ay biglang tumunog ang aking phone, I quickly grabbed my phone. Bumungad sakin ang pangalan ni mommy. Dali-dali ko iyong sinagot.
Bigla akong kinabahan!
"Mom?" She was crying on the other line. Nagtaka ako. "Mom anong nangyari bakit ka umiiyak?"
"Anak, nasan ka na ba ngayon? Nagkagulo kanina dito sa bahay at kailangan munang magpakita samin, please. Galit na galit si Garry at inuwi niya si Marilou na umiiyak." naikuyom ko ang aking dalawang kamao.
"Mom, Don't worry I'll take care of it, I'll go to them right now." binabaan ko agad si mommy ng linya. Dali-dali kong tinawagan si Cholo at buti nalang ay mabilis niya akong sinagot.
Ilang mulinuto akong naghintay sa labas ng airport at sa wakas ay dumating na si Cholo.
"Sir," tumakbo palapit sakin si Cholo at agad niyang binitbit ang isa kong maleta.
"Ako na ang magmaneho, may pupuntahan tayo." wika ko at agad sinalo ang susi na iminuwestra niya sakin.
Maging sa byahe ay kuyom ang dalawa kong kamao. Panay buntong hininga ko, ang dami kong gustong sabihin sa lahat ang dami kong gustong linawin at ayosin. Hindi na ako bata para sa mga ganitong laro, at alam kong hindi ako masamang tao.
"Sir buti nalang at nakauwi kayo agad, nagwawala kasi si maam Marilou kanina sa bahay." napalingon ako kay Cholo sa tabi ko. Napabuntong hininga ulit ako. "Sir pasensya na po at hindi namin nabantayan si Marilou na tumakas ulit sa bahay," yumuko si Cholo pagkatapos sabihin iyon.
Ngumit ako!
"Hindi na bata si Marilou para bantayan natin. The important thing is that Marilou is safe and nothing bad happened to her, next time you will watch over, Marilou at tawagan nyo ako agad." wika ko at agad namang sumagot si Cholo.
Pagdating namin sa Mansion ni Mr. and Mrs. Edelbario ay walang pag alinlangan kaming pumasok agad. Pinapasok kami ng mga gwardya. Dumirekta kami ni Cholo sa sala, mula sa kalagitnaan ng paglalakad ay sabay napatayo ang mommy at daddy ni Marilou.
Bigla akong kinabahan at aakmang susuntokin ako ni Mr. Garry---------
"Anong ginawa mo kay Marilou?" agad syang inawat ni Cholo kasama ang mommy ni Marilou. "Galit na galit ako sayo Clifford kahit inaanak pa kita. Pinagkatiwalaan kita, Clifford." sigaw niya habang tinuturo ako. Ayaw kong magalit, ayaw kong pagsalitaan sila ng masama dahil magulang sila ng asawa ko.
Kumalma ako.
"I did not break my promise and trust sir, sorry at nawala ako bigla." iyon lang ang tangi kong naisagot. Dahan-dahang kumalma si Mr. Garry, napalingon ako sa mommy ni Marilou at umiiyak ito. Hawak-hawak niya sa magkabilang braso si Mr. Garry.
"Anak, Clifford. Sobrang nag-alala lang talaga kami kay Marilou, simula nong umalis ka ay hindi na sya pumapasok sa school at palaging lasing." wika niya na para bang natatakot sa maari kong gawin. Alam ko ang lahat ng plano nila at wala na akong balak pang umalis at humindi sa plano na ito.
Kailangan kong harapin na ito na talaga ang itinadhana sakin at hindi ako nag-sisisi sa mga plinano nila saming dalawa ni Marilou.
"I know mom and I am sorry for that, please hayaan nyo akong ayosin ito. Gusto kong makausap si Marilou." wika ko. Napakunot ang noo ni Mr. Garry, taas kilay niya akong tinitigan na para bang hindi pa naiibsan ang galit niya sakin.
"Hindi ko alam kong pano kita mapapatawad kong may mangyaring masama sa anak ko, Clifford. Tandaan mo yan!" pagbabanta niya sakin bago ako tinalikuran. Dali-dali syang tumawag ng katulong para uminom ng tubig, ramdam ko ang pagod at galit ni Mr. Garry.
"Clifford!" napalingon ako sa Mommy ni Marilou. "Alam kong naiipit ka sa sitwasyong ito kasi pinilit ka rin namin para kay Marilou, alam kong nahihirapan ka dahil binigyan ka namin ng isang malaking responsibilidad." napabuntong hininga ako sa sinabi ni Mrs. Charleston, hinawakan ko rin ang kamay niya.
Oo, sa totoo lang ay sobrang unfair sakin, but who am I to complain, if the person they forced me ay mahal ko narin pala. Isn't it funny? Easy but hard to adjust, nakakapanibago at ayaw ko nang mag bago ang nararamdaman kong ito.
Alam kong sigurado ako!
"Gaya ng sinabi ko dati, trust me at ako na ang bahala sa lahat." dahan-dahang napangiti si Mrs. Charleston sa sinabi ko. Tinapik niya ang aking balikat.
"Pasensya ka na kay Garry, sobrang nag-aalala lang talaga sya para sa anak niya." wika niya. Sabay kaming napalingon sa daddy ni Marilou na ngayon ay nakatitig narin samin. Walang ekspresyon syang umiwas ng tingin sakin, na tila ayaw akong kausapin.
"I understand, hindi ko sya masisisi at alam ko ang nararamdaman niya. Nais ko lang makita si Marilou at maiuwi sa bahay naming dalawa." lumapad ang ngiti ni Mrs. Charleston sa sinabi ko.
"Sumama ka sakin, ihahatid kita sa kwarto niya." anyaya niya sakin at sumunod ako paakyat ng hagdan. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko, gusto ko na syang makita at alam iyon ng puso ko. Nang makarating kami sa kwarto ni Marilou ay dahan-dahang lumingon sakin si Mrs. Charleston. "May gusto lang sana akong sabihin," hinawakan niya ang braso ko. "Alam kong mahal muna si Marilou, hopefully that wont change, Clifford." napabuntong hininga ako sa sinabi niya. Hindi ko magawang sumagot at tuluyang pinihit ang pinto.
Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto sabay ng pagkalbog ng aking puso ng makita si Marilou na natutulog sa sariling kama. Napalingon ako kay Mrs. Charleston.
"I love Marilou, since we got married." nanlaki ang mata ni Mrs. Charleston, sa pangatlong beses ay tinapik niya ang braso ko na may ngiti. Kitang-kita sa mata niya ang saya at tuwa.
Tulayan na akong pumasok sa loob ng makaalis si Mrs. Charleston, dahan-dahan akong napaupo sa gilid ng kama ni Marilou. Napatitig ako sa kanya, mula sa mata hanggang labi. Hindi ipagkakaila ang kagandahang taglay ni Marilou. Hinimas ko ang buhok niya at mas lalong lumapit sa mukha niya, amoy na amoy ko ang mabango niyang buhok.
"I love you more now, more than before." bulong ko pagkatapos ay hinalikan ang kanyang noo.
Marilou Point of View
Dahan-dahan kong idinilat ang aking dalawang mata, napaupo ako bigla dahil nasa kwarto na pala ako, kwarto namin ni Clifford. Oo nga pala at nakatulog ako mula sa byahe kanina, dahil sa sobrang pagod.
"Gising kana pala," mabilis akong napalingon sa pintoan. Nagulat ako dahil nakatayo na mula roon si Clifford habang suot-suot ang kulay puting Vneck shirt at maikling boxer short.
Sobrang bilis ng tibok ng puso ko, napakagat ako saking labi. Ang dami kong inisip ngayon at lagi kong tinatanong saking sarili kong asawa ko ba talaga ang lalaking ito?
"Looks like you're undressing me in you mind ah!?" bumalik ang diwa ko at hindi manlang namalayan na nasa harapan ko na pala si Clifford. Sobrang witty lang ng ngiti niya ngayon, kakaiba at sobrang maaliwalas.
"Ahh ano kasi, goodmorning." tanging naisagot ko. Napapikit sya na may ngiti. Sa ginawa niyang iyon ay mas lalo syang gumwapo.
"Goodmorning asawa ko," nagulat ako sa ginawa niya. Hinalikan niya ang noo ko, ilong, pisnge pagkatapos ay ang aking labi. Mas lalo akong nagulat ng bumaba ang halik niya saking leeg. Isang mababaw na halik ngunit isa-isang tumaas ang balahibo ko. Napahawak ako saking kumot. Tinitigan niya ako pagkatapos gawin iyon, ang kanyang titig ay sobrang lalim. "Masaya ako dahil sumama ka sakin dito,"
Napasimangot ako, sinabi niya sakin lahat-lahat nong dumating sya bahay at muntik na syang suntokin ni daddy. Masaya ako dahil hinayaan kami ni daddy na umalis at umuwi sa bahay ni Clifford.
Hinawakan ko ang kamay niya.
"Salamat kasi naisipan mo pa talagang umuwi at magpakita," natawa sya sa sinabi ko. Mas lalo syang lumapit sakin at ipinulupot ang kanyang dalawang kamay saking bewang, napatuwid ako sa kinauupoan ko ngayon.
"Ang sabi sakin ni Cholo, nagwala ka raw sa bahay namin at paulit-ulit mong sinasabi sa lahat na mahal na mahal mo raw ako?" biglaang bumukas ang aking bibig sa narinig. Nahihiya na sobrang gulat, napapikit ako bago umiwas ng tingin. Lasing na lasing ako sa araw na iyon. "Why are you shy? Isn't it true that you love me?" agaran akong napatingin dahil sinabi niya.
"No," singhal ko at ramdam na ramdam ko ang pamumula ng aking pisnge. Umawang ang kanyang labi na tila maghihitay saking sagot. "Mahal naman talaga kita, kaya ako naglalasing kasi namimiss kita. Kaya ako nagwala kasi gusto kitang makita. Hindi ko alam kong bakit ko naramdaman agad iyon," salaysay ko. Napakagat ako saking labi dahil sa paninitig sakin ni Clifford. Hinawakan niya ang pisnge ko habang hinimas-himas iyon.
"I'm sorry asawa ko, wala akong masabi kundi Im sorry." tanging naisagot niya. Hinawakan ko ang kamay niya mula saking pisnge. Napapikit ako.
"Naiintindihan ko, dahil importante naman ang nilakad mo diba?" sa puntong ito ay natahimik si Clifford. Inalis niya ang kanyang kamay saking pisnge. Hinawakan niya ang braso ko at himas-himas iyon.
"Gusto kong bumawi sayo, maligo kana pagkatapos ay kumain na tayo. Aalis tayo!" bigla akong nakaramdam ng excite. Dali-dali akong bumaba ng kama at humarap sa kanya.
"Really? where are we going?" this time ay para akong bata na sobrang laki ang tuwa. Hinila niya ang kamay ko, sobrang bilis ng pangyayari dahil pinaupo niya ako sa hita niya habang nakabahagi ang dalawa kong legs. Sobrang kalbog ng aking dibdib ngayon, napalunok ako.
"For our hneymoon, that we never did." napalunok ako sa sinabi niya. Habang hinimas-himas ay ang likod ko ay mas lalo akong hindi mapakali. Hindi ko alam pero dahan-dahan pumulupot ang aking kamay sa kanyang leeg. Sobrang lapit ng aming mukha at halos hindi ako makagalaw.
"Excited ako kong saan tayo pupunta. Sasamahan kita kahit saan, asawa ko." ngiti kong sambit na ikinangiti niya. Umawang ang kanyang labi rason kong bakit ako napapikit, sa isang iglap lang ay naramdaman ko ang kanyang labi saking ilong, idinilat ko ang aking mata at natagpuan ko syang nakatawa ng mahina.
"Not now, asawa ko." mahina niyang bulong. "I don't want us to do the honeymoon here, we will do it in the place where it is cold and quiet." bigla akong natawa sa sinabi niya. Dahan-dahan niya akong binaba at hinila pababa ang puting shirt na suot ko. "Sobrang ikli, mag suot ka ng ganito pag tayo lang dalawa, pero bawal dun." kumunot ang noo ko sa dugtong niya.
"Clifford!!!" singhal ko na may galit. Napakati sya sa kanyang batok.
"Okay fine, maligo kana asawa ko. Mag iimpake lang muna ako," itinulak niya ako ng mahina palapit sa pinto ng banyo namin. Agad kong binuksan ang pintoan bago sya nilingon, nahuli ko syang itinulak-tulak ang kanyang puson na tila may masakit sa kanyang tyan.
"Clifford may masakit ba sayo?" mabilisan syang lumingon sakin na nakangiting pilit.
"Ahhh nothing, baba lang muna ako. I want to drink something, maligo kana upang makaalis na tayo ng maaga. Okay?" dali-dali niya akong tinalikuran ng hindi manlang ako hinintay sumagot.
Napabuntong hininga ako habang naliligo. Nag-aalala ako sa nakita ko kanina.
週次パワーステータス
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット