章 5: Chapter 5: The Glowing Eyes
Buong klase akong tulala dahil sa nangyari kagabi. Hindi parin maalis sa isip ko yung sinabi niya.
I don't want to stole a kiss from you because I respect you.
I don't want to stole a kiss from you because I respect you.
I don't want to stole a kiss from you because I respect you.
Yan ka nanaman Sephine eh, paulit ulit na lang talaga?
Kasalukuyan kaming kumakain ng lunch dito sa Cafeteria at alam kong kanina pa siya nakatingin sakin.
"Besty, bat ang tahimik mo ata ngayon."
"Ano ka ba kambal, tahimik naman talaga yang si Josephine ah." sabay akbay niya kay Mandy.
"Ano ba Mardy, iba kasi yung talagang tahimik na Josephine sa sobrang tahimik na Josephine." tinanggal niya ang pagkaakbay ni Mardy sakanya.
"Huh? Diba pareho lang yun?"
"Ah basta, di mo kasi siya gaanong nakakasama eh. Si Layne na lang kulitin mo, chupi!" pagtataboy niya kay Mardy.
"Layne! Tinataboy na ko ng kakambal ko oh. " para siyang batang nagsusumbong kay Layne.
"So ano nga bestie bakit ang tahimik mo?"
Bumalik nanaman sa isipan ko ang nangyari kagabi.
"Wala."
"Sigurado ka?" nag aalalang tanong niya sakin.
Kung alam mo lang Mandy.
"Oo." Nginitian ko na lang siya para di na siya mangulit.
"Siya nga pala Tober, saan ka nagpunta kahapon? Bigla kang nawala sa cafeteria eh." narinig kong tanong ni Layne sakanya.
"Wala nagpahangin lang."
"Weh? May nakakita daw sayo sa library. Baka naman sinusundan mo si Josephine. Ayiee! Baka may lihim kang pagtingin sakanya ah." pang aasar ni Mardy sakanya.
Tinignan siya ng masama nito para tumigil na siya sa pang aasar. Pero imbis na matakot siya ay mas inasar pa niya ito.
Tumayo na ko sa kinauupuan ko at umalis ng di nag papaalam sakanila. Hindi naman siguro nila ko mapapansin kasi sobrang busy sila sa pang aasar kay kuneho.
Naglakad lakad ako sa hallway at nadaanan ko ang music room. Nacurious ako sa laman nun sa loob kaya pumasok ako.
There are lots of intsruments here but the thing that caught my attention is the piano. I walked towards it and started to play the song that I love.
Wow, ang tagal na bago ko ulit naplay ang song na to.
Hey
Beautiful, beautiful, beautiful, beautiful angel
Love your imperfections every angle
Tomorrow comes and goes before you know
So I just had to let you know
The way that Gucci look on you, amazing
But nothing can compare to when you're naked
Now a Backwood and some Henny got you faded
You're saying you're the one for me, I need to face it
Unang beses ko itong narinig noon sa phone ni mommy ang ganda kasi nung meaning kaya nagustuhan ko kaagad.
Started when we were younger
Swear to God that I loved her
Sorry that your mum found out
Guess that we just really had the thunder
Ain't nobody else said I'd be under
Beautiful, beautiful life right now
Beautiful, beautiful night right now
No, no, no
Hey
Beautiful, beautiful, beautiful, beautiful angel
Love your imperfections every angle
Tomorrow comes and goes before you know
So I just had to let you know
The way that dress fall off you is amazing
Love a miracle, a beautiful creation
Baby, come a little closer let me taste it
You came a little closer, now you're shaking
Never ever gon' mislead you
Don't believe the lies they feed you
Stop and stare like a sculpture
Painted in your colors
Beautiful, beautiful life right now
Beautiful, beautiful night right now
Beautiful, beautiful by my side right now
Hey
Beautiful, beautiful, beautiful, beautiful angel
Love your imperfections every angle
Tomorrow comes and goes before you know
So I just had to let you know
The way that Gucci look on you amazing
But nothing can compare to when you're naked
Tomorrow comes and goes before you know
So I just had to let you know
I just had to let you know
Swear to God you're beautiful (yeah)
Tinapos ko ang kanta na may ngiti sa aking labi. Ngayon lang ulit ako kumanta, namimiss ko na tuloy sila mommy at daddy.
Napalingon ako sa likod ng may narinig akong pumapalakpak.
I saw Mam Jezel with a huge smile on her face and Tober still with his expressionless face.
"Wow just wow, you're voice is like magic to my ears. What's your name kid?" di parin mawala ang ngiti sa labi niya.
"Josephine mam."
"Oh Josephine, what a beautiful name that suits your beautiful face. I want you to join my choir, if it is ok with you?"
"Mam but." Totoo ba to? But I'm not that good. "Mam kasi ano po_" Di ko na natuloy ang sasabihin ko dahil biglang sumingit si kuneho.
"Yes mam, sasali siya." wala paring emosyon ang mukha niya.
Tinignan ko siya ng masama pero parang wala parin ito sakanya.
"Well that's good then. See you tomorrow afternoon here in the music room."
"Y-yes mam" wala na kong nagawa kasi ayaw ko naman umiba ang tingin sakin ni mam.
Nagpaalam na siya samin at kaming dalawa na lang ni kuneho ang naiwan dito.
"Why did you do that?!" sigaw ko sakanya.
"Did what?" nag mamaang maangan niyang tanong.
"Wag ka ngang mag maang maangan diyan! Bakit mo yun ginawa ha?!"
"To make you suffer? I guess?"
"Ahhh!!" ibinato ko sakanya ang sapatos ko pero naiwasan niya lang ito sunod kong ibinato ang kabilang sapatos ko pero naiwasan niya parin ito. Kaya tumakbo ako papalapit sakanya at susuntukin sana siya pero dahil nga sa likas sakin ang pagkashunga, napatid ako na agad naman niyang nasalo, ang kaso hindi niya nabalanse ang sarili niya kaya pareho kaming natumba.
Nakadagan ako sakanya at siya ang nasailalim ko, magkalapit ang mukha naming dalawa at konting konti na lang ay magdidikit na ang mga labi namin. Diretso siyang nakatingin saking mga mata at ganun rin ako sakanya.
"Your eyes, they're beautiful a-and g-glowing?" nagtataka ang mga mata niyang nakatingin sakin.
Wait, my eyes are glowing?
Agad akong tumayo at kinuha ang phone ko sa bulsa para makita kung talagang nagliliwanag ang mga mata ko.
"W-wait, why are my eyes glowing?" natatakot na ko dahil hindi normal ang nangyayari.
San ka ba naman nakakita ng mata na nagliliwanag ha? Diba nakakatakot.
Para na kong tangang natataranta dito dahil sa hindi ko na alam ang gagawin ko.
"Just calm yourself Miracle, everything is going to be alright, just please calm yourself. We're going to the clinic to know what is happening to you and if that is normal." pagpapakalma niya sakin at tumango na lang ako bilang tugon.
Maglalakad na sana kami palabas ng music room nang biglang nandilim ang paningin ko at hindi ko na alam ang sunod na nangyari.
"How is she?" narinig kong boses ng isang lalaki sa tabi ko.
"She's ok, for now."
"But nurse Jen, about her eyes, is it normal?"
Unti unti kong minulat ang mata ko para makita kung sino yung dalawang nag uusap malapit sakin.
"I don't know Mr. Ortiz. First time ko lang makaencounter ng ganito."
Nakita ko si Tober na kausap si nurse Jen nang may pag aalala sa kanyang mukha.
"W-where am I?" pag storbo ko sa pag uusap nila.
"Miracle, kamusta pakiramdam mo? Are you ok now? Do you need something?" sunod sunod na tanong niya dala ng pag aalala.
"Nothing, I'm ok now." umupo ako sa higaan at tinignan ang paligid ko, kulay puti ang nakikita ko sa paligid, lahat ng kagamitan dito sa loob ng silid ay kulay puti.
"Where am I?" I asked, di parin ako pamilyar sa paligid.
"Nandito ka sa clinic, diba papunta tayo dito kanina dahil sa mata mo, kaso bigla ka na lang natumba kaya binuhat na kita papunta dito."
"Yeah, naalala ko yun. Argh!" hinawakan ko ang ulo ko dahil nakakaramdam nanaman ako ng sakit.
"Hey, are you ok? Saan ang masakit?" hinawakan ni Tober ang magkabilaang sintido ko at hinilot ito.
"Ang sweet niyo naman. Bagay na bagay kayo, magkasintahan ba kayo?" tanong ni nurse Jen na kakarating lang dahil may kinuhang halamang gamot.
Agad kong tinanggal ang kamay ni Tober sa sintido ko at umayos ng upo.
"A-ah nurse Jen hindi po kami m-magkasintahan." siniko ko si kuneho para tulungan akong mag explain sa nurse.
"Yeah, were just friends." walang emosyong sagot nito.
Ano to? Kanina lang nag aalala ngayon naman back to walang emosyon. Weirdo.
"Talaga? Well kung ganon sayang naman, bagay pa naman kayong dalawa atyaka maganda at gwapo pa sana yung magiging anak niyo."
"Nurse Jen friends lang po kami tyaka pano naman napunta sa anak anak yan."
"Sinabi ko lang, totoo naman kasi eh." kinikilig niyang sabi.
Kita mo to, parang teen ager kung kumilos, pero sabagay bata pa naman siya.
"Oh siya, pumasok na kayong dalawa panigurado marami kayong namissed na mga klase. Nga pala Mr. Ortiz ipainom mo to kay Ms. Beaufort para mawala yung sakit ng ulo niya at ikaw naman Ms. Beaufort alagaan mo yang sarili mo, napakaganda mo pa namang dalaga." bilin niya saming dalawa.
Nagpaalam na kami sakanya at lumabas na ng clinic, inaalalayan parin ako ni Tober habang naglalakad sa hallway.
"Uhm Kune_ I mean Tober, ok na ko, kaya ko na maglakad mag isa." tinanggal ko ang pagkakaalalay niya sakin.
"Wag na matigas yang ulo mo, aalalayan parin kita, mahirap na baka matumba ka nanaman."
"Kaya ko na nga." pagpupumiglas ko hanggang sa matumba ako.
"Ayan na nga ba ang sinasabi ko, ang kulit mo kasi eh." inalalayan niya akong tumayo.
"Eh sinabi na nga lang kasi na kaya ko diba!" sigaw ko sakanya pero parang wala siyang narinig at bigla na lang akong binuhat na parang bagong kasal.
"Ano ba! Ibaba mo nga ko! Kaya ko ang sarili ko!" pilit kong binababa ang sarili ako pero higit na mas malakas parin sakin si kuneho.
"Anong gusto mo, aayus ka diyan o kakaladkarin kita gamit yang paa mo hanggang sa makarating tayo doon sa kwarto mo." pananakot niya sakin.
Di na lang ako sumagot dahil sa takot na baka totohanin niya yung sinabi niya.
Tahimik lang kaming dalawa hanggang sa makarating kami sa room ko.
Inilapag na niya ko sa kama at inilagay ang mga halamang gamot sa side table ko.
"Is this your parents?" nakita kong hawak na niya ang picture frame at tinignan niya ito ng maigi.
"Obvious ba? Malamang magulang ko sila."
"They look familiar."
"Syempre kilala sila dito sa buong Atlanta."
Hindi na siya nagsalita at binalik ang picture frame sa side table.
"Stay there, I will just prepare your medicine." pumunta siya sa bathroom ko at inihanda ang mga halamang gamot.
"Nanatili akong nakaupo sa higaan at hinintay siyang matapos sa ginagawa niya."
"Here drink this." inabot niya sakin ang gamot na nakalagay sa baso.
Halos masuka ako ng matikman ko yun.
"What is that? Ang panget ng lasa."
"Wag ka ngang maarte, dali na at ubusin mo na to para makapasok na tayo sa klase."
Kahit na nakakasuka ang lasa ay pilit ko paring inumin ito. Halos di na ko huminga para lang hindi malasahan yon, inubos ko na lahat at ibinalik sakanya ang baso.
"Hintayin mo na lang ako sa labas, magmumumog lang ako. Nalalasahan ko parin kasi yung gamot."
Hindi na siya sumagot at naglakad palabas. Agad naman akong nagmumog at lumabas na rin.
Dumiretso na kami sa classroom at sinalubong kami ni Mandy.
"Bakit ngayon lang kayo?" tanong niya saming dalawa.
"Ano kasi kinausap kami ni Mam Jezel." sagot ko rito.
"Mam Jezel? Diba siya yung music teacher natin, anong sinabi sainyo?"
"Wala naman_" di ko na natapos yung sasabihin ko dahil sumingit nanaman si kuneho.
"Sinali siya sa choir ni Mam Jezel."
"Talaga?! Maganda siguro boses mo! Di pa kita naririnig kumanta. Kantahan mo naman ako please." pangungulit niya sakin.
"Sa susunod na lang kita kantahan. Nahihiya pa ako eh."
"Sabi mo yan ah, atyaka huwag mong ikahiya yang boses mo. Alam mo bang sobrang mapili si Mam Jezel, pinakamagaling na singer ang lahat ng kasali sa choir niya. Ang swerte mo, gusto ko talaga marinig yang boses mo, hindi mo man lang sinabi sakin na may hidden talent ka pala."
"Huwag mo na siya kulitin." pagpigil ni Tober sa pangungulit ni Mandy.
"Hoy Mr. Ortiz, akala mo rin naman hindi maganda yang boses mo, dapat iparinig mo rin yan kay Mam Je_" hindi na naituloy ni Mandy ang sasabihin dahil tinakpan ni Tober ang bunganga niya.
"Hmmm! Hmmm!"
"Ang daldal mo." tinanggal na niya ang kamay niya sa bunganga ni Mandy.
"Siya nga pala bat parang kokonti lang yung mga estudyante?" tanong ko sakanya.
Ngayon ko lang napansin na maraming wala sa loob ng classroom namin. Pati ang prof namin wala rin.
"Ah nakalimutan kong sabihin, wala tayong klase ngayon hanggang Friday, preparation daw for the upcoming event." ang lawak ng ngiti niya ah, maganda siguro yung event na tinutukoy niya.
"Anong event naman yun?"
"Tentenenen tugtug tugtug. Midnight Ball! Oh diba ang saya." At talagang may pasound effect pa siyang nalalaman halatang tuwang tuwa sa Midnight Ball na yan.
"Parang ayaw kong pumunta."
"Wag ka ngang kj! Pumunta ka, may mga dala pa naman akong gown para sayo, pinagawa ko pa yun sa designer namin. Atyaka masaya yun, minsan lang yun. Malay mo dun mo mahanap ang Prince Charming mo, ayieh!" pang aasar niya sakin.
"Prince Charming? Tsk!" singit naman ni kuneho.
"Di ko kailangan ng Prince Charming no, hindi ko pa iniisip ang tungkol diyan."
"Pumunta kana kasi, please!" pagpupumilit niya habang nakapout.
"Oo na, itigil mo lang yang pagpapout mo, nakakairita."
"Ang harsh mo talaga besty."
"Teka, kailan ba gaganapin yan?"
"Sa Saturday daw kaya hanggang Friday ang preparation."
"Ano na ba ngayon?"
"Tuesday na besty ibig sabihin may 3 days na lang tayo para mag prepare. Kailangan maging maganda tayo sa Midnight Ball. Hoy ikaw Tober Markey Ortiz partner mo si besty ah, sabi nila kailangan daw may partner." sabi niya kay kuneho.
"Tsk, kailangan ba talaga?" pagrereklamo niya.
"Wag ka ngang puro reklamo! Basta partner kayo ni besty! Hindi ko lang makita na magkasama kayo malilintikan ka sakin!" pananakot niya kay kuneho.
"Ok lang naman siguro kahit walang partner Mandy." sabi ko sakanya.
"Ah basta the decision is final, dalawa kayo ang magpartner." pagmamatigas niya.
Ano ba tong pinasok ko?
クリエイターの想い 
MissKayeArco
MissKayeArco Creation is hard, cheer me up! VOTE for me!
Like it ? Add to library!
週次パワーステータス
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット