章 219: Jin (Chapter 64)
"YAP!" halos sabay na sambit nina Jin at Marian nang makita ang isa't isa.
Nagyakap sila nang mahigpit. Walang pagsidlan sa labis na kaligayahan ang puso nilang dalawa.
"Yap, nakakahiya naman sa 'yo ang bango mo," nakangiting sabi ni Jin. Inaamoy niya ang buhok ni Marian.
"Mabango ka rin naman, a," natatawang tugon nito. "H'wag tayo rito sa kalsada, yap, baka may makakilala pa sa akin," dagdag nitong turan.
Nagkalas silang dalawa mula sa mahigpit na pagyayakapan.
"Saan tayo, yap?" tanong niyang hinahaplos ang makinis na pisngi ng kasintahan.
"Basta sumama ka lang sa 'kin," nakangiting tugon ni Marian. Inamoy nito ang bandang kilikili ni Jin.
"Okay, sabi mo, e."
Inakbayan niya si Marian at lumakad na sila. Nakayakap ito sa kanyang beywang.
"Yap, miss na miss ko na 'to," sabi ni Marian sabay dakma sa harapan ng pantalon ni Jin.
Napaigtad si Jin sa ginawa ng kasintahan at natawa. "Sobrang namiss ka na rin niyan, yap," sabi niya.
Tahimik na sa buong subdivision kaya panatag silang walang makakapansin sa harutan nilang dalawa.
"Yap, baka naman may ibang nagpapaligaya na nito, ha."
Napalunok siya ng laway. Parang sinaksak ang puso niya sa sinabi ni Marian. Ngunit hindi siya nagpahalata.
"Sorry, yap, hindi ko maiwasan, e," kunwari ay seryoso niyang sabi.
"So mayroon nga?" malungkot na tanong ni Marian sabay kurot sa kanyang tagiliran. Inalis din ang kamay niya sa balikat nito.
Natawa siya sa naging reaksiyon ng kasintahan. Muli niya itong inakbayan pero pilit inaalis ni Marian ang kanyang kamay.
"Sige pagtawanan mo ako. Ako, kahit ang daming nanliligaw sa akin wala akong pinapansin," naiiyak nang sabi ni Marian.
"Sorry, yap, wala ka palagi sa tabi ko, e. Siya, kasama ko palagi," natatawa pa ring sabi ni Jin.
"E, sino ba kasi 'yan? Mas masarap ba siya sa akin, ha?" Medyo mataas na ang boses ng dalaga.
"Mas masarap ka, yap. Ang pangalan niya pala ay Maryang Palad."
Kinurot siya ni Marian sa tagiliran na kanyang ikinangiwi. Naintindihan agad ng dalaga ang ibig niyang sabihin.
"Loko-loko ka talaga, yap," nakangiting sabi ni Marian na tumigil na sa paglalakad. "Nandito na tayo sa magiging bahay natin," dagdag nitong sabi.
Napatingin si Jin sa isang malaking bahay sa kanilang harapan. Kumunot ang kanyang noo.
"Yap, ayokong tumira lang tayo sa isang apartment. Binili ko 'yan, para sa ating dalawa."
"Teka, yap, sigurado ka?"
Niyakap siya ni Marian nang mahigpit. "Yap, please... dito ka na tumira. Para palagi na kitang makasama. Ang pagkakaalam nina mommy at daddy may mga kaibigan ako rito kaya malaya akong dalawin ka rito, yap," nangungusap na sabi ni Marian.
"Yap, sobra-sobra naman ito. Hindi ito ang gusto kong mangyari. Gusto kong ako ang bumili ng magiging tirahan natin balang-araw," seryoso niyang sabi.
Sa totoo lang ay nakaramdam siya nang panliliit sa katayuan niya sa buhay kompara kay Marian. Sumakit ang kalooban niya sa isiping mahihirapan siyang makabili nang ganoon kalaking bahay. Alam niyang maraming pawis pa ang kailangang lumabas sa kanyang katawan bago magkaroon ng milyon-milyong salapi.
"Yap, mahal na mahal naman natin ang isa't isa 'di ba? Hindi na importante ang bagay na 'yan para sa totoong nagmamahalan. Isipin mo na lang na balang araw kapag successful ka na, edi bumili ka ng bahay. So dalawa na bahay natin," nakangiting sabi ni Marian. Hinahagod nito ang kanyang likuran.
Kumalas siya mula sa mahigpit na pagyayakapan nilang dalawa. Ikinulong niya sa dalawang magagaspang na kamay ang makinis na mukha ng kasintahan.
"Pangako ko sa 'yo, yap, magiging successful ako para sa 'yo at sa magiging mga anak natin. Mahal na mahal kita," madamdamin niyang pahayag.
Nagtitigan silang dalawa. Tila mga mata na lamang ang nag-uusap. Dahan-dahang naglapat ang kanilang mga labi. Halos sabay silang pumikit at buong pusong pinagsaluhan ang isang matamis na halik.
Hindi na nila batid kung paano sila nakapasok sa loob ng bahay. Nasa sopa na silang dalawa. Nakahiga si Marian at nakapatong naman si Jin.
Patuloy nilang pinagsaluhan ang halik na punong-puno ng pagmamahalan.
"Mahal na mahal kita, yap," anas ni Jin sa tuwing maghihiwalay saglit ang kanilang mga labi.
"Mahal na mahal din kita, yap," tugon naman ni Marian.
Ilang sandali pa ay kapwa na sila hubo't hubad. Hindi na nila nagawang buksan ang aircon dahilan para lalo silang mag-alab sa init at pagpawisan ang kanilang mga katawan.
"Yap, sakyan mo ako," hiling ni Jin kay Marian.
Halos kalahating oras na noong sinasamba ng dalaga ang napakatigas niyang laman. Maraming beses na siyang muntikan nang labasan sa napakadalubhasang pag-angkin nito sa kanyang pagkalalaki pero sa tuwing malapit na niyang marating ang langit ay sapilitan niyang hinuhugot iyon mula sa bibig ng dalaga. Sabay hinga siya nang malalim para makontrol ang dagtang sabik nang sumambulat.
"Before I ride you like a cowgirl, eat me like a hungry cowboy..." nakangiting sabi ni Marian. Mahigpit pa rin ang pagkakahawak nito sa pumipintig niyang sandata. Panay ang dila nito sa butas at ulo niyon.
"Ahhh... yap, h'wag mo nga akong ini-english diyan," sabi ni Jin na panay ang ungol sa matinding sarap na nararamdaman.
Natawa si Marian kapagkuwa'y sinipsip ang lumalabas na mga paunang katas ni Jin.
"Ahhh... yap, ayoko munang labasan," sabi ni Jin na napaliyad at napahigpit ang hawak sa sopa.
Pero hindi tumigil si Marian sa kakasubo ng kanyang pagkalalaki. Sanay na sanay ang bibig nito sa napakalaki niyang alaga. Manaka-naka'y dini-deep throat pa siya ng dalaga.
Hinawakan niya ang ulo ni Marian para pigilan pero hindi na talaga mapipigilan pa ang kanyang kasintahan. Hanggang sa nanigas na ang kanyang buong kalamnan at nanginig ang mga tuhod.
"Ahh... yap..." mahaba niyang ungol at pumutok nga ang kanyang katas sa loob ng bibig ni Marian.
Hinawakan niya ang ulo nito para lubayan na ang kanyang pagkalalaki pero ayaw makinig ng dalaga.
"Ang sarap ng gatas mo, yap," mayamaya'y sabi ni Marian. Inilabas nito ang dila para ipakitang nilunok nito ang kanyang katas.
"Para ka na talagang bakla niyan, yap. Bakit mo naman nilunok?" tanong niya rito.
"Ayokong may masayang sa 'yo, yap. Lahat ng sa 'yo at galing sa 'yo ay isang kayamanan," natatawang tugon ni Marian.
Natawa siya sa sinabi nito. Hindi niya talaga sukat akalaing may isang babaeng kagaya ni Marian ang magmamahal sa kanya nang ganoon katindi.
"Tama na 'yan, yap," saway niya sa kasintahan na muli na namang sinusubo ang matigas pa rin niyang laman.
"Yap, eat me..." animo'y nagmamakaawang sabi ng dalaga.
Ngumiti si Jin. Sa totoo lang ay sabik na siyang sambahin ang hiyas ng pagkababae ni Marian pero naunahan lang siya nitong sambahin ang kanyang katigasan.
"Your wish is my command..." nakangisi niyang turan kay Marian.
Natawa ang dalaga sa kanyang sinabi. "Ang galing mo nga mag-english, e," sabi nito.
Kumagat-labi si Jin sabay kindat kay Marian. Kapagkuwa'y hinawakan ang mukha nito at siniil nang maalab na halik sa mga labi. Natikman ni Jin ang sarili niyang katas mula sa bibig nito. Pero hindi naintindihan ni Jin kung bakit baliwala na lamang sa kanya iyon. Bagkus ay mas lalo pa siyang nasarapan sa kanilang halikan.
Ilang sandali pa ay si Marian naman ang nakaupo sa sopa at si Jin naman ang nakaluhod sa harapan nito. Kaagad niyang inangkin ang namamasa na nitong pagkababae. Kinain at sinipsip niya ang kuntil ng pagkababae nito.
"Shit, yap... ang sarap ahhh..." napapamurang sabi ni Marian.
Mahigpit ang hawak ng dalaga sa kanyang ulo at mas lalo pang idinidiin sa pagkababae nito. Sarap na sarap naman si Jin sa pagkain niyon na animo'y kumakain siya ng tahong.
Panay ang liyad at ungol ni Marian sa nakakabaliw na sarap na iginagawad niya rito. Samantalang mas lalo namang nag-apoy sa init ang kanyang katawan dahil sa mga ungol at daing ng kasintahan.
Ilang sandali pa ay narating din ni Marian ang pintuan ng langit. Kapwa sila napahingal.
"Yap, ang sarap nang ginawa mo," humihingal na sabi ni Marian.
Muli silang naghalikan. Umupo na rin si Jin sa sopa.
"Yap, ride me like a cowgirl," muli niyang giit kay Marian.
"I'll be a better cowgirl than Kitty Canutt," nanunukso nitong tugon.
Muling naghinang ang kanilang mga labi. Habang naghahalikan sila ay dahan-dahang sumakay ang dalaga sa kanya.
Hinawakan ni Marian ang kanyang napakatigas na kargada at itinutok sa bukana ng pagkababae nito.
"Ahhh..." halos sabay nilang ungol nang maging isa ang dalawa.
Inilagay ni Jin ang mga kamay sa likod ng ulo. Namumungay ang mga matang pinagmasdan niya ang karugtong ng kanyang buhay. Ginawa nga ni Marian ang sinabi nito. Sinakyan siya nito at nag-umpisang magtaas-baba sa kanyang katigasan. Nag-umpisa itong magwala sa pangangabayo. Mas lalong nagsilabasan ang kanilang mga pawis.
Ilang sandali pa ay sabay nga nilang narating ang langit. Hindi pa roon nagwakas ang pag-iisa ng kanilang mga katawan. Lahat ng posisyon na alam nila ay kanilang ginawa. Maraming beses nilang narating ang rurok ng kaligayahan.
"Yap, dito ka na lang tumira," sabi ni Marian.
Nasa kwarto na sila noon. Nakaunan si Marian sa kanyang kanang braso at nakayakap.
Hindi agad nakatugon si Jin. Nakatitig lamang siya sa kisame. Nagtatalo ang kanyang isipan sa bagay na iyon. Gusto niya pero may mga elementong nagpapagulo sa kanyang isipan. Isa na roon ay ang kanyang pride. Nahihiya talaga siya kay Marian.
"Yap..." malambing na sambit ng dalaga. Hinahalik-halikan at inaamoy nito ang kanyang kilikili.
"Yap, pag-iisipan ko ang tungkol dito," seryoso niyang tugon.
Napabuntong-hininga nang malalim si Marian at hindi na tumugon. Animo'y sumuko na ito at ayaw nang argumento.
Maraming beses pa nilang pinagsaluhan ang tamis ng pag-ibig nang gabing iyon. Kunting pahinga lamang ay muli na naman silang nagtatalik. Ganoon sila kasabik sa isa't isa kaya sinulit talaga nila ang pagkakataong iyon habang magkasama pa sila.
週次パワーステータス
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット