章 10: A Thief of Her Own House
I scoffed as I stared at my house from afar. It is crowded outside our house, mga taong nakikitsismis na naman kahit ilang linggo na naman ang nakalipas.
Ang balita sa bayan ay nagpakamatay ang dalawang miyembro ng Pamilya de Vera. While some rumors said that there was a demon attack. The worst rumor was that Father tried to rape Elisse, and they eventually killed each other. But of course, there was no rumor about me. They didn't know me.
Kinuha ko ang iilan sa mga kayamanan ng aming pamilya bago ako umalis sa bahay, at bago pa mapuntahan ng kung sino ang bahay namin. I'm only thirteen but I think I know how to survive. I trade some of the finest materials in our house, and I get gold and silver coins in return. Enough to keep me alive for some months.
Naglakad ako patungo doon sa bahay namin, they don't know me anyways. Bakit nga ba kailangan kong magtago?
Napatingin sa'kin ang iba pero hiniwalay din agad ang tingin sa'kin. I smirked when the house has been set for sale by the Capitol. Guess I'll have no chances of stealing from the house, pero mamayang gabi siguro.
Tumalikod na ako at pumunta sa isang kainan malapit sa'min. Well, I haven't known this for the past 12 years of my life. Ngayon lang naman kasi ako nakalabas.
I'm only thirteen pero maalam na akong magnakaw. My heart is also filled of anger and darkness, but I put a mask for them not to see it.
"Ganda bata! Anong sa iyo?" wika ng tindera nang umupo ako sa mesa. Ngumiti naman ako at intinuro ang humba. Nakuha naman niya ito at kaagad akong binigyan. I dropped the payment at the table at mabilis na kumain because I still need to get ready for later.
Tumingin ako sa langit, at napansing kumukulimlim na. I wonder if the Gods up there really see everything here in the mortal realm.
Napansin ko ang isang tao sa harap ko. She had no eyes, at duguan din ang bibig niya. Mukhang hindi siya napapansin ng ibang tao rito. Ah, this is a ghost.
I am not even scared. Aaminin ko medyo nagka-trauma ako sa mga demonyo, but I'm not scared of anything else now. Hindi ko alam kung bakit bigla nalang akong nakakakita ng mga multo, but they did not scare me.
I finished my soup, at kaagad na umalis sa kainan. Sinulyapan ko ang multo to see if she has anything to say to me, pero mukhang wala naman. Her head turned to my direction pero bumaba rin ito doon sa pinagkainan ko. Umirap ako at hinayaan nalang ang multo na iyon.
I wore all black clothes, nang makapunta ako sa isang eskinita, nagsuot ako ng black mask. Of course, I cannot risk revealing my own identity mamaya kapag nagnakaw ako sa sarili kong bahay.
"You will steal?" Napabaling naman ako sa nagtanong at tinutok dito ang aking dagger. Nanlaki naman ang mata ko, tumagos ang dagger ko sa katawan niya. I sighed, isa na namang multo.
Ngumisi ako, "Yes, will you help me?"
"Probably, if you do something for me in return," sabi niya at ngumiti. I cringed when I saw him toothless. argh, wala bang matinong multo?
"Anong gusto mo?" Tanong ko at pinaikot-ikot ang dagger sa'king kamay. I was practicing, hindi naman kasi ako maalam. I mean sino bang babae ang maalam gumamit nito sa edad na trese?
"Take me to the afterlife. I believe magagawa mo iyon," sabi niya and crossed his arms on his chest.
Afterlife? It is Thanatos, God of Death, that brings souls to the afterlife. Nandoon siya matapos mamatay ang pamilya ko. Hindi ko malilimutan iyon.
Tumingin ako sa multo at tinanguan siya. Ngumiti siya lalo, na tila alam kung anong naiisip ko. "You're fearless for your age. I bet your heart is stone cold."
Umiling ako sa multo, at napansing nagsimula nang dumilim. Tinago ko ang dagger sa leather jacket ko, at nagsuot naman ako ng bucket hat to disguise myself more. Pumunta ako sa likod na parte ng bahay namin, I looked around at nakitang walang taong nakapaligid.
Nilabas ko ang kopya ko ng susi ng backdoor namin. Nagsalita naman ang multong kasama ko, "Dito nalang ako sa labas para bantayan kung sakaling mayroong darating."
"Ahh, you might see dark souls of the objects there. Huwag kang magugulat," dagdag pa niya. I glanced at him and raised an eyebrow, "Nothing scares me anymore."
Nagkibit-balikat sa'kin ang multo kaya't sinamaan ko siya ng tingin. Tinanguan niya ako, "Go before people from Capitol patrols here."
I unlocked the door, at kagaya ng sinabi ng multo, I saw the dark souls of objects, and I was fascinated. Even the smallest things have souls.
Naglabas ako ng flashlight at ng trash bag. Sinimulan kong maghakot ng mga gems at gold bars na nakatago sa basement.
Matapos ay umakyat ako sa attic. Sa kwarto ko. Kumuha ako ng mga ilang simpleng damit ko, at ilang kagamitang mahalaga sa'kin. Naningkit naman ang mata ko nang makakita ng flashlight mula sa malayo. Papunta siya rito sa bahay.
This must be the patrol for tonight. I immediately turned off my flashlight.
Nagulat ako nang makaramdan ng malamig na kamay sa'king balikat. Kaagad akong lumingon sa multo, "Aish! Ginugulat mo naman ako."
"Kailangan mo nang umalis," sabi sa'kin nang multo habang nakatingin doon sa patrol.
Tumango ako at mabilis na bumaba mula sa attic. "Nasaan na siya?" Tanong ko sa multo.
"Malapit na," iyan ang sagot niya. "Teka, ang gamit mo?"
Napasapo naman ako sa'king noo nang mapansing hindi ko pala dala ang gamit ko. Tss. Mukhang mapapalaban ako rito, ah.
Akmang babalik ako paakyat nang bigla akong pigilan ng multo, "Hayaan mo na. Umalis ka na muna rito!"
Umiling ako. Mas mahalaga ang gamit ko, at sigurado naman akong hindi ako mahuhuli. I won't take this risk for nothing. "I'm going to fulfill my promise to you," sabi ko at umakyat sa attic.
Hinila ko ang gamit ko sa isang tabi, at nagtago ako sa may cabinet.
"Anong ginagawa mong bata ka?!" The ghost scolded me. "Repaying you for your help, Ghost."
I heard the creaking of the main door. Nakapasok na ang patrol. Bakas sa boses niya ang pagtataka, "Bukas ang pintuan sa likod."
Ramdam kong tiningnan niya ang basement, at malamang ay nakita niyang kagulo iyon. I heard him mutter curses, at ang ginawa ko nama'y nilabas ang dagger ko.
Mabilis ang mga hakbang niya paakyat sa second floor. I heard him opening each door of the rooms in there, pero wala siyang nakita.
Finally, I saw a light. Malamang ay tinapatan niya ng flashlight ang pinto ng attic. So he's coming here?
"Gods, help me," I heard his voice tremble. Napatawa naman ako, yup you should fear me.
Narinig ko ang pagakyat niya rito, kaya't mas lalo kong hinanda ang dagger ko.
The attic was opened, and I saw the patrol's face. Punong-puno ito ng takot, pero naglakas-loob pa rin siyang pumasok dito. What a weakling.
Tinago ko muna pansamantala sa aking likod ang dagger, but I still held it tightly. Natapatan ng flashlight ang trashbag na dala-dala ko, at napalunok naman siya.
Inilibot niya ang kaniyang tingin, at napasigaw naman siya nang tumapat sa'kin ang ilaw.
He drew his sword.
Thieves of Harmony
By lostmortals
Plagiarism is a crime.
Thank you for reading!
週次パワーステータス
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット