アプリをダウンロード
45.45% When the Sunset’s Gone / Chapter 10: Chapter 9

章 10: Chapter 9

Night Night

"Papunta na sa bahay namin ito ah? Bakit dito akala ko ba mag didinner tayo?"

"Oo nga! Mag didinner tayo. Sa bahay mo."

"Oh sira ka ba?! Bakit sa bahay namin?" Pagtataka ko.

"Will you please stop shouting? Napaka-ingay ng bibig mo." Inis siyan sumagot.

"Okay, I'll shut up when I'm done."

"Magluto ka ng hapunan."

"Hindi ako marunong magluto. Ano ipapakain ko sayo? Cup noodles? Pancit Canton?"

"Seryoso ka ba dyan? Hindi ka marunong magluto?"

"Sa tingin mo nagrereact ako ng ganito kung marunong ako?"

"Okay, Fine. I'll cook."

"Good." Ngumisi ako.

Naglakad na kami patungo sa aming beach house. Malamig na kaya pumasok na kami agad sa loob ng bahay.

"Aakyat lang ako." Sabi ko pagkapasok ko ng bahay.

"Punta ko sa kusina."

"Feel at home." Sabi ko.

Tinanggal ko ang pumps ko at sinuot ang comfy slippers ko. Naligo muna ako at nagpalit ng damit. Nag-suot na ako ng matching na pajamas. Pagkatapos ay bumaba na uli ako.

Narinig ko ang tawanan nila Manang at Alec. Naabutan ko sila na nagpiprito ng kung anong pagkain. Si Manang ay naghahain na ng kanin at ng plato.

"Sit right there, Carmen."

"What are you cooking?" Tanong ko.

"Just sit down and be patient, Sweetheart." He winked.

"Nako, Ma'am. Ang bait po pala ng boyfriend nimo." Sabi ni Manang habang naglalagay ng kutsara't tinidor.

"Ay! Manang, Hindi ko po yan boyfriend."

"Nako! Pa-humble pa talaga ang sweetheart ko. Wag ka ng mahiya dahil boyfriend mo na talaga ako."

Putcha! Ang hangin talaga dito oh. Grabe! Napaka lakas ng hangin.

"Dinner's ready."

"Manang sumabay ka na po sa amin." Pag-aaya ko kay Manang.

"Hindi na, Ma'am. Kumain na ho ako. Iwan niyo na lang ang hugasin riyan sa lababo."

"Sige, Manang. Magpahinga ka na po, Kami nalang po ang bahala. Salamat po. Goodnight!"

Si Manang ay matagal nang nag-tatrabaho rito. Parang grade 5 pa lang ata ako ay nandito na siya.

"Let's eat?" Tanong niya.

Nilagyan niya ako ng buttered chicken sa plato pati na rin ang corn and carrots.

Kumuha ako ng parte ng manok at corn and carrots at sinubo. Ang sarap ng luto niya! Malasa ito.

"Ano?" Halata ang pagtataka sa mukha niya.

"Masarap siya, Infair. Marunong ka pala magluto."

"Thanks. Kumain ka ng marami."

Nakakailang kuha na ako ng kanin at nakaka-tatlong leg part na ako ng manok.

"Do you really eat this kind of portion?" Tanong niya.

"Yup." Sagot habang busy ako sa pag-nguya ng pagkain.

"Hindi halata. Hindi ka nagkakalaman ng sobra?"

"Nope. I think it's my metabolism."

"Hmm. May beer ba kayo dito?"

"Meron dyan sa fridge. Kay Papa iyon."

"Can I take some?"

"Sure basta palitan mo."

"Ito naman hindi pa nakakakuha, palitan na agad."

"Hay! Sige kumuha ka na dyan." Turo ko sa ref namin.

Kumuha siya ng limang can ng beer. Sunod sunod niya itong ininom. Habang ako ay bising-bisi sa pagkain. Ang sarap talaga ng buttered chicken pati yung corn and carrots.

"Sino ba kasama mo dito sa bahay niyo?" Tanong niya.

"Parents ko. Why?"

"Nothing. I was just curious kung may iba kang kasama dito."

"Okay." Tumango ako.

"Teka matanong kita. Nagka-boyfriend ka na ba?"

"Oo."

Kahit hindi at wala pa akong nagiging boyfriend.

"Really? Ilan?"

"Hindi ka ba naniniwala?" Tumaas ang kilay ko.

"Hindi kasi a person busy like you in school? I think you don't have time with relationships."

"Paano mo nasabe? Baka magulat ka kung ilan na naging boyfriend ko."

Ano ba itong lumalabas sa bibig ko, huh? Para naman akong tanga. Ilan? Ilan na ba naging boyfriend ko? Baka hindi nila alam na girlfriend nila ako. Ay! Zero pala.

"Then, Ilan?" Tanong niya muli.

"Lima."

Oo, Limang imaginary boyfriend. Si Brad Pitt, Si Chris Pratt, Si Paul Klein, Si Andrew Garfield, at Daniel Padilla.

"Iba din."

"Alam mo dapat gumawa tayo ng rules sa relasyon na ito." Dagdag niya.

"Excuse me, Mr. Alvidrez. Wala tayong relasyon, okay?"

"Okay, First Rule, Hindi ka pwedeng sumama sa ibang lalaki not unless, kasama mo ako."

"So ano? We're going public? No way! Paano si Pri—"

"You like him? That Prixton?" Kumunot ang noo niya.

"Oo bakit? Siya yung ideal man ko."

"Ideal guy, huh? You like blonde and all that?"

"Oo bakit? May problema ka ba? Aangal ka, huh?"

"Mas gwapo pa ako doon."

"Hindi kita type, fyi lang."

"Wow! Hindi rin kita type. Anong akala mo?"

"Second rule, No one gets to interfere with what I do and what I say."

"Third, Kung anong sasabihin ko, Whatever I want you to do, You do it."

"Does that mean kapag ikaw ay na-aano? Dapat makikipag-ano din ako?"

"Anong ano?" Halata sa mukha niya ang pagka-gulo.

"Like sex?"

"Oh. Don't worry i'm not that kind of person."

"Gosh."

Pagkatapos ko kumain ay niligpit ko na ang pinag-kainan namin. Ako na ang naghugas ng plato para makapag-pahinga na rin si Manang.

"I'll go ahead, Carmen." Paalam ni Alec.

"Nakainom ka ah. Makakapag-maneho ka ba?" Tanong ko.

"Kapag nagsabi ba ako ng 'hindi' patutuluyin mo ako dito?"

"Hindi."

"Sige alis na ako."

"Wait! Dito ka na nga. Mamaya ma-aksidente ka pa pauwi. Sige dito ka na matulog."

"Saan ako matutulog?"

Saan nga ba siya matutulog? Sa sala? Baka dumating sina Mama at Papa ng biglaan. Eh sa kwarto ni Kuya? Nyork! Naka-lock yun at ayaw ni kuya na pinapasok ang kwarto niya ng walang paalam. Teka hindi pwedeng sa kwarto ko! Pero, Parang doon din naman papunta.

"Sa kwarto ko na lang."

Inalalayan ko siyang maglakad patungo sa kwarto ko. May sofa bed naman doon. Yung sofa ko kasi ay convertible to bed.

"Dyan ka na matulog." Turo ko.

"Paano yung damit ko?"

"Edi magbihis ka!" Sigaw ko.

"Wala ka bang t-shirt dyan?" Tanong niya.

"Mukha bang kasya yung damit ko sayo, huh?" Pagsusungit ko.

"Hmm."

Hay! Kuha na lang ako ng t-shirt ni Papa sa kwarto nila. Kinuha ko iyong hindi pa nagagamit. Bibili na lang siguro ako ng bago.

"Oh ayan! T-shirt mo." Binato ko iyon sa kanya.

Hinubad niya ang kanyang long sleeve at shit na malagkit! Nasilayan ko yung katawan niya. It looks like he really worked for it. He has a perfect athletic-built body. Ang kanyang braso ay kahit tingnan mo lang ay alam mo na matigas talaga ito.

Napa-atras ako at takip ng mata nang nag-badya siyang tatanggalin ang kanyang pantalon.

"Midnight snack is ready, Sweetie."

Fvck! Did I stare at him too long?

"Shut up. Matulog ka na at matutulog na ako."

Inabutan ko siya ng unan at kumot. Nahiga na ako sa aking kama and at last! Makakapag-pahinga na ako.

"Night night, Sweetie."

"Goodnight, Alec."


章 11: Chapter 10

Dream Girl

Humikab ako at nag stretching pagmulat ng aking mga mata. Isang sinag ng araw ang bumungad sa akin.

"Good Morning, Sweetheart."

"Sh*t! Nakakagulat ka."

"Anong oras na ba?" Tanong ko.

"It's 10 am."

"10? What? Monday ngayon diba? Shit! Magbihis ka na!"

Tumakbo ako sa banyo at dali-daliang nag shampoo. Sinuot ko ang maroon long sleeve ko at pencil skirt. Nag black pumps ako at kinuha ang bag ko.

"Alec! Bilisan mo! Asan ka na?" Tumakbo ako pababa.

"Alec!"

Naabutan ko siyang nagsusuot ng polo. Ayun! Nakita ko na naman ang abs niya.

"Tara na! Bilisan mo na!" Sigaw ko.

"Okay okay! Let's go!"

Mabilis niyang pinatakbo ang kanyang sasakyan. Hay! Nakarating kami 15 minutes early bago ang klase namin.

"Carmen?" Nagtatakang tawag sa amin nila Cashmere.

"Late ka na ah." Sabi ni Kalani.

"I woke up late." Simpleng sagot ko.

"Bakit magkasama kayo?" Hinatak ako nila Cashmere at Kalani.

"Sumabay ako sa kanya. Late na rin siya nagising."

"What? Anong late rin siya nagising? Don't you..."

"Yes. Magkasama kami." Sagot ko.

"Ha? Paano? Kailan pa?" Tanong ni Kalani.

"Basta mahabang istorya."

"Edi ikwento mo. Simulan mo na mamaya."

Bumalik kami kung san namin iniwan sila Alec. Kapansin-pansin na tahimik si Alec.

"Hindi ka pa ba papasok?" Tanong ko.

"Tara, Pasok na tayo."

"Sira! Magkaiba tayo ng building, diba?"

"Hahatid kita." Sagot niya.

"No! Huwag na!"

"Remember that you have to agree to what I say."

"Whatever."

Sabay akbay sa akin na naging mitsa para pag-tinginan kami ng mga tao. Imagine a girl who looks nothing like a nerd and a man who looks like a jock na may pagka-fboi. This is a joke!

"Study well, Sweetheart."

Hindi ko siya nilingon at umupo na ako sa upuan ko. Nakapag-focus naman ako sa lesson at nagamit ko ang mga ni-review ko.

"Class, I would to remind you all with your project. There are 5 more days before this semester ends. So, Make it count, alright?"

"Yes, Prof." Sagot namin.

"Okay, Class dismissed."

Lunch break na pala nang matapos ang aming klase. Naisipan ko na tawagan ang mga kaibigan ko. Sinagot naman nila ito at sinabing sabay sabay na kami.

"Hey!" May sumigaw mula sa likod ko.

"Where are you going?" Tanong ni Alec.

"Hay! Hanggang dito nahahanap mo ako?"

"So saan ka nga pupunta?" Tanong niya muli.

"Kakain, Ano ba? It's lunch time."

"Then, Let's eat together?"

"Sasama ako sa mga kaibigan ko."

"Edi sasama din ako. Let's go, Sweetie."

Inakbayan niya ako at pumunta kung saan nakaparada ang sasakyan niya.

"Where should we go, Sweetie?" Tanong niya nang buhayin ang sasakyan.

"Sa Green Thumb."

"Okay, Sweetie."

"Hindi ba masakit ulo mo?" Tanong ko out of boredom.

"Medyo."

"Uminom ka na ba ng gamot?"

"Nope."

"I have paracetamol here. Uminom ka pag nagkaroon na ng laman ang tiyan mo."

"Opo, Thanks."

Nakarating kami agad sa restaurant at nandoon na ang mga kaibigan ko.

"Kasama mo na naman siya?" Tanong na naman nila Cashmere.

"She doesn't want to miss me." Alec answered.

"You guys look good together." Puri sa amin nila Kalani.

"Where's Prixton?" Tanong ko.

"Nasa training daw ng basketball. Hinahanap ka nga niya kanina actually."

"Ah, Daan nalang siguro ako sa training nila mamaya."

Naka-order na pala sila at napansin ko ang laging pag-hawak ni Alec sa kanyang ulo.

"Masakit ba talaga ulo mo?" Bulong ko.

"I'm okay, Aantayin kita."

"You sure?"

"Mas maaga na lang ako uuwi."

"Sasamahan na lang kita."

"What? No, Okay lang. You still have class." Pagtanggi niya.

"No, Remember the rule?"

"Alright."

Nang makapag bigay na kami ng share ni Alec ay nagpaalam na rin kami.

Napansin ko na namumula ang pisngi ni Alec. Kaya hinipo ko ang noo at leeg niya.

"Nilalagnat ka ah!" Sigaw ko.

"Wala yan!"

"Ako na ang mag-drive. Saan ka ba nakatira?" Tanong ko.

"Walang tao doon."

"Huh? Sige sa bahay na nga lang. Doon ka na muna magpahinga para maasikaso ka."

"Are you sure it's okay?" Parang naninigurado siya.

"Yes."

Pagkarating ko sa bahay namin ay pinasok ko agad siya sa kwarto ko. Kumuha muli ako ng t-shirt at shorts kay Papa.

"Magbihis ka. Kukuha lang ako ng bimpo."

Bumababa ako sa kusina at nagpa-kuha ng bimpo at palanggana na may malamig na tubig kay Manang.

"Manang, Paluto naman po ako ng sabaw o kahit na anong mainit."

"Sige, Luto ako ng corn soup. Isunod ko na lang sa kwarto mo."

Umakyat ako at naabutan na nagbibihis si Alec.

"Bakit hindi ka nag board shorts?!" Tanong ko.

"Mas kumportable when I wear boxers. I'll just wear that white shirt."

"Fine. Check natin temperature mo."

Nang nailagay ko na ang thermometer sa kanya ay pinunasan ko ang noo at leeg niya.

"38.2" Basa ko Sa thermometer nang tumunog ito.

"Magpahinga ka muna. Gisingin nalang kita kapag luto na yung sopas."

"Okay." Mahinang sagot niya.

"Hinaan ko ba yung aircon or okay na iyan?" Tanong ko.

"Okay na yan. Okay lang ba na nag-cut ka ng classes?"

"It's okay. Kaya ko naman bawiin yung lesson."

"Smart girl." He whispered.

"Matulog ka muna."

"Is this also part of our agreement?" Pahabol niyang tanong bago ako pumasok sa bathroom.

"Yes, as your girlfriend on our agreement." I smiled.

Pumasok ako sa bathroom para maligo. Hindi ko inasahan na nandito na naman ang lalaking yun. Bakit ba hindi ko matanggihan ito? Kung pwede lang eh sana iniwan ko na lang siya eh. Why did I have to care for him all of a sudden? Una sa lahat ayaw ko ng pabigat pero bakit hindi siya pabigat sa akin? Hindi naman niya ako girlfriend, technically oo girlfriend niya ako pero kunawari lang iyon.

Pagkatapos ko mag-cr ay bumaba uli ako para kunin iyong corn soup na pinaluto ko kay Manang.

Inakyat ko agad ito para maabutan ni Alec na mainit ito. Nakita ko na mahimbing na ang tulog niya. Pero kailangan niya talaga na uminom ng gamot.

"Alec? Wake up. You have to eat and drink paracetamol."

"Hmm?"

"Bumangon ka na muna dyan." Utos ko sa kanya.

Bumangon naman ito at sumandal sa headboard ng aking kama. Namumula pa rin ang kanyang pisngi. Ang buhok niya ay gulo gulo. Naka boxers lang siya. Nakita ko yung ano. Yung ano! Basta alam niyo na yun! Hindi ako manyak ah. Nakaka-agaw pansin lang talaga.

"Hindi ba pwedeng mag board shorts ka nalang? Hindi ka ba nilalamig dyan?" Pagsusungit ko.

"Why? Is my thingy bothering you?" Ngumisi siya.

"Yes. It's bothering, okay? Wear clothes for that!"

"Then look at it while it melts."

"Siraulo ka talaga! Pasalamat ka at may sakit ka kundi pinaulanan ka na ng sakit. Kung wala kang sakit, bibigyan kita ng sakit sa katawan."

"Ang sungit mo ah."

"And so what?"

"Hay! Feed me, Carmen."

Pinakain ko sa kanya ang corn soup na niluto ni Manang.

"Ikaw na nga ang sumubo sa sarili mo!"

"I can't. Nanghihina ako." Pumungay ang mga mata niya.

"Ang arte mo! Isusubo lang."

"Ikaw ang maarte! Isusubo mo lang sa akin iyang kutsara nag-iinarte ka pa. Do your job as a girlfriend."

"Hay! Kung wala ka lang sakit."

Napasunod niya ako? Paano? Paanong ganoon ang nangyari? Bakit ba niya ako napapasunod?

"You know what, Carmen?" Bigla niyang sinambit habang pinapakain ko siya.

"Know what?"

"The man who'll have you for real is so damn lucky."

"Paano mo naman nasabi yan?"

"Because everything, every qualities, that I look out for a girl. Is with you."

"What?" Naguluhan ako.

"You're truly a dream girl."


Load failed, please RETRY

バッチアンロック

目次

表示オプション

バックグラウンド

フォント

大きさ

章のコメント

レビューを書く 読み取りステータス: C10
投稿に失敗します。もう一度やり直してください
  • テキストの品質
  • アップデートの安定性
  • ストーリー展開
  • キャラクターデザイン
  • 世界の背景

合計スコア 0.0

レビューが正常に投稿されました! レビューをもっと読む
パワーストーンで投票する
Rank 200+ パワーランキング
Stone 0 推薦チケット
不適切なコンテンツを報告する
error ヒント

不正使用を報告

段落のコメント

ログイン

tip 段落コメント

段落コメント機能がWebに登場!任意の段落の上にマウスを移動し、アイコンをクリックしてコメントを追加します。

また、[設定]でいつでもオフ/オンにすることができます。

手に入れました