章 251: บทที่ 142-1 แม่ทัพหญิงเจ้าวายุ

บทที่ 142-1 แม่ทัพหญิงเจ้าวายุ

ทะเลทรายกว้างใหญ่เหมือนท้องทะเลน้ำแข็ง เมื่อเงยหน้าก็เห็นลมเหลืองที่พัดมาจากทะเลทรายอันไร้ขอบเขตหมุนวนเข้ามาจนทำให้คนไม่อาจเงยหน้าหรือลืมตาขึ้นมาได้ ดวงตะวันถูกพายุทรายปกคลุมเอาไว้ มีเพียงแสงตะวันหมองหม่นไม่มากที่สาดส่องลงมา ทว่ากลับยิ่งทำให้ดูโหดร้ายผิดปกติ ฟ้าและดินเหมือนจะหล่อรวมเป็นร่างเดียวกันและทับซ้อนกันจนหนา มองไม่เห็นว่าสิ่งที่อยู่ไกลๆ นั้นคืออะไร เห็นแต่เพียงแสงสีเหลือง ไร้ทิศทาง ไร้ที่มา  และยังมีแนวโน้มว่าจะสูญหายไปในสถานที่แห่งนี้

เพื่อลมพายุพัดวนผ่านมาจนทำให้ฝุ่นดินปลิวว่อน ภายในลมสีเหลืองหม่น สายตาแหลมคมสาดส่องมาฉับพลัน ลู่หัวหยางลืมตาที่ปิดสนิทขึ้นมา ใบหูหันไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ที่เป็นทิศทางลม หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็สะบัดแส้แล้วฟาดอย่างแรง ม้าฝีเท้าดีร้องเสียงดัง ยกกีบเท้าม้าขึ้น แล้วควบม้าไปทางฝั่งตรงข้ามอย่างรวดเร็ว เหล่าชายฉกรรจ์ในชุดสีดำกลุ่มหนึ่งตามหลังหญิงสาวมา หญิงสาวมีท่าทีคล่องแคล่วว่องไว ใบหน้าแข็งแกร่ง โบกสะบัดแส้ม้า ควบม้าอย่างรวดเร็ว