บทที่ 123-3 พันธนาคารสายน้ำ
เสียงหัวเราะคมชัดดังก้องขึ้นในถ้ำใต้ดินที่มีความลึกเสียยิ่งกว่าพันธนาคารสายน้ำ ขณะที่ชิงเซี่ยกำลังหัวเราะจนแทบจะหยุดหายใจ แล้วเสียงที่มีความดึงดูดมากกว่านางหลายเท่าตัวราวกับเป็นแม่เหล็กก็คำรามขึ้นตาม "ยาโถว*หน้าเหม็นที่ไหนมาส่งเสียงเอะอะที่นี่ หนวกหูจนข้าผู้ชรานอนไม่หลับ!"
หูทั้งสองข้างของชิงเซี่ยกระหึ่ม ด้วยเสียงคำรามที่ก้องสะท้อน ดินโคลนจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงมากระทบกับใบหน้าของชิงเซี่ย ดินโคลนที่ร่วงหล่นลงมาทำเอาทั้งหน้าตาและศีรษะของนางอยู่ในสภาพยุ่งเหยิงไปหมด กระแสอากาศขนาดใหญ่พัดกระทบส่งมาในแนวขวาง สะบัดเอาฝุ่นทรายปลิวว่อน ก้อนหินขนาดใหญ่สะเทือนดังครืน
ปากของชิงเซี่ยอ้ากว้างขึ้นในทันใด เนิ่นนานไม่อาจหุบมันลงได้ พันคิดหมื่นคิด จะคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าในถ้ำที่เหมือนกับเป็นรังหนูแห่งนี้จะมีคนอาศัยอยู่? หญิงสาวรวบรวมความกล้าขึ้นอย่างอดไม่ได้ เอ่ยถามเสียงดังด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น "ผู้ใดกัน? ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้! หากข้าอารมณ์ดีขึ้นแล้ว จะไว้ชีวิตเจ้าสักครั้งหนึ่ง!"