章 6: บทที่4 คนที่คุ้นเคย
"ปรายจ๊ะ อาจารย์มาแล้วนะลูก"
ปราณีมารดาเดินไปตามลูกสาวที่อยู่ในครัว จึงได้เห็นลูกสาวกำลังวุ่นวายทำอาหารเกือบเสร็จแล้ว เธอจึงบอกว่า
"ไปเจออาจารย์ก่อนเขาคุยกับพ่ออยู่นะ ที่เหลือแม่ทำเอง"
ปรายฟ้าถอนหายใจเฮือกๆ แต่ต้องยอมทำตามที่บอก เพราะอยากรู้เหมือนกันว่าพี่ชายข้างบ้าน สมัยก่อนจะหน้าตาเป็นยังไงบ้างนะ เสียงบิดาหัวเราะชอบอกชอบใจมา พร้อมกับเสียงทุ้มหูชวนคุ้นเคยมา อย่างรื่นรมย์อารมณ์ดีทั้งคู่ ชายหนุ่มนั่งหันหลังให้เธอจึงเห็นเพียงข้างหลังเท่านั้น
"คุณพ่อคุณแม่สบายดีนะ อาก็คิดถึงไม่รู้ว่าอยู่แถวไหนแล้ว อ้าว ปรายมาพอดี นี่ไงลูกสาวอาสวยน่ารักมั้ย?"
ความเงียบเข้ามาปกคลุม เมื่อต่างฝ่ายต่างเจอหน้ากันแล้ว ปรายฟ้ารีบยกมือไหว้ทันทีเพราะเธอจำได้ว่าเขาแก่กว่าเธอ5ปี
"สวัสดีค่ะ อาจารย์"
"นี่พี่ดิน คนที่ปรายไปเล่นด้วยตอนเด็กๆไง ดินคงจำน้องได้นะ "
พัลลพถามมาอย่างอารมณ์ดี ปรายฟ้าเห็นสายตาบดินทร์จ้องมองมา ใบหน้านวลถึงกับเห่อร้อนเพราะสายตาคู่คม จ้องมองราวกับสแกนตัวเธอจนทำให้ร้อนวูบวาบไปหมด แถมยังออกอาการเงอะงะต่อหน้าเขาอีก ทำไมพ่อแม่ถึงชื่นชอบเขานักนะ เธอได้แต่คิดอย่างหงุดหงิดใจ
###############
"หนูไม่อยากเรียน! อาจารย์ไม่ต้องมาขู่หนูนะ"
ปรายฟ้าออกฤทธิ์ดื้อเหมือนวัยเยาว์ ทว่าบดินทร์ยกยิ้มนิดนึงแล้วขมวดคิ้วมาก่อนตอบว่า
"แน่ใจนะ พ่อแม่ปรายจ้างพี่มาสอนหนูนะ"
ใบหน้านวลเห่อร้อนกับสายตาคู่นั้น ก่อนหันหน้าหนีไปแล้วตอบมาว่า
"ปรายสอบได้ที่หนึ่งทุกที พี่ดินคืนเงินพ่อแม่ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวปรายก็เรียนทันเพื่อนๆเอง"
ไม่ทันให้ตั้งตัว บดินทร์รุกขยับมากอดสาวน้อย ไว้กระซิบแผ่วเบาข้างหูมาว่า
"ไม่คิดถึงพี่แล้วหรือ ลืมแฟนเก่าไปเลยนะ พี่จะกลับมาทวงคืนคนของพี่"
ปรายฟ้าถึงกับสะดุ้งเฮือกมา พร้อมกับริมฝีปากหนาจูบเรียวปากอิ่มมาเบาๆ ฝ่ามือหนาสอดใต้เสื้อสาวลูบไล้แผ่นหลังบางและไหล่บาง ทำเอาปรายฟ้าทั้งเคลิบเคลิ้มและสยิวกายไปด้วยเช่นกัน ด้วยฤทธิ์ชายหนุ่มตรงหน้า จนเผลอจูบตอบอย่างไม่ประสีประสามา กลับทำเอาบดินทร์ยิ่งรุกหนักขึ้นอีก
บดินทร์อุ้มร่างน้อยลงนอนบนเตียง เมื่อเห็นปรายฟ้าหมดสติไปเช่นนั้น แต่สายตาไม่รักดีไปเห็นบางอย่างจน น้องชายตนเองผงกหัวขึ้นมาทีเดียว ครั้นแล้วร่างหนาก้มหน้าลงพร้อมร่างกายหนาทาบทับร่างน้อยมา การกระทำของเขาทำให้ปรายฟ้าเพิ่งรู้สึกตัว ตกใจแม้จะดิ้นรนขัดขืนร่างหนาก็ไม่พ้นมือหนาอยู่ดี
"อะ_อื้อ โอ้ว โอ้ว พะ พี่ พี่ดินคะ ปละ_ปล่อย ปราย โอ้วว ปรายเจ็บนะคะพี่"
เสียงปรายฟ้าดังมาระรัวปนสั่นๆมาด้วยทั้งเจ็บและอายมา ทว่าเสียงบดินทร์ดังกระหึ่มมาว่า
"พี่ขอตีตราจองปรายก่อน เราต้องไม่จากไปไหนกันอีก อืม หอมมาก หวานไปหมดเลยที่รักของพี่ปรายสวยมากรู้ตัวบ้างมั้ย อย่าให้ใครมารังแกสิ"
คำพูดเขาเข้าหูบ้างไม่เข้าบ้าง เพราะปรายฟ้ากำลังหายใจหอบ และสติแทบลอยละล่องจากร่างน้อยเสียแล้ว
สองชั่วโมงต่อมา บดินทร์ลุกขึ้นมาแต่งตัวปรายฟ้าพลิกกายมาดวงตาหลับสนิท แต่บดินทร์กลับกลืนน้ำลายลงคอมาพร้อมกับมองเต้าอวบอูมมา
เสียงดูดดื่มจากทรวงอกสาว ช่างทำให้ปรายฟ้าถึงกับร้อนวูบวาบมาทั้งกาย ด้วยใจกระเจิดกระเจิง
ด้วยหัวใจสั่นไหวทีเดียว
"อะ_อ่าา อุ๊ย อู้ยย พี่ดินขาา.."
บทเพลงรักที่เขามอบให้แม้จะเจ็บปวด แต่ไม่เหมือนครั้งก่อน ทำให้เธอคลั่งไคล้ในตัวพี่ชายคนนี้นัก เพราะความละมุนละไมอ่อนโยนอ่อนหวาน ทำให้เธอเผลอไผลไปกับรสสัมผัสที่กำซ่านใจ และอุ่นร้อนในกายสาวนัก และบดินทร์ก็ยอมรับว่าเขาหลงรักเธอเพียงใด
— 次の章はもうすぐ掲載する — レビューを書く
週次パワーステータス
-- 推薦
ランキング 
-- 推薦
チケット