Unduh Aplikasi
69.23% BAHAGI NG ATING KABANATA (On-going) / Chapter 9: KABANATA VIII Ang Taos-Pusong Pagtuturo

Bab 9: KABANATA VIII Ang Taos-Pusong Pagtuturo

Huwag mong hayaang maraming magdudusa ng dahil sa kahirapan. Kusa mong tuklasin ang ugat kung bakit may naghihirap at nagdurusa. Ang kadahilanan, walang saktong edukasyon. Hayaan mong magkaroon ng kinabukasan ang mga dukhang para sa kanila'y walang patutunguhan.

Isang araw na yaon, naisip kong isama si Eliza sa isang pook kung saan nagtuturo ang aking Ina. Hindi ko mapigilan ang pagbabadiya ng kagalakan sa aki'y kasalukuyang namumutawi. Isang karanasang kakaiba sa tuwing kasama ko si Eliza. Sa tuwing Sabado ay nagtuturo ang aking Ina sa isang bayan na tanyag sa mga mamamayang may pinakamaraming kumpulan ng mga kabahayang mahihirap.

Mula Lunes hanggang Biyernes ay itinuon ni Ina ang pagtuturo sa isang pamantasan na puro maykaya ang nag-aaral, ang kaniyang kasalukuyang pinaglilingkuran. Sa Sabado'y kusa niyang nilalaanan ng oras ang mga mamamayang walang maykaya, sa edukasyon.

Taos-puso niyang tinuturuan ang mga kabataang dukha na walang inaantay na kapalit sa serbisyo. Sapagkat, ang isang guro ay hindi guro lamang. Ang guro ay guro sa lahat ng pagkakataon. Walang dapat pinipiling tuturuan, mayaman man o dukha.

Ang pagiging guro ay hindi lamang isang propesyon. Oras na pinasok, taos-puso mong damdamin ang pagiging guro. Ika'y guro at ina ng iyong mga sinasakupang mag-aaral.

Nadatnan namin ni Eliza si Ina na kasalukuyang nagtuturo sa lilim ng isang punong-kahoy habang ang kaniyang mga mag-aaral ay masinsinang nakikinig sa kaniya. Napagmasdan ko si Eliza na tuwang-tuwa na masilayan ang kaaya-aya sa kaniyang mga mata.

"Saludo ako sa iyong Ina, Diego," si Eliza. Napatitig ako sa kaniya. Minatyagan ko uli si Ina at ang kaniyang mga mag-aaral. Bakas sa kanila ang mga ngiti ng katuwaan. "Ang buhay ay walang saysay, hindi makabuluhan kung sarili lang ang pagtutuunan ng pansin," may ngiting dagdag na tugon niya.

"Tama ka mahal. Kagaya ng aking Ina ay ipinamalas mo iyon. Kaya ika'y aking inibig. Di lamang sa iyong taglay na alindog sa labas. Ang mas nakakahalina sa iyo, ang iyong kaloob-looban. Ang nakapaloob sa iyong katauhan, sa iyong puso." Hinaplos niya ang aking mukha na ikinapikit ko. Dinamdam ang bawat haplos ng kaniyang malambot na kamay. "Ang pag-ibig ko sa iyo'y walang katapusan." Ikinangiti ko iyon.

Idinilat kong muli ang aking mata at hinalikan siya sa kaniyang noo. "Handa kaba palagi na dadagdagan ang bawat nating kabanata?"

"Handang-handa basta ika'y palaging kasama."

Hindi kailanman matitighaw ang simula kong pag-ibig. Tuloy, mas lalong mapupunan. Si Eliza, ang kauna-unahang babae na nagparamdam sa akin ng pag-ibig, maliban sa aking Ina.

"Nais kong maranasan ang tinatawag na pag-ibig, Ina at Ama."

Kusang nagbabaliktanaw sa aking ala-ala ang aking munting pinapangarap noon, na ngayo'y nakamatan ko na.

"Walang makakatigil sa bawat bahagi ng ating kabanata Eliza. Hanggang kamatayan."

"Mahal kita," matamis niyang wika. Masigabong nag-ibayo ang aking damdamin. Nakakahalina sa tenga. Nagpapalukso ng dinarama. Hinalikan ko siya muli sa noo at marahang bumulong sa kaniya. "Sabay nating lampasan ang bawat bahagi ng ating kabanata, hanggang kamatayan. Maaari?" Kusa siyang tumango.

Ayaw ko ng waldasin ang ngayo'y nangyayari. Mayamaya'y napatigil nang biglang may mga batang dumunog sa amin. Nasa harapan namin si Ina. "Saluhan niyo kami sa meryenda, mga anak," mahinang sambit ni Ina sa amin ni Eliza.


next chapter

Bab 10: KABANATA IX Sa Malawakang Kapatagan

Matatayog na punong-kahoy. Preskong hangin na humahaplos sa aming balat. Mga halamang kaaya-aya sa paligid. Berdeng kulay na kapatagan. Mga gintong butil ng palay. Mga iba't-ibang mga hayop na kinakalooban ng mga pusa, aso, may mga maliliit na bibe na buntot na buntot sa kanilang ina. Maihahalintulad sa mga sundalong nagmamartsya. May mga kalabaw na nagbibilad sa araw sa palayan. Nakakahalinang tanawin. Napatingin ako kay Eliza na malikot ang mga mata na nakatingin sa kapaligiran.

"Ina, bukas kapa babalik sa ating tahanan, kung ako'y di nagkakamali?" tanong ko kay Ina na nakatuon sa mga batang mag-aaral. Siya ay tumango.

"Huwag ka na po munang umalis Binibing Estepha, kami po ay siguradong mangungulila sa inyong pag-alis." Napatingin ako sa gawi ng bata. Ngumiti lamang si Ina nito at saka'y ipinatuloy ang pagkain.

"Ina, maaari bang maiwan na muna namin kayo rito. Nais ko lang ipasyal si Eliza." Muling tumango si Ina. Nilapitan ko si Eliza sa kaniyang kinauupuan at kinuha ang kamay at hinila.

Mainam ang pakikitungo ng mga tao rito. Masasabi mong tunay ang kanilang pakikitungo. Muling namulaklak ng kasiyahan kay Eliza nang masilayan ang mas kaaya-aya pang mga tanawin. Tila hinahalukay ang aming kaluluwa at hinihiwalay ito sa aming katawan. Kakaiba ang mga tanawin dito, hindi maihahalintulad sa aming bayan, wala ni masyadong makikitang mga berdeng halamanan. Nakakalungkot isipin na habang tumatakbo ang oras ay mas lalong tumitindi ang galaw ng pagbabago.

"Batid mo ba ang pagbagal ng takbo ng oras dito mahal?" si Eliza na nakatanaw sa kalayuan.

"Sobrang bagal nga ng pag-usad. Hindi katulad sa ati'y kaybilis," aking winika. Hinawakan niya ng  mahigpitang ang aking kamay.

"Ang pangarap ay hindi pangarap lamang. Ito'y matutupad basta't kasa-kasama ka." Habang ito'y nanatili paring pasulyap-sulyap sa kung saan. Bawat salita na sa kaniya'y nanggangaling ay gumagawa ng kakaibang dulot sa akin. "Balang-araw nais kong manirahan tayo sa ganito. Simple at walang gulo. Puro katahamikan."

Nang sa ganoo'y sinabi ay nahinuha ko sa aking sarili na kinakitaan na ni Eliza na ako ang magiging wakas ng bawat naming kabanata.

Magkaagapay na sasaluhin lahat ng balakid na maaaring mag-alipastangan sa amin. Ayaw ko ng pakawalan pa ang babaeng ito. Naguguhit na sa aking balintataw ang aming kasalukuyan. Lahat-lahat sa kanya, pati pag-ibig ko. Siya ay kabiyak ng aking puso. Kusa akong nababaliw ngunit hayaan na sapagkat naging dahilan rin ng saysay sa buhay.

Walang maapuhap na mga salita mula sa aking mga narinig sa kaniya. Kusa nalang tumikhim ang aking mga bibig at napamaang.

Hubad na katotohanan, mula nung unang napaibig ay wala na akong nakikita pa kundi siya. Wala ng makakahigit pa sa kaniya. Walang sinuman ang makakapanaig, kahit na si Maria Clara. Sapagkat si Maria Clara ay para kay Crisostomo Ibarra at si Eliza ay para kay Diego Guevarra. Hindi sila magkasintulad sapagkat si Eliza ay si Eliza. Walang makakatinag.

Ang kaniyang hiyas ay mahirap hanapin. Hindi ko hinanap ngunit kusang dumating.

Nawala ang aking iniisip ng pinahiran niya ang aking mukha ng putik. "Nanghahatak ka ng masidhing damdamin Eliza!" Hinabol ko siya sa kapatagan at parehong dinamdam ang bawat putik na tumatalsik at nagpapadagdag ng timpla sa pag-iibigan.


Load failed, please RETRY

Status Power Mingguan

>Dibutuhkan 15,000 kata untuk peringkat.

Membuka kunci kumpulan bab

Indeks

Opsi Tampilan

Latar Belakang

Font

Ukuran

Komentar pada bab

Tulis ulasan Status Membaca: C9
Gagal mengirim. Silakan coba lagi
  • Kualitas penulisan
  • Stabilitas Pembaruan
  • Pengembangan Cerita
  • Desain Karakter
  • Latar Belakang Dunia

Skor total 0.0

Ulasan berhasil diposting! Baca ulasan lebih lanjut
Pilih Power Stone
Rank N/A Peringkat Power
Stone 0 Batu Daya
Laporkan konten yang tidak pantas
Tip kesalahan

Laporkan penyalahgunaan

Komentar paragraf

Masuk

tip Komentar Paragraf

Fitur komentar paragraf sekarang ada di Web! Arahkan kursor ke atas paragraf apa pun dan klik ikon untuk menambahkan komentar Anda.

Selain itu, Anda selalu dapat menonaktifkannya atau mengaktifkannya di Pengaturan.

MENGERTI