Bab 149: Letche Naman!

>Shannara's POV<

Pagkatapak ko ng isang branch, bigla itong naputol at agad akong sumigaw at kinuha ang pinakamalapit na branch para hindi ako matuluyang mahulog sa lupa. Biglang bumilis tibok ng puso ko pati na rin pag hinga ko. Sa sobrang kaba, nakakapit na ako at hindi muna ako umakyat ng puno ng ilang minute. Nakapikit mata ko at sinandal ko ulo ko sa katawan ng puno para mag pahinga ng konti at magpakalma.

Great… sana naman makaakyat ako pero sana naman mawala ang takot ko para matapos ko na 'to!

I got my courage back. Huminga ako ng malalim at umakyat na ako ng puno nang dahan-dahan para maiwasan kong mahulog. Tumingin ako sa baba at napansin ko na mataas na ako. Hindi ito masyadong mataas pero natatakot akong mahulog. Tatlong branch na lang, at tapos ko nang akyatin itong letcheng punong ito.

Narating ko na ang pinaka huling branch at umupo ako tsaka ko niyakap ang katawan ng puno. May nakita akong isang kwarto at sana naman nasa loob si Sheloah. Wala akong makita pero sana marinig niya ako; sana marinig niya sigaw ko.

"Sheloah!" Sinigaw ko ulit pangalan niya at wala parin akong marinig na sagot. Siguro wala siya sa kwartong ito? Hala! Gusto ko nang bumaba! "Sheloah!" Sinigaw ko ulit pangalan niya pero wala paring sagot. Sinandal ko uli ulo ko sa katawan ng puno at napabuntong-hininga ako.

"Sheloah… please, sana marinig moa ko. Si Shannara ito. Nandito ako sa taas ng puno at gusto ko nang bumaba dahil ayaw ko sa matataas na lugar," nagmamakaawang sabi ko at kinakabahan nanaman ako dahil biglang lumakas ang hangin at feeling ko mahuhulog na ako.

"Sheloah, please… sana marinig moa ko," sabi ko naman at wala paring sagot. I grew impatient at kinuha ko yung sanga ng puno at binato ko sa bintana. "Letche naman! Nasaan na kasi—" hindi natapos ang dapat kong sasabihin nang makita ko si Sheloah na nagbubukas ng pinto at mukhang kinakabahan siya.

Bigla akong tumahimik. Nakita ko si Sheloah sa harapan ko safe and sound. Mukhang kakagising niya rin pero hindi ba na-kidnap siya? Bakit parang walang nangyaring masama sa kanya? Hindi ba dumugo ulo niya? Nag heal na ba? Sino ba itong kidnapper na ito at nandito si Sheloah sa apartment at walang masamang nangyari sa kanya?

"Sh-Sheloah," nauutal kong pagsabi at nakatiting lang siya sa akin na halatang nagtataka kung bakit ako nandito.

"Shannara," sinabi niya pangalan ko at tumango ako biglang sagot. Nagmadali siyang lumapit sa bintana at tiningnan niya ako. Nginitian ko siya at bigla nawala pag aalala ko sa kanya dahil sa biglaan niyang mga tanong.

"Bakit mo sinira yung bintana? Bakit ka nandito? Bakit ka nasa taas ng puno? Sino'ng kasama mo at bakit mukhang takot ka?" Ang daming niyang tanong at tiningnan ko lang siya ng ilang Segundo bago ko siya inirapan.

Parang ayaw pa niyang maligtas, ah!

"Sinira ko yung bintana dahil naiinis na ako at walang nakakarinig ng sigaw ko. Nandito ako para i-rescue ka at nasa taas ako ng puno dahil tinitingnan ko kung nasa loob ka ng bahay. Kasama ko si Veon, Tyler, Isobel at Dannie kaso umalis si Tyler at Isobel dahil nag walk out si Dannie no'ng nakita niya si Mr. Kidnapper dahil may scavenger hunt sila sa forest at isa pa… takot ako sa heights!" Sinagot ko lahat ng tanong niya at nakatitig lang siya sa akin.

"Bakit ka hindi pumasok ng bahay," tanong niya and I sighed in exasperation.

"Naka-lock yung pinto! Kung nakabukas, sana kanina pa kita kasama diyan sa loob ng bahay at wala ako sa taas ng puno! Takot na ako, oh," sabi ko sa kanya habang nakakapit sa katawan ng puno. Tiningnan ako ni Sheloah with concern in her eyes.

"Bumaba ka," suggest niya sa akin at napasigaw na ako.

"Hindi ko alam kung paano bumaba ng puno," sagot ko sa kanya at nginitian niya ako habang ako naman nag aalala. This isn't funny at all! Gusto ko nang bumaba!

"You came all the way to get me pero hindi moa lam kung paano bumaba? Cute mo," sabi niya sa akin at inirapan ko siya.

"Desisyon namin 'yon at nakakapagtaka naman na okay ka lang kahit nakidnap ka," sabi ko sa kanya.

"Oo, nakidnap nga ako pero okay naman si Kreiss. Mabait naman pala siya," sagot niya at bigla naman akong nagtaka sa sinabi niya. "Pero bakit niya ni-lock yung main door," pabulong niyang tanong sa sarili niya pero narinig ko.

"May mabait na kidnapper? At wow, ha! Alam mo pa pangalan niya," sabi ko at hindi ko na siyang muli pinagsalita dahil gusto ko nang bumaba. "But please… bring me down," dagdag sabi ko out of desperation at medyo tumawa siya bago tumango bilang sagot.

"Oo, sige—" hindi natapos ang sinabi niya dahil bigla nagbago itsura ng mukha niya. Mukhang takot siya at tinakip niya bigla ang bibig niya as if pinipigilan niya sarili niyang sumigaw.