Bab 37: Orphanage
"I knew you were
You were gonna come to me
And here you are
But you better choose carefully
'Cause I'm capable of anything
Of anything and everything"
- Dark Horse lyrics Katy Perry
ELLE
"Nakakabwisit siya! Anong karapatan niyang magselos kung siya naman ang unang nagtaksil hindi ba?!" Reklamo ko kay Jomari.
"Chill. It's okay. I'm fine." I heard Jomari's voice. Lalo naman akong naguilty dahil sa nangyari sa kanya. "I'm really sorry, Jom. I didn't expect na gagawin ni Kyle yun sayo.." Nahihiyang sabi ko sa kanya.
He poked my cheeks.
"Ano ba, ang sabi ko okay lang yun. And besides, kahit ako man ang nasa kinatatayuan niya ay ganoon din ang gagawin ko.." Nakangiting sabi niya saakin.
Oh, Jom, why can't you get mad at me instead?
"But seriously, okay lang yun. Don't worry about me na.." He held my hand at saka ngumiti saakin.
"Anyway, what's your next move?" Pag-iiba niya ng usapan. "Move? I don't know yet. But I want to do something." Sabi ko..
"What is it? Tell me.." Sabi niya.. "I want to visit the Orphanage.." Sabi ko. He smiled.
"Okay. Bukas din ay bibisita tayo.." Sabi niya.
Pagkahatid niya saakin sa unit ko ay umalis na siya.
Kabubukas ko lang ng pinto ng unit ko nang biglang tumawag si Kyle.
Wala ako sa mood para sagutin ang tawag niya kaya iniwan kong tumutunog ang cellphone ko sa sala at pumasok sa kwarto ko para maligo.
I let myself gets soaked in the bathtub and reminisced about what happened earlier in the party.
'Kyle is indeed a jerk! How can he do that?!' My mind uttered..
'Of course, boys will be boys.. Isa sa pinaka ayaw nila ay ang masapawan sila. It takes egos before eggs you know.' My conscience uttered.
"URGH!" I groaned out of frustration.
Minutes passed nang maisipan kong magbanlaw na at nakapagbihis na ng pantulog.
Kinuha ko ang cellphone ko at nakita kong may mga missed calls. Lahat galing kay Kyle. And nagiwan siya ng isang message.
'I'm sorry.'
Yan lang ang text niya pero may kung anong matalim na bagay ang tumama saakin.
'If only ganoon lang kadali, Kyle.. Sana nga ganoon lang kadali.."
Kinabukasan ay maaga akong nagayos.
Ang sabi kasi ni Jom ay early kaming bibisita sa orphanage.
Nang matanggap ko na ang text niya, ay agad akong bumaba na sa may parking lot. Susunduin niya kasi ako eh..
Kaso saktong paglabas ko ng condo ay siyang dating naman ni Kyle.
"Elle.." Tawag niya saakin. Wala na sana akong planong kausapin siya kaya lang pinigilan niya ako gamit ang braso ko.
"Please let's talk. About what happened yesterday --"
"There's nothing to talk about, Mr. Villafuente." Seryosong tinignan ko siya. "If you excuse me, kailangan ko nang umalis. May pupuntahan pa ako." Sabi ko.
"Hindi ka pupunta sa office?" Takang tanong niya. " Yes." Sabi ko at nagsimula nang maglakad.
Saan na ba ang kotse ni Jom?!
"Where are you going? Can I offer you a ride?" Alok niya. "No thanks. Jom's here. He'll give me a ride." Bored kong sabi sa kanya.
With that, nakita ko na ang kotse ni Jom at dali-daling naglakad patungo doon. Pumasok na ako at sinenyasan ko siyang magdrive na.
"You two looked cute." He teased. "Stop saying foolish words, Jom.. Magdrive ka na lang!" Inis kong sabi sa kanya. Tinawanan naman niya ako.
Umidlip ako dahil medyo kulang ako sa tulog. After 1 hour siguro ay naramdaman ko ang mahihinang tapik ni Jom sa pisngi ko.
"We're here." Bulong niya. Tumingin ako sa paligid.
He's right. We're here.. We're back..
Lumabas na ako ng kotse niya at naglakad na papasok ng orphanage.
Sinalubong kami ni Sister Margareth. Siya ang namamahala dito.
"Sister Margareth!" Tawag ko sa kanya sabay yakap. "Elle ikaw pala! Tagal mong hindi nakabisita ah! Namiss ka ng mga bata, siguradong matutuwa ang mga yun!" Nakangiting sabi niya. Binati rin siya ni Jom at with that, biglang lumabas ang mga bata at sinalubong kami.
"We missed you po, Ate Elle. Mabuti naman po at dumalaw po kayo dito!" Sam said while smiling. "Of course. Ate Elle will find time for you kids. Look oh, Kuya Jom brought you something!" Sabay turo ko sa kotse niya. Nakabukas kasi ang likod ng kotse niya na may mga toys, dolls at mga pasalubong.
Bigla naman silang naenganyo para magtungo doon. "Magiingat kayo sa pagtakbo." I heard Jom's voice.
"You didn't say na dito ka pala pupunta. Edi sana saakin ka nalang sumabay." Bigla akong kinilabutan sa boses na narinig ko.
"What are you doing here?" Takang tanong ko kay Kyle. Yes, andito siya. "I support this orphanage din back then if you didn't know." Sabi niya.
"Mahilig talaga si Elle sa mga bata kaya naisipan niyang suportahan ang orphanage na to.. Kaya ganoon na lang kasaya ang mga batang makita ulit ang Ate Elle nila." Sabi ni Sister Margareth.
"Oh? Talaga?" Nagulat kami sa boses na galing sa likod namin. "I didn't know na mahilig ka pala sa bata, Ms. Elle." And here we go again, ang babaeng mahilig pumapel, wala namang papel is here.
"I have no time for your non-sensible mind, Ally. Get a life." I plainly said to her. Natawa naman siya.
"Hindi mo naman sinabi saakin na mahilig ka na rin palang magjoke ngayon, Elle!" Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. "Excuse me? But I'm not joking around."
"Yes you are! And you're what? Mahilig sa bata?! Oh come on, you're making me laugh so hard!" Sabi niya. I saw Kyle is trying to stop what she's about to say.
"Diba buntis ka? Oh? Nasaan na ang anak mo? Bakit hindi namin nakikita? Ahh!!" Sabi niya habang kunwaring nagiisip.
"Nalaglag o hinayaan mong malaglag, Elle? Alin doon ang tamang sagot?" Pang-aasar niya saakin. Kinuyom ko ang mga kamao ko.
Magagawa kong tanggapin na sabihan ako ng masasamang salita, but not my child. Huwag ang anak ko. Huwag ang anak kong inosente pero nadamay dahil sa kalechehan ninyong pag-iisip!
"Ally stop! Bakit ka ba sumama pa dito?!" Inis na tanong ni Kyle sa kanya.
"I'm just here to stop this woman from spreading fake news! She loves children? Really? Joke of the year!" She laughed as she clapped her hands..
"Nawala ang anak mo dahil sa kapabayaan mo! Isa kang walang kwentang ina, Elle!"
That's it! Nilapitan ko siya without her knowing and gave her own medicine. A really BIG medicine.
"*Slap!* You have the guts to say those words to me wherein fact kasalanan mo kung bakit nawala saakin ang anak ko! Anong klaseng tao ka, Ally ah? Para mandamay ng walang kamuwang-muwang na bata dahil sa selfishness mo?!" Galit kong sabi sa kanya. Galit din siyang tumingin saakin.
"Elle, kumalma ka.." I heard Sister Margareth's voice. Hinawakan din ako sa kaliwang balikat si Jom.
"Wala kang karapatang sabihan ako ng mga ganyang salita dahil una sa lahat, mahal na mahal ko ang anak ko higit pa sa buhay ko, at panghuli.." Nilapitan ko siya.. Nakipagtitigan naman siya saakin.
"Hindi ako kagaya mo na gagawa ng childish acts para lang makuha ang gusto niya..." Sabi ko pa.
"You know what, Ally?" Tumaas ang kilay niya sa pagtawag ko sa kanya. "Never underestimate a Mother's love and patience dahil baka hindi mo kakayanin.. Kaya kung ako sayo, magdahan-dahan ka sa mga pananalita mo dahil baka masira ko yang bunganga mo." Seryosong sabi ko sa kanya at nagwalk out.
Apihin niyo na ako, pero huwag na huwag ninyong isasali ang anak ko dito..
Huwag ang anak ko..
Dahil sa ginawa mo, Ally..
You just made the fire more wilder.
--
To be continued..
A/N:
Another flashback [of Elle] is upnext! Stay tuned..
Keep safe!
RATE, COMMENT AND RECOMMEND THIS NOVEL. THANK YOU! :)
Status Power Mingguan
-- Peringkat
Power 
-- Power
stone