wบทที่ 472 : การตอบโต้!
________________________________________________
ในห้อง
หนึ่งชราหนึ่งเยาว์ ตาใหญ่มองตาเล็ก
เหยาเจี้ยนไฉกล่าวอย่างตื่นตะลึง "ลงชื่อสมัครอะไร?"
จางเย่กล่าวอย่างฮึกเหิม "แข่งขันตลกคู่!"
"นายยังไม่ตื่นใช่ไหม? นายไปนอนก่อนเถอะ ฉันก็จะนอนต่อเหมือนกัน" เหยาเจี้ยนไฉพลิกตัวลงนอนอีกรอบ "เราสองคนโดนแบนแล้ว จะไปแข่งอะไรได้อีก!"
จางเย่กลับนั่งลงข้างๆ เขา โต้กลับว่า "ผมขอถามอะไรหน่อยนะเหล่าเหยา รายการแบบนี้ การแข่งขันสำหรับมืออาชีพแบบนี้ ระบุไหมว่าห้ามคนมีคดีเข้าแข่ง? ต่อให้เมื่อก่อนเคยทำผิด หลังรับโทษแล้วก็ยังเข้าร่วมการแข่งขันพวกนี้ไม่ได้เหรอ?"
เหยาเจี้ยนไฉตะลึงงัน "ไม่มีจริงน่า..! พ้นโทษแล้ว นับว่าเป็นคนธรรมดา ไม่มีทางจำกัดสิทธิ์ของคนธรรมดาได้หรอก!"
จางเย่กล่าว "คนที่ทำความผิดเข้าร่วมได้ เราสองคนทำไมจะไม่ได้?"
เหยาเจี้ยนไฉโดนคำถามของจางเย่เล่นงานจนมึนงง "อึก"
จางเย่คิดมาถึงตรงนี้ สมองยิ่งแล่นฉิวชัดเจนขึ้น ตัวคนยิ่งฮึกเหิม เขาเปิดคอมพิวเตอร์ดูคำสั่งที่สี่สิบสาม "เหล่าเหยา มาดูสิ"
เหยาเจี้ยนไฉลุกขึ้นมาทันที
จางเย่ชี้ไปบนเอกสารคำสั่งทีละตัวอักษร "คุณดูคำสั่งในเอกสารนะ ขอให้สถานีโทรทัศน์ วิทยุ สื่ออินเทอร์เน็ต และสำนักข่าว ระงับการถ่ายทอดภาพยนตร์หรือสื่ออื่นๆ ที่มีศิลปินซึ่งมีความประพฤติไม่เหมาะสมออกอากาศ ซึ่งเรื่องนี้อยู่ในอำนาจควบคุมของเขา ส่วนอื่นๆ พวกเขาเข้ามายุ่งเกี่ยวไม่ได้ ตรงประโยคนี้ แปลว่าแสดงรายการไปก็ออกอากาศไม่ได้ แต่ไม่ได้บอกว่าคุณจะแสดงไม่ได้ แสดงหรือไม่เป็นสิทธิเสรีภาพส่วนบุคคล คำสั่งที่ 43 ทำอะไรคุณไม่ได้ เพียงแต่ต่อให้แสดงไปก็เอาออกอากาศไม่ได้ พวกคนทำหนังกับทีมงานไม่มีทางเรียกตัวคุณไปเล่น ดังนั้นจึงเกิดผลของการแบนขึ้น ใช่ไหม?"
เหยาเจี้ยนไฉพยักหน้า "ไม่ผิด"
จางเย่ตบต้นขาฉาด "ใช่ เพราะงั้นหากเราสองคนเข้าร่วมการแข่งนี้ ก็ไม่มีปัญหา!"
"แต่ว่า CCTV ฉายเราออกอากาศไมได้นี่!" เหยาเจี้ยนไฉแย้ง
จางเย่คลี่ยิ้มที่เกรงแต่โลกหล้าไม่วุ่นวาย กล่าวว่า "การแข่งรอบคัดเลือกถ่ายทอดสดทางอินเทอร์เน็ต เอาล่ะ ถือว่าพวกเขาทำตามคำสั่งที่ 43 ไม่ยอมถ่ายทอดผลการแข่งขันของเราสองคน แล้วรอบตัดเชือกล่ะ?" เขามองเห็นเหยาเจี้ยนไฉนัยน์ตาเปลี่ยนประกาย จางเย่ยิ้มกล่าวต่อ "รอบตัดเชือกต้องถ่ายทอดสด! ถ่ายทอดสดทั่วประเทศ! หากเราสองคนฟันฝ่าเข้ารอบตัดเชือกได้ เข้ารอบชนะเลิศได้ ถึงขั้นคว้าแชมป์มาด้วย ผมแม่*ไม่เชื่อจริงๆ หรอกว่าทาง CCTV กับกรรมการแข่งขันตลกจะมีทางหยุดไม่ให้พวกเราออกทีวี ยกเว้นแต่จะสั่งหยุดการแข่งขัน! ถ้าสั่งหยุดจริงๆ ก็นับว่าพวกเขาร้ายกาจ!"
เหยาเจี้ยนไฉสูดลมหายใจลึก
จางเย่มองเขา "ครั้งก่อนตอนคุยกัน คุณบอกว่าก่อนเล่นหนังก็เคยเป็นตลกมืออาชีพนี่"
เหยาเจี้ยนไฉกล่าว "บอกว่ามืออาชีพ ความจริงคือตามเรียนจากอาจารย์มาหลายปี ฝีมือยังไม่เข้าขั้น ในบรรดามืออาชีพนับเป็นมือชั้นสาม"
จางเย่ยิ้ม "แค่นั้นก็พอน่า!"
เหยาเจี้ยนไฉมองเขา "นายล่ะไอ้หนู? ทำได้เรอะ?"
จางเย่กล่าว "ผมเล่นทอล์คโชว์ได้นะ ถึงทอล์คโชว์กับตลกคู่จะเป็นคนละเรื่อง แต่มันมีจุดร่วมอยู่มาก แค่เปลี่ยนวิธีเล่นมุกกับมุกที่เล่นหน่อยก็ได้แล้ว"
เหยาเจี้ยนไฉยังไม่แน่ใจ "นายเล่นได้จริงๆ?"
"ผมน่ะจบคณะวิทยุและโทรทัศน์กระจายเสียง สาขาวิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์มานะ" จางเย่พูดอย่างเชื่อมั่น "ผมเล่าเรื่องผี นิทาน บรรยายประวัติศาสตร์ เล่นทอล์คโชว์มาก็แล้ว ทำไมจะเล่นตลกไม่ได้? ไม่ใช่แค่ตัวประกอบด้วย! เรื่องนี้ทิ้งให้ผมเลย! มุกตลกปล่อยผมทำ! ว่าไง?"
เหยาเจี้ยนไฉจ้องมองจางเย่ตาไม่กระพริบอยู่ครู่ใหญ่ ฝีปากจางเย่ เหล่าเหยาพบพานมาแล้ว เปรียบกับเขาสมัยยังเล่นตลกนับว่าร้ายยิ่งกว่า ดังนั้นฟังที่เขาพูดอย่างมั่นใจ ก็ทำให้คนฟังต้องคาดหวังแล้ว โดยเฉพาะเรื่องมุกตลก มุกใน ‘จางเย่ทอล์คโชว์’ ทั้งหมดนั่นไม่ได้ให้ทีมงานคนไหนช่วยคิดให้เลย จางเย่ผู้เป็นพิธีกรเดี่ยวได้คิดค้นออกมาเอง ระดับความสามารถและปัญญาของจางเย่นั้น ทำให้เหล่าเหยาต้องยอมรับนับถือสุดใจ ดังนั้นผลงานชิ้นนี้ต้องควรค่าแก่การมุ่งหวัง
จางเย่กล่าว "คิดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ เราสองคนไปลงสมัครกันก่อนเถอะ เดี๋ยวสิบเอ็ดโมงก็ปิดรับแล้ว ถ้าเกิดพูดได้ไม่ดียังไงเราก็โดนตัดออกแหละ เราสองคนไม่ได้เสียหายอะไรนี่? ตรงกันข้าม มีเราสองคนสมัคร คนที่ลำบากคือพวกเขาต่างหาก!"
เหยาเจี้ยนไฉตบโต๊ะปัง "งั้นจะรอทำซากอะไรอีก!"
"ลุยกันพี่ชาย!"
"ลุยเลยไอ้น้องชาย!"
เหยาเจี้ยนไฉเปลี่ยนเสื้อผ้า จางเย่รีบไปล้างหน้า
ทั้งสองคนพี่น้องพอตกลงกันแล้วเสร็จก็รีบออกจากห้องไปลงสมัครที่ CCTV!
……
เก้าโมงกว่า
ที่ลานเล็กๆ แห่งหนึ่ง เป็นจุดรับสมัครที่สามของการแข่งขัน ‘การประกวดละครตลกและละครพูดระดับประเทศ’
ลานกว้างมีเต็นท์ขนาดใหญ่ รอบบริเวณแขวนป้ายแนวขวางโฆษณาการแข่งขันกับภาพของกรรมการและดาราที่เข้าร่วมอีกสิบกว่าภาพ ทว่าโดยรอบไม่มีใครอื่นอีก เหลือแต่ทีมงานส่วนหนึ่งที่กำลังวุ่นวายเพราะเวลารับสมัครกลุ่มตลกคู่ใกล้จะหมด เนื่องจากกลุ่มตลกคู่นั้นเปิดรับสมัครก่อน ดังนั้นที่เต็นท์รับสมัครจึงมีคนกรอกใบสมัครอยู่แค่สามสี่คน ขณะที่ฝ่ายละครตลกยังเหลือเวลาอีกหลายวันในการเปิดรับสมัคร
"ปีนี้ต้องแข่งกันคึกคักแน่"
"แหงล่ะ ฉันได้ยินว่ามีดาราลึกลับมาด้วยนะ"
"ไม่แค่นั้นนะ พวกนักแสดงตลกที่พอมีชื่อเสียงอยู่แล้วก็บอกว่าจะกลับมาร่วมรายการนี้ด้วย เฮ้อ จะไม่เหลือทางให้พวกเราบ้างเลยหรือไงนะ ฉันไม่หวังว่าจะได้เข้าแข่งรอบตัดเชือกแล้วล่ะ"
"สมัครไปก่อนเถอะน่า เวทีใหญ่ที่คนทั้งประเทศให้ความสนใจขนาดนี้ หากพวกเราได้ขึ้นไปเสนอหน้านับว่าไม่เลว อย่าหวังอะไรสูงเลย"
คนที่มาสมัครต่างพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน
คนที่ผ่านไปผ่านมามองเห็นป้ายรับสมัครอดไม่ได้ที่จะนึกวิพากษ์วิจารณ์ การแข่งใหญ่คราวนี้ อยู่ในสายตาของผู้คนจำนวนมากทั่วทั้งประเทศ รายการวาไรตี้กับละครหลายเรื่องไม่ชอบเวลาฉายในช่วงนี้ เพราะต้องชนกับการแข่งใหญ่ที่ทำให้ยอดผู้ชมของพวกเขาตกลงไปมาก แค่ในจุดนี้ก็เห็นได้แล้วว่าการแข่งประจำปีนี้เป็นที่นิยมกันขนาดไหน!
ริมถนน
รถ BMW คันหนึ่งหยุดลง
เหล่าทีมงานทั้งเจ็ดแปดคนดูนาฬิกาเตรียมจะเก็บโต๊ะกลับ
"รอเดี๋ยว!" จางเย่สวมแว่นตาดำสาวเท้าไวๆ ไปหา
ทีมงานหญิงเงยหน้าขึ้น "คุณจะสมัคร?"
จางเย่กล่าว "ใช่ครับ ขอใบสมัครด้วย"
เหยาเจี้ยนไฉวิ่งตามหลังมาหอบแฮกๆ "ให้ฉันด้วยแผ่นหนึ่ง!"
ทีมงานหญิงอุทานคำหนึ่ง ส่งใบสมัครให้พวกเขาทั้งสองคน "พวกคุณจะสมัครเป็นทีม? เร็วหน่อยนะ พวกเรากำลังจะเก็บโต๊ะแล้ว ดูเวลาให้ดีค่ะ"
จางเย่กรอกใบสมัครแค่นาทีเดียวก็เสร็จแล้ว เขาเป็นคนเขียนหนังสือเร็ว "เรียบร้อย"
ทีมงานหญิงรับไปดู
ชื่อจางเย่?
สถานที่ทำงาน ... ไม่มี?
งานก่อนหน้านี้ ... ดีเจ? พิธีกร? นักแต่งเพลง? อาจารย์?
ทีมงานหญิงนึกออกแล้วจึงร้องเสียงหลงออกมา "ห๋าาา!"
เพื่อนร่วมงานด้านข้างได้ยินเข้าก็เดินมาดู "อะไรหรือเสี่ยวหวัง?"
"ดูสิ" ทีมงานหญิงส่งใบสมัครให้พวกเขา
ทุกคนมองใบสมัคร ล้วนมีสีหน้าท่าทางประหลาด ต่างตะลึงจนปากอ้าตาค้างกันหมด มองใบหน้าของชายหนุ่มนั้นซ้ำไปซ้ำมา "คุณ...คุณคืออาจารย์จางเย่?"
เหยาเจี้ยนไฉขณะนั้นก็ส่งใบสมัครแล้วเช่นกัน
เหล่าทีมงานรับมาดูก็ต้องตะลึงอีกครั้ง "คุณคืออาจารย์เหยา?"
เชี่*!
เชี่*!
เชี่*!
เหล่าทีมงานต่างสบถลั่นระงมในใจ!
นี่มันดาราสองคนที่เพิ่งโดนแบนไปด้วยข้อหาพฤติกรรมไม่เหมาะสมนี่! เบื้องบนสั่งแบนพวกเขาจากการถ่ายทอดออกอากาศไปแล้วนะ! ท่านเทพโรคห่าสององค์นี้จะมาหาพวกเราทำไม!?
จางเย่เร่ง "รีบให้คิวรอบคัดเลือกเราสิครับ"
ทีมงานคนหนึ่งปาดเหงื่อ "เรื่องนี้ เอ่อ รอเดี๋ยวนะครับ" เขารับมือไม่ไหว รีบหาที่ปลอดคนก่อนกดโทรหาผู้บังคับบัญชา เพื่อขอคำอนุมัติ
ฝ่ายผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ทาง CCTV ได้ยินปลายสายแล้วยังต้องเบิกตาโต "อะไรนะ? จางเย่กับเหยาเจี้ยนไฉจะเข้าร่วมแข่งด้วย? แน่ใจนะว่าฟังไม่ผิด? สองคนนั้นเป็นพิธีกรคนหนึ่งดาราคนหนึ่ง จะมาเข้าแข่งตลกทำบ้าอะไร? ปากลาไม่ใช่ปากม้า[1]นะว้อย!"
ชายคนนั้นกล่าว "แต่ว่าพวกเขากรอกใบสมัครเรียบร้อยแล้ว หรือจะไม่รับใบสมัครพวกเขาดีครับ?"
หัวหน้ากล่าว "จะเอาเหตุผลอะไรไปปฏิเสธล่ะ?"
ชายหนุ่มปาดเหงื่อ "ไม่ทราบครับ"
หัวหน้า "เธอรอเดี๋ยว ฉันขอคุยกับข้างบนก่อน"
ขณะนั้น เหล่าทีมงานใน CCTV ที่รับผิดชอบการแข่งขันต่างได้ข่าวคราวนี้ จากนั้นทุกคนพลันมีความรู้สึกชนิดหนึ่งผุดขึ้นเหมือนกัน จางเย่กับเหยาเจี้ยนไฉมาแข่งทำไมกัน? สองคนนี้แม่*ต้องมาเพิ่มความยุ่งยากให้กับ CCTV 11 พวกเขาชัดๆ!
รับ?
แต่ช่วงของพวกเขาจะฉายยังไงดี!
ไม่รับ?
มีเหตุผลอะไรให้ไม่รับ? อีกฝ่ายไม่ได้ทำผิดกฎไม่ใช่ผู้ร้ายหลบหนี! ใบสมัครคนอื่นเขาก็รับไว้แล้ว มีเหตุผลอะไรให้ไม่ตอบรับทั้งสองคน?
ปวดหัวว้อย!
ปวดไข่ว้อย!
……
ที่โต๊ะรับสมัคร
จางเย่กล่าวเสียงขุ่น "พวกคุณมัวชักช้าอะไรอยู่?"
เหยาเจี้ยนไฉขมึงทึงเช่นกัน กล่าว "เลือกปฏิบัติใช่ไหม? ลงทะเบียนให้เราเดี๋ยวนี้นะ!"
"นี่มันลงทะเบียนอะไรกัน พวกคุณมีสามัญสำนึกในการทำงานกันรึเปล่า?" จางเย่กับเหยาเจี้ยนไฉคนหนึ่งขึ้นคนหนึ่งตาม
เหล่าทีมงานแทบร้องไห้ออกมา
ไม่นานนัก เบื้องบนก็โทรกลับ
เหล่าทีมงานค่อยระบายลมหายใจอย่างโล่งอก "ขอโทษที่ทำให้อาจารย์ทั้งสองต้องรอนะครับ เมื่อครู่คอมพิวเตอร์ขัดข้องเล็กน้อย จะรีบจัดการลงทะเบียนให้เดี๋ยวนี้ครับ"
เรียบร้อยหมดแล้ว
จางเย่กับเหยาเจี้ยนไฉถึงขับรถจากไปอย่างพอใจ
บนรถ เหยาเจี้ยนไฉกล่าว "พรุ่งนี้ก็แข่งแล้ว เวลาเตรียมตัวพวกเราไม่มากเลยนะ"
จางเย่กลับฮัมเพลงเบาๆ อย่างอารมณ์ดี "ไม่ต้องห่วง เวลานิดเดียวก็พอครับ พวกเรากลับไปหัดยิงมุกใส่กัน ฝึกๆ กันนิดๆ หน่อยๆ ให้สอดคล้องก็พอ"
"ดี เหอๆ เราสองคนนับดูแล้วก็เป็นดาราไม่ใหญ่ไม่เล็ก ไม่คิดว่าจะมีวันต้องมาเข้าแข่งขันงานแบบนี้ ช่างเถอะ ฉันเองสนใจเหมือนกัน!" เหยาเจี้ยนไฉคันไม้คันมือน่าดู
จางเย่ยิ้มกล่าว "เก็บตัวมาก็หลายวัน คราวนี้ พวกเราสองคนจะโต้ตอบแล้ว!"
====================
[1] ปากลาไม่ใช่ปากม้า เป็นสำนวน หมายถึง ไม่เข้าคู่ หรือเรื่องราวไม่สมเหตุสมผล
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*