บทที่ 1077 : สะท้านฟ้าสะเทือนดิน!
เวทีเดือดพล่าน!
ห้องส่งแทบแตกระเบิด!
เสียงแผดร้องเพลงท่อนสุดท้ายของโจ๊กเกอร์กึกก้องไปทั้งเวที ดุร้าย บ้าคลั่ง หดหู่ สับสน กราดเกรี้ยว ทุกความรู้สึกที่กล้ำกลืนฝืนทนได้ระเบิดพล่านออกมา กระทบใจคนจนปวดร้าว ความพยายามทุ่มเททั้งหมดของเขาได้กลายเป็นเสียงคำรามของเพลงสุดท้ายนี้!
ทุกห้วงทำนอง
เนื้อเพลงทุกท่อน
คำร้องทุกวรรค
มีเพียงคำว่าสะท้านสะเทือนเท่านั้นที่อธิบายได้!
ฟ่านเหวินลี่ถึงกับช็อก!
จางเสียและเสี่ยวตงเองก็ตกใจ!
นี่มันเพลงอะไรกัน?
นี่มันคนอะไรกันนี่!?
หลี่เสี่ยวเสียนน้ำตาไหลอาบแก้ม เธอพลันชูนิ้วโป้งขึ้นสุดแขน!
หานฉีที่อยู่ตรงโซนสตาฟก็ร้องไห้ เธอรู้สึกขนลุกชันไปทั้งร่าง ตื่นเต้นจนไม่รู้จะแสดงออกอย่างไรดี ได้แต่ร้องตะโกนออกไปซ้ำๆ “โจ๊กเกอร์! โจ๊กเกอร์! โจ๊กเกอร์!”
ตรงที่นั่งผู้ชม
แม่ลุกยืนขึ้น ตะโกนลั่น “โจ๊กเกอร์!”
น้องสาวทั้งสามของจางเย่ก็กระโดดขึ้นมา “โจ๊กเกอร์!”
ฮาฉีฉีตะโกน “โจ๊กเกอร์!”
จางจั่วชูแขน คำรามกร้าว “โจ๊กเกอร์!”
ผู้ชมชายคนหนึ่งแผดเสียงดังก้อง “โจ๊กเกอร์!”
ผู้ชมหญิงคนหนึ่งกรีดร้อง “โจ๊กเกอร์!”
“โจ๊กเกอร์!”