Bab 1057: 1057

บทที่ 1057 : เพื่อศักดิ์ศรี!

ความต้องการนี้ มากไปงั้นหรือ

ดอกไม้ต้องฝนนิ่งเงียบ!

ไม้ใกล้ฝั่งสะท้านใจ!

บรรดาแขกรับเชิญต่างเงียบกริบ!

บทเพลงร้องจบ โจ๊กเกอร์ผ่อนลมหายใจ โค้งให้ผู้ชมครั้งหนึ่ง จากนั้นก็หันหลังไปสงบสติอารมณ์ ความผิดหวัง ความเกรี้ยวกราด ทั้งหมดนั้นราวกับถูกกรีดเขียนไว้เต็มแผ่นหลังของเขา!

ผู้ชมเหมือนถูกระเบิดปาใส่!

ในสายตาและโสตสดับของพวกเขา เสียงร้องและบทเพลงของโจ๊กเกอร์นี้ไม่ได้หรูหรางดงามเลยแม้แต่น้อย บทเพลงนี้ราวกับไม่มีทั้งการไต่เสียงขึ้นสูง หรือเทคนิคการเล่นตัวโน้ตอะไรทั้งสิ้น แม้แต่สไตล์ หรือบรรยากาศบนเวทีเขาก็ไม่ใส่ใจ เพียงแต่ยืนนิ่งอยู่บนเวทีอย่างนั้น บรรยายเรื่องราวด้วยความสงบ บอกเล่าเรื่องราวของตัวเขาเอง!

อานุภาพของบทเพลงนี้รุนแรงนัก!

เสียงสะท้อนของมันหนักหน่วงมหาศาล!

…..

—‘ฉันคือนกน้อยน้อยตัวหนึ่ง’

มีผู้ชมที่คิดไปถึงประสบการณ์ของตนเอง แล้วร้องไห้!

มีผู้ชมที่หวนนึกถึงหลายสิ่งที่เคยเผชิญ แล้วกำหมัดแน่นด้วยความโกรธเกรี้ยว!

เวลานี้ เสียงปรบมือและเสียงคำรามกึกก้อง!

“สุดยอด!”

“โจ๊กเกอร์สุดยอด!”

“เยี่ยมจริงๆ! ร้องได้ยอดเยี่ยมมาก!”