Bab 131: 0131

บทที่ 130 : ห้องเลคเชอร์ “จางเย่พิเคราะห์สามก๊ก”

กลางห้องส่ง

หม่าเหิงหยวนและพวกก้าวขึ้นไปบนเวที ยืนรออยู่ชั่วครู่ก็ไม่เห็นว่าหูเฟยกับจางเย่จะกลับมา หม่าเหิงหยวนจึงหันไปทางตากล้องแล้วส่งสัญญาณมือให้พวกเขาเปิดกล้อง ก่อนจะเดินไปยืนอยู่หลังแท่นโพเดียมโดยไม่รอให้ทีมผู้จัดรายการเตรียมตัวแต่อย่างใด

ตากล้องท้วงว่า “พิธีกรยังไม่กลับมาเลยนะ?”

“ไม่ต้องรอพวกนั้นแล้ว" หม่าเหิงหยวนออกคำสั่ง

“แต่ว่าโปรดิวเซอร์รายการก็ยังไม่มาเหมือนกัน” หัวหน้าทีมตากล้องย่อมไม่เชื่อฟังอยู่แล้ว เขาเองยังประหลาดใจ คนตรงหน้าทำไมถึงได้วางก้ามเขื่องโขขนาดนี้? เป็นแค่อาจารย์มหาวิทยาลัยไม่ใช่เหรอ? คิดว่าเป็นหัวหน้าสถานีรึไง หา! มาชี้นิ้วสั่งพวกเรานี่นั่น? สถานีเป็นของบ้านพวกเอ็งเหรอ? ก็แค่คนมีความรู้เรื่องสามก๊กนิดหน่อย มีชื่อในเมืองหลวงอยู่บ้าง ไม่งั้นไม่ให้เอ็งมาหรอก ดูถูกกันเกินไปแล้ว!

หม่าเหิงหยวนหงุดหงิดเช่นกัน เขามองไปทางตากล้องกล่าวว่า “จะถ่ายไม่ถ่าย? ฉันยังมีธุระต่ออีกนะ”

หม่าเหิงหยวนคิดว่าตนเองเป็นคนดัง มีชื่อเสียงมาก จึงมีความผยองของบัณฑิตถึงแก่นกระดูก แต่ดูเหมือนผู้ชมจะไม่เห็นด้วยเท่าไร