บทที่ 1192 : จิตใจแห่งเด็กแรกเกิด!
ที่สถานีตำรวจ
ผู้กำกับเดินเข้ามาในสถานีอย่างเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
จางเย่ทำตีสนิทกับเขา โบกมือพูด “ผู้กำกับ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
ผู้กำกับคนนั้นทำตัวไม่ถูก “บอกหน่อยได้ไหมอาจารย์จาง ทำไมคุณถึงมาอีกแล้วล่ะ? ผมเพิ่งออกไปทำธุระที่เทียนจิน พอได้ข่าวก็ต้องรีบกลับมา คุณยกโทษให้พวกเราได้ไหม? เรื่องของคุณครั้งก่อนก็ทำสน.พวกเราวุ่นวายอลหม่านไปหมด ตอนนี้สายตากรมตำรวจทั่วเมืองต่างเพ่งเล็งมาที่พวกเราหมดแล้ว ตำแหน่งนี้ของผมก็เกือบจะรักษาไว้ไม่อยู่แล้ว ผมล่ะสงสัยจริงๆ ว่าผมสร้างความแค้นกับคุณไว้มากแค่ไหนกัน คุณถึงได้นำหายนะมาให้ผมบ่อยๆ อย่างนี้ คุณช่วยเปลี่ยนคนได้ไหม? หรือไม่ก็เปลี่ยนโรงพักทีเถอะนะ ผมไหว้คุณล่ะอาจารย์จาง!”
จางเย่หัวเราะแห้ง “ผมไม่รู้ว่าแถวนั้นเป็นเขตรับผิดชอบของพวกคุณนี่”
ผู้กำกับนั่งลงตรงนั้นอย่างหมดอาลัยตายอยาก “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ล่ะ?”
หม่าซวี่เฟย “เข้าใจผิด เป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งนั้น!”
ต้าฮุยกะพริบตา “ผู้กำกับ ล้วนเป็นคนกันเอง หยวนหยวนให้พวกเราหน่อยน่า”