บทที่ 926 : งั้นข้าเชื่อฟังพวกท่านแล้วกัน!
โจวเหล่าซื่อถูกหามลงเวทีไป
ชนะเป็นเจ้า การประลองในยุทธภพก็เช่นนี้ วัดกันที่กำปั้น หากพ่ายแพ้ จะพูดอะไรก็ไร้ความหมาย
การประลองก็ได้จบลงไปเช่นนี้
สนามประลองแดนสิบนั้นเริ่มต้นทีหลังสุด แต่กลับสิ้นสุดการประลองเป็นอันดับแรก
คนของสำนักฝ่ามือแปดทิศมองภาพนั้นแล้วแทบลมจับ
“นี่น่ะหรือเฉินเจิน?”
“เฮือก”
“เรี่ยวแรงล้นเหลือเพียงนี้?”
“น้องสิบเอ็ด เจ้าสู้แรงเขาได้หรือไม่?”
“โอย พูดยากขอรับ”
“เป็นวิชามวยนอกรีตหรือเปล่า?”
“ไม่รู้ ยังไม่เห็นเขาใช้วิชายุทธ์เลยสักกระบวนท่า!”
“นั่นสิ ดูไม่ออกเลยว่าเขาเป็นศิษย์สำนักสายใด!”
“หรือว่าจะมีวิชาอิฐทะยานแปดทิศอยู่จริงๆ?”
“...”
ศิษย์พี่หญิงซ่งเจียวออกความเห็น “นอกเสียจากจะใช้วิชาปกปิดพลังที่แท้จริง หรือไม่ก็มีเคล็ดวิชาบางประการ หาไม่แล้ว ทั่วทั้งยุทธภพก็มีไม่กี่คนที่จะมีพละกำลังถึงระดับนี้ การฝึกทั่วไป ต่อให้ฝึกมาทั้งชีวิตแล้วใช้กำลังทั้งหมดก็ยังไม่อาจเทียบเทียม!”
หลวี่อวี้หู่กล่าวบ้าง “นับเป็นยอดฝีมือ”
จางเย่ที่กลับมาถูกผู้คนล้อมอยู่ตรงกลาง ได้รับการต้อนรับเชิดชูอย่างที่สุด