บทที่ 221 : สนามบินจัดงานขอบคุณ!
ฟ้าสางแล้ว
เวลาเจ็ดโมงสิบห้า
จางเย่ลุกขึ้นจากเตียงอย่างเชื่องช้าไปล้างหน้า เขาหันไปดูนาฬิกาแล้วใส่เสื้อแจ๊คเก็ตเดินไปที่ห้องของอดีตเพื่อนร่วมชั้น ชายหนุ่มกดกริ่งเรียก
ติ๊งต่อง
ไม่มีใครเปิด
พนักงานทำความสะอาดหญิงเข็นรถที่มีผ้าปูที่นอนเดินผ่านมาทางจางเย่ “หาใครอยู่เหรอคะ?”
จางเย่หันไปหา กระแอมแล้วชี้ไปทางประตูห้อง “ผู้หญิงที่พักห้องนี้ไม่อยู่แล้วเหรอครับ?”
“ออกไปแล้วค่ะ เช็คเอาท์ออกไปตอนหกโมงครึ่งนี่เองค่ะ” พนักงานทำความสะอาดหญิงจำได้แม่น หลังตอบเสร็จเธอก็เดินเข็นรถจากไป
จางเย่ทำอะไรไม่ได้แล้ว ดาวมหาลัยคนนี้ดูท่าทางจะรีบร้อนเหลือเกิน ที่เธอรีบนี่ใช่เพราะต้องไปติดต่อกับบริษัทจะได้เข้าทำงานเลยรึเปล่านะ? เธอไม่ได้บอกเขาเลย ด้วยเหตุนี้จางเย่จึงเดินลงบันไดไปห้องอาหารคนเดียว เขาใช้คีย์การ์ดของห้องเป็นบัตรผ่านแล้วเดินไปหยิบจานสำหรับตักอาหารเช้าแบบบุฟเฟ่ต์
“อาจารย์ เป็นไงมั่งคะ?”
“มาสิค่ะ มานั่งกินด้วยกันเถอะ”