บทที่ 1015 : จางเย่ขอแต่งงาน! (จบ)
เวลาก่อนเที่ยง
ราวสิบเอ็ดโมงกว่า
จางเย่ถอดรองเท้านอนหนุนตักคุณอู๋ ขาขยุกขยิกไปมา มือหนึ่งไถอ่านเวยป๋อบนมือถือ หันหน้าไปทางซ้ายเล็กน้อย พอชักเมื่อยก็เงยหน้าขึ้น ทั้งคอ หู ใบหน้า ล้วนอิงอาศัยบนผิวอันอ่อนนุ่ม หนุนสบายยิ่งกว่านอนบนหมอนเสียอีก จางเย่มีความสุขจนตาหยีทีเดียว
รู้สึกดีสุดๆ!
มีความสุขสุดๆ!
คุณอู๋คุยกับเขาเรื่อยๆ
“เรื่องสารคดีน่าจะจบแล้วล่ะ”
“อื้อ”
“แต่ช่วงนี้ต้องทำตัวเงียบๆ หน่อยนะ เธอล่วงเกินคนไว้เยอะ คงต้องรอเวลาสักหน่อย”
“ไม่มีปัญหา ผมทำใจไว้แล้ว”
“นโยบายใหม่เข้มงวดกว่าเดิมนะ ระวังด้วย แต่งกลอนแต่งนิยาย พยายามอย่าให้มีเรื่องในแง่ลบ อย่าให้มีคำว่า ‘สังหาร’ ‘เข่นฆ่า’ ‘ความตาย’ อะไรในชื่อบทกวี”
“นโยบายใหม่เหรอ?”
“ยังไม่ออกมา แต่คงอีกไม่นานหรอก”
“ได้ ผมรู้แล้ว”
“หนิงหลันเป็นเพื่อนเธอเหรอ?”
“หือ? จะว่างั้นก็ได้ ก็รู้จักกันอยู่”
“หนังเรื่องใหม่ของเธอถ่ายทำเสร็จแล้ว ส่งขออนุมัติแล้ว แต่ยังไม่ผ่านเพราะมีบางฉากละเมิดนโยบายนี้”
“งั้นทำยังไงดี?”
“บอกพวกเขาไปแล้วว่าให้ตัดฉากพวกนี้ออก”