บทที่ 314 : ด่ามันด่ามันด่ามันด่ามัน!
บ้านของเหราอ้ายหมิ่น
สองคนป้าหลานมองอย่างอึ้งๆ
เหราอ้ายหมิ่นกล่าวอย่างอารมณ์ดี “ไอ้หนู เธอก่อเรื่องอีกแล้วเหรอ?”
“พวกเขาสิรังแกกันเกินไป เฮอะ คิดจริงๆ เหรอว่าจางเย่คนนี้จะไม่กล้าระรานพวกเขา?” จางเย่พูดอย่างกล้าหาญองอาจ “แม้แต่ SARFT ผมยังกล้าด่าเลย นี่ผมต้องกลัวทำพวกเขาไม่พอใจด้วยหรอ?”
เหราเฉินเฉิน “จางเย่ แต่คุณเป็นอาจารย์ของเป่ยต้านะ”
จางเย่กล่าวทันที “อาจารย์เป่ยต้าแล้วไง กระต่ายเข้าตาจนยังกัดคนได้[1]!”
เหราอ้ายหมิ่นหัวเราะ เหอะๆ “ก็ยังดี ที่อย่างน้อยไม่มีคำหยาบ”