Bab 105: 0105

บทที่ 104 : วิกฤตการณ์โฆษณาเพื่อสังคมของสถานีโทรทัศน์!

วันถัดมา

ฟ้าครึ้มเมฆ

วันนี้จางเย่ขับรถไปทำงานไม่ได้ตามนโยบายจำกัดการใช้รถยนต์* เขาจึงต้องทิ้งรถไว้ที่ลานจอดรถแล้วขึ้นรถไฟใต้ดินไปทำงาน แต่เพราะคนแน่นมาก เขาจึงพลาดรถไฟเที่ยวแรกและมาถึงที่ทำงานสายไปหลายนาที

“อรุณสวัสดิ์”

“อาจารย์จาง คุณมาแล้ว?”

“อาจารย์จางน้อย อรุณสวัสดิ์”

โหวเกอและเสียวหลวี่เอ่ยทักทาย เมื่อวานนี้ตอนที่เพิ่งรู้จักกัน พวกเขาเรียกจางเย่ด้วยชื่อไม่ก็ ‘จางน้อย’ พอมาตอนนี้เมื่อรู้ถึงความเก๋าของจางเย่แล้ว พวกเขาทุกคนก็เปลี่ยนคำเรียกขานจาก ‘จางน้อย’ เป็น ‘อาจารย์จางน้อย’ กันหมดอย่างสุภาพ ไม่ว่าองค์กรรัฐ บริษัทเอกชน ธุรกิจส่วนตัว หรือวงการบันเทิงก็เหมือนกันทุกแห่ง ถ้าคุณมีประสบการณ์สูง มีฝีมือมาก มีชื่อเสียงโด่งดัง ก็จะไม่มีคนกล้าไม่ให้เกียรติ

เสียวหลวี่ออกตัวก่อนด้วยการรินน้ำมาให้จางเย่ “น้ำค่ะ”

“ขอบคุณครับ ผมทำเองก็ได้” จางเย่เกรงใจ

โหวตี้ยิ้ม “จริงสิ อาจารย์จาง เมื่อกี้พี่ชายหูเพิ่งเข้ามาแต่หาคุณไม่พบ ดูเหมือนว่าเบื้องบนกำลังมีประชุมและพี่ชายหูต้องการให้คุณเข้าประชุมด้วย”