Bab 339: 0339

บทที่ 339 : งั้นคุณก็อย่ามาสั่งผมมั่วๆ!

_________________________________________________________

วันศุกร์

ตอนเที่ยง

พอมาถึงเป่ยต้า จางเย่ก็ขับรถไปโรงอาหาร เป่ยต้ามีที่กินข้าวอยู่หลายแห่ง เขาไม่ได้ไปที่แพงอย่างอี้หยวนหรือเสาหยวน แต่ตรงไปที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย ซึ่งถูกกว่าและรสชาติอาหารธรรมดาๆ แต่กลับมีขาหมูที่ดังมาก

ข้างในเต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมาก

เป็นเวลาพักเที่ยงพอดี คนต่อคิวกันยาวเหยียดสุดๆ

"ดูดิ!"

"อาจารย์จางเย่!"

"อาจารย์จางสวัสดีครับ!"

"มากินข้าวเหรอครับ? ทำไมมาโรงอาหารอะ?"

"นั่นสิ เหอๆ ดาราใหญ่ทำไมถึงมากินข้าวที่โรงอาหารจนๆ ของพวกเราล่ะ?"

เพิ่งเข้ามาในโรงอาหาร เหล่านักศึกษาที่รู้จักชายหนุ่มต่างพากันร้องทักทาย ไม่ได้เป็นอย่างครูกับศิษย์ แต่ค่อนข้างให้ความสนิทสนมกัน เพราะจางเย่ไม่ใช่คนที่ทำงานในสายวิชาการ แต่มาจากสายพิธีกร ทั้งยังเก่งกาจด้านการเล่นมุกตลก ทุกคนจึงพลอยรู้สึกสนิทสนมกับจางเย่อยู่บ้าง ไม่ได้เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นอย่างอาจารย์ที่ตนเองต้องทำตัวเรียบร้อยขึ้นมา จางเย่ไม่มีมาดของอาจารย์แบบนั้น